منیزیم اکسید (Magnesium Oxide) به عنوان آنتی اسید برای خنثی کردن اسید معده استفاده می شود. در برخی موارد قرص منیزیم اکسید برای درمان یبوست نیز کاربرد دارد. منیزیم اکسید یک مکمل معدنی است که برای جلوگیری و درمان مقدار کم منیزیم در خون استفاده میشود. منیزیم برای عملکرد طبیعی سلولها، اعصاب، ماهیچهها، استخوانها و قلب بسیار مهم است. معمولاً یک رژیم غذایی متعادل، موجب حفظ تعادل مقادیر منیزیم خون میشود. با این حال، شرایط و بیماریهای خاصی مانند درمان با قرصهای آب (دیورتیکهایی نظیر فوروزماید، هیدروکلروتیازید)، رژیم غذایی نامناسب، مشروبات الکلی یا سایر بیماریها (مثلاً اسهال یا استفراغ شدید، مشکلات جذب معده و روده، دیابت) باعث میشود که بدن شما منیزیم را از دست بدهد سریعتر از آنکه بتوانید آن را با رژیم غذایی جایگزین کنید.
حساسیت مفرط نسبت به منیزیم اکسید
هیپرمنیزیمی
تداخل دارویی ممکن است عملکرد داروها را تغییر و خطر ابتلا به عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. یک لیست از تمام داروهایی (ازجمله داروهای گیاهی و داروهای با نسخه / بدون نسخه مانند سلولز سدیم فسفات، دیگوکسین، سدیم پلی استایرن سولفونات) که استفاده میکنید تهیه کرده و آن را با دکتر و داروساز خود به اشتراک بگذارید. دوز داروی مصرفی خود را بدون مشورت با دکتر خود تغییر نداده و یا مصرف دارو را ترک نکنید.
منیزیم اکساید میتواند به داروهای خاصی متصل شود و مانع از جذب کامل آنها گردد. در صورت استفاده از داروی نوع تتراسایکلین (مانند دمکلوسیکلین، داکسی سایکلین، مینوسیکلین، تتراسایکلین) بین زمان دوز آنها و زمان دوز داروی منیزیم اکساید حداقل 3-2 ساعت فاصله بیندازید. در صورت مصرف بیس فسفوناتها (مثل آلندرونیت)، داروی تیروئید (لووتیروکسین) یا یک آنتی بیوتیک نوع کینولون (به عنوان مثال سیپروفلوکساسین، لووفلوکساسین)، از پزشک یا داروساز خود در مورد برنامه زمانی مصرف این داروها به همراه داروی منیزیم اکساید سؤال کنید. برچسب روی تمام داروهای تجویزی، غیر تجویزی و گیاهی خود (مانند آنتی اسیدها، ملینها و ویتامینها) را بررسی کنید زیرا ممکن است حاوی منیزیم باشند. از پزشک خود نحوه استفاده مطمئن این داروها را همراه با منیزیوم اکساید بپرسید.
در مدت درمان با این دارو به طور منظم به پزشک مراجعه نموده و آزمایشات آزمایشگاهی و یا پزشکی (مانند سطح منیزیم خون، آزمایش عملکرد کلیه) را به طور منظم انجام دهید.