فلوپنتیکسول متعلق به گروهی از داروها به نام داروهای ضد روانپریشی (Antipsychotics) است که برای تسکین علائم اسکیزوفرنی و سایر مشکلات روانی مشابه استفاده می شود. این دارو روی تعادل مواد شیمیایی در مغز عمل می کند. از تزریق های طولانی اثر زمانی استفاده می شود که علائم بیمار با مصرف قرص کاهش یابد. فلوپنتیکسول تزریقی طولانی اثر، فلوپنتیکسول را به آرامی در بدن بیمار آزاد کرده و هر ۲ تا ۴ هفته یکبار تزریق می شود. مزیت اصلی فلوپنتیکسول تزریقی طولانی اثر این است که فرد دیگر نیازی به مصرف کردن روزانه دارو ندارد.
موارد منع مصرف داروی فلوپنتیکسول
- به تاریخ انقضای داروی Flupentixol long-acting injection توجه کنید و اگر دارویی که در دستتان است تاریخ انقضای آن تمام شده است، از مصرف آن خودداری کنید.
- هرگز داروی فلوپنتیکسول را به فرد دیگری حتی با علائم مشابه خودتان تجویز نکنید.
چنانچه شرایط یا بیماری خاصی دارید، قبل از تجویز این دارو، پزشک را مطلع سازید. به ویژه اگر شرایط زیر را دارید:
- حساسیت به این دارو یا دیگر داروها و مواد
- بارداری
- شیردهی
- صرع
- پارکینسون
- افسردگی
- مشکلات قلبی یا عروقی
- مشکلات تیروئید
- مشکلات تنفسی
- مشکلات کبدی
- مشکلات کلیوی
- گلوکوم (آب سیاه)
- دیابت
- میاستنی گراویس
- اختلالات خونی (مانند پورفیری)
- زردی پوست یا چشم
- مشکلات پروستات
- فئوکروموسیتوم (تومور در غده فوق کلیه)
تداخل دارویی داروی فلوپنتیکسول
- تداخلات رده X (پرهیز): آکلیدینیوم، آمیسولپیرید (خوراکی)، آزلاستین (نازال)، بروموپرید، برومپریدول، کابرگولین، سیمتروپیوم، الوکسادولین، فکسینیدازول، گلیکوپیرولات (استنشاقی دهانی)، گلیکوپیرونیوم (موضعی)، ایپراتروپیوم (استنشاقی دهانی)، لووسولپیرید، متوکلوپرامید، اورفنادرین، اوکساتومید، اوکسوممازین، پارالدهید، پیموزاید، پیریبدیل، پتاسیم کلرید، پتاسیم سیترات، پراملینتید، داروهای طولانی کننده فاصله QT (بیشترین خطر)، روفناسین، سولپیرید، تالیدومید، تیوتروپیوم، اومکلیدینیوم
- کاهش اثرات داروها توسط فلوپنتیکسول: مهارکننده های استیل کولین استراز، آمفتامین ها، داروهای ضد پارکینسون (آگونیست دوپامین)، عوامل معدی روده ای (پروکینتیک)، گوانتیدین، ایتوپرید، لووسولپیرید، نیتروگلیسیرین، پیریبدیل، کیناگولید، سکرتین
- کاهش اثرات داروها توسط فلوپنتیکسول: مهارکننده های استیل کولین استراز، داروهای ضد پارکینسون (آگونیست دوپامین)، کابرگولین، لیتیوم، پیریبدیل
- افزایش اثرات داروها توسط فلوپنتیکسول: الکل (اتیل)، آمی فامپریدین، عوامل آنتی کولینرژیک، آزلاستین (نازال)، بلونانسرین، برکسانولون، بوپرنورفین، سیمتروپیوم، کلاریترومایسین، کلوزاپین، داروهای تضعیف کننده CNS، دمپریدون، دروپریدول، الوکسادولین، فلونیترازپام، گلوکاگون، گلیکوپیرولات (استنشاقی دهانی)، هالوپریدول، آیوهگزول، آیومپرول، آیوپامیدول، مکیتازین، متوتری مپرازین، متیل فنیدات، متی روسین، میرابگرون، آگونیست های اپیوئیدی، اورفنادرین، اکسی کدون، پارالدهید، پتاسیم کلرید، پتاسیم سیترات، داروهای ضدافسردگی طولانی کننده فاصله QT (خطر متوسط)، مهارکننده های کیناز طولانی کننده فاصله QT (خطر متوسط)، راموسترون، روفناسین، ساکویناویر، عوامل سروتونینی (خطر بالا)، سولپیرید، سوورکسانت، تالیدومید، دیورتیک های تیازیدی و شبه تیازیدی، تیوتروپیوم، توپیرامات، زولپیدم
- افزایش اثرات فلوپنتیکسول توسط داروها: مهارکننده های استیل کولین استراز (مرکزی)، آکلیدینیوم، آلیزاپرید، آمیسولپیرید (خوراکی)، فرآورده های حاوی سم بوتولینوم، بریمونیدین (موضعی)، بروموپرید، برومپریدول، بوپروپیون، کانابیدیول، ماری جوانا (شاهدانه)، سریتینیب، کلرال بتائین، کلرمتیازول، کلرفنسین کاربامات، دیوتترابنازین، دایمتیندن (موضعی)، دوکسیلامین، درونابینول، اسکتامین، فکسینیدازول ، گلیکوپیرونیوم (موضعی)، هیدروکسی زین، ایپراتروپیوم (استنشاقی دهانی)، گیاه کاوا، لمبورکسانت، لیتیم، منیزیم سولفات، متوتری مپرازین، متیل فنیدات، متوکلوپرامید، متی روسین، میانسرین، مینوسیکلین (سیستمیک)، نابیلون، اندانسترون، اوکساتومید، اوکسوممازین، پنتامیدین (سیستمیک)، پرامپانل، پیموزاید، پراملینتید، عوامل طولانی کننده فاصله QT (بیشترین خطر)، داروهای ضد سایکوز طولانی کننده فاصله QT (خطر متوسط)، ضد آریتمی های کلاس IC طولانی کننده فاصله QT (خطر متوسط)، عوامل متفرقه طولانی کننده فاصله QT(خطر متوسط)، آنتی بیوتیک های کینولونی طولانی کننده فاصله QT (خطر متوسط)، مهارکننده های متوسط CYP3A4 طولانی کننده فاصله QT (خطر متوسط)، روفینامید، ترکیبات دارای اثر سروتونینی (خطر بالا)، سدیم اکسیبات، تترابنازین، تتراهیدروکانابینول، تتراهیدروکانابینول و کانابیدیول، تری مپرازین، اومکلیدینیوم، وریکونازول
سخن آخر
مطالبی که در مقاله ذکر می شود، فقط و فقط جنبه آگاهی بخشی و افزایش اطلاعات شما دوستان عزیز را دارد و به هیچ وجه جایگزین توصیه پزشک متخصص نیست. لازم است برای مصرف کردن دارو و دانستن عوارض جانبی آن باتوجه به سوابق پزشکی خود با دکتر متخصص مشورت کنید.
موارد منع مصرف و تداخل دارویی پرمترین
