تداخلات دارویی
کورتیران در صورت مصرف همزمان با داروهای خوراکی ضد انعقاد ممکن است به ندرت اثر این داروها را کاهش دهد. گلوکوکورتیکوئیدها متابولیسم ایزونیازید و سالیسیلاتها را افزایش میدهند. این دارو سبب بروز زیادی قند خون میشود. در نتیجه، تنظیم مقدار مصرف انسولین یا داروهای خوراکی پایین آورنده قند خون در بیماران دیابتی که این دارو را مصرف میکنند، ضروری است.
کورتیران سبب کاهش پتاسیم خون ناشی از مصرف مدرها یا آمفوتریسین B را افزایش میدهد. کاهش پتاسیم خون ممکن است خطر مسمومیت را در بیمارانی که به طور همزمان گلیکوزیدهای دیژیتال مصرف میکنند، افزایش دهد.
باربیتوراتها، فنی توئین و ریفامپین ممکن است با افزایش متابولیسم کبدی کورتیکواستروئیدها موجب کاهش اثر این دارو شود. کلستیرامین و ضد اسیدها با جذب سطحی کورتیکواستروئیدها و در نتیجه کاهش جذب آنها اثر کورتیران را کاهش میدهند. مصرف همزمان با استروژنها ممکن است متابولیسم را از طریق افزایش غلظت ترانس کورتین کاهش دهد.
مصرف همزمان با داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی، ممکن است خطر بروز زخم گوارشی را افزایش دهد. کورتیران با آمینوگلوتتماید، آمفوتریسین B، مهار کننده های آنزیم کربنیک انیدراز، آنتی اسیدها ، عوامل ضد دیابت، انسولین، گلوکوزیدهای دیژیتالی ، دیورتیک های القاءکننده های آنزیم کبدی، میتوتان، مکمل های پتاسیم، ریتودرین، غذاها و یا داروهای حاوی سدیم، سوماترم و سوماتروپین و واکسن های حاوی ویروس های زنده توصیه نمی شود.
هشدار ها در رابطه با مصرف کورتیران
توصیه های دارویی کورتیران
1. از قطع ناگهانی مصرف کورتیران بعد از استفاده طولانی (بیش از 3 هفته) بپرهیزید.
2. در طول درمان ، مصرف سدیم بایستی محدود شده و مصرف مکمل های حاوی پتاسیم توصیه می شود.
3. معاینات چشم پزشکی در طول درمان دراز مدت، به طور مرتب باید انجام گیرد.
