هشدارها
تجویز همزمان لترموویر با داروهای خاصی ممکن است موجب ایجاد تداخلات دارویی بالقوه شود که بعضی از آنها ممکن است منجر به واکنش های جانبی یا کاهش اثر درمانی هر یک از داروها شود.
سیکلوسپورین و لترموویر ممکن است باعث افزایش غلظت پلاسمایی یکدیگر شوند.
تداخلات دارویی منع مصرف شده
پیموزاید : تجویز همزمان با پیموزاید ممکن است به علت مهار CYP3A4 توسط لترموویر منجر به افزایش غلظت پیموزاید شود، که ممکن است منجر به طولانی شدن QT و تورسید دی پونت گردد.
آلکالوئیدهای ارگوت : تجویز همزمان با آلکالوئید های ارگوت به دلیل مهار CYP3A توسط لترموویر ممکن است منجر به افزایش غلظت آلکالوئیدهای ارگوت (ارگوتامین و دی هیدروارگوتامین ) شود، که ممکن است منجر به ارگوتیسم گردد.
تجویز همزمان سیم واستاتین و پیتاواستاتین با سیکلوسپورین: تجویز همزمان لترموویر با سیکلوسپورین ممکن است موجب افزایش قابل توجهی در غلظت پیتاواستاتین یا سیم واستاتین شود که ممکن است موجب میوپاتی یا رابدومیولیز شود.
پتانسیل داروهای دیگر برای متاثر کردن لترموویر
لترموویر سوبسترای CYP3A، CYP2D6، UGT1A1 و UGT1A3 ، و ترنسپورترهای OATP1B1 / 3 و P- gp است؛ بر اساس داده های درون تنی انسانی متابولیسم اکسیداتیو مسیر حذف جزئی است.
مهار کننده های OATP1B1 / 3 ممکن است منجر به افزایش غلظت پلاسمایی لترموویر شوند.
تغییرات غلظت پلاسمایی لترموویر ناشی از مهار P- gp یا UGT اهمیت بالینی ندارد.
پتانسیل لترموویر برای تأثیر بر داروهای دیگر
لترموویر یک مهارکننده و القاکننده CYP3A وابسته به زمان است. مطالعات تداخلات دارویی نشان داد که اثر خالص لترموویر بر مهار CYP3A متوسط است.
لترموویر در شرایط برون تن مهارکننده برگشت پذیر CYP2C8 است؛ اگر همزمان تجویز شود، غلظت سوبستراهای CYP2C8 پیش بینی می شود که افزایش یابد.
لترموویر باعث القای CYP2C9 و CYP2C19 می شود. اگر همزمان تجویز شود، غلظت پلاسمایی سوبستراهای CYP2C9 و CYP2C19 ممکن است کاهش یابد.
لترموویر CYP2B6 را در شرایط آزمایشگاهی القا می کند. اهمیت بالینی ناشناخته است.
لترموویر ترانسپورتر خروجی P- gp ، پروتئین مقاومت سرطان سینه (BCRP)، پمپ خروجی نمک صفراوی (BSEP)، پروتئین 2 وابسته به مقاومت چند دارویی (MRP2) ، OAT3 و ترانسپورتر برداشت کبدی OATP1B1 / 3 را در شرایط آزمایشگاهی مهار می کند. تجویز همزمان با سوبسترای انتقال دهنده های OATP1B1 / 3 ( به عنوان مثال ، آتورواستاتین، سوبسترا شناخته شده CYP3A، OATP1B1 / 3 و بالقوه BCRP) ممکن است منجر به افزایش غلظت پلاسمایی دارای اهمیت در سوبستراهای OATP1B1 / 3 شود.
توجه: تغییرات مهم بالینی در غلظت پلاسمایی دیگوکسین، سوبسترا P- gp یا آسیکلوویر، سوبسترا OAT3 وجود ندارد
تداخلات دارویی لترموویر
آتورواستاتین , اورولیموس , پیموزاید , تاکرولیموس , دفلازاکورت , دی هیدرو ارگوتامین , سیرولیموس , سیزاپراید , سیلوستازول ,سیمواستاتین , سیکلوسپورین , لوواستاتین , متیل ارگونوین , کلشی سین , فنتانیل , ارگوتامین , ارگونوین , متی سرژید , اکسی کدون ,رانولازین , ایواکافتور , هیدروکدون , برکسی پیپرازول , آلفنتانیل , پیتاواستاتین , لومیتاپید , ایوابرادین , گوانفاسین , بوتورفانول ,الیگلوستات , سوورکسانت , لورازیدون , اولاپاریب , آکالابروتینیب , بوسوتینیب , فلیبانسرین , تری فلونوماید , آوانافیل , هالوفانترین ,دوتاستراید , نراتینیب , سونیدگیب , ونتوکلاکس , کوبیمتینیب , ایووزیدنیب , لوومتادیل استات , سیپونیمود , نالوکسگول , برنج مخمر قرمز
موارد منع مصرف لترموویر
مصرف همزمان با پیموزاید , آلکالوئید ارگوت , سیمواستاتین و پیمواستاتین در تجویز همزمان با سیکلوسپورین
مصرف در بارداری
گروه N ( طبقه بندی نشده )
منبع: سایت خدمات دارویی رضوی
