تداخل دارویی پنی سیلامین (Penicillamine)
- املاح آهن و ضد اسیدها جذب پنی سیلامین را کاهش می دهند. دوزها از یکدیگر جدا شوند.
- استفاده توام با ضد مالاریاها، داروهای سایتوتوکسیک، طلا، اکسی فن بوتازون و فنیل بوتازون ممکن است اثرات هماتولوژیک و کلیوی جدی ایجاد کند. از مصرف توام خودداری شود.
- استفاده توام با دیگوکسین ممکن است سطح سرمی دیگوکسین را افزایش دهد.
موارد منع مصرف و احتیاط در Penicillamine
- موارد منع مصرف: حساسیت مفرط شناخته شده به دارو، سابقه آگرانولوسیتوز یا کم خونی آپلاستیک وابسته به پنی سیلامین، بی کفایتی قابل ملاحظه کلیوی یا کبدی، دوران حاملگی، بیمارانی که املاح طلا، داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی، ضد مالاریا، یا فنیل بوتازون مصرف می کنند چراکه خطر بروز اثرات وخیم هماتولوژیک افزایش می یابد.
- موارد احتیاط: حساسیت به پنی سیلین (واکنش متقاطع به ندرت بروز می کند)، بیمارانی که دوره دوم دارو را دریافت می کنند (ممکن است به دارو حساس شده و به احتمال زیاد دچار واکنش های آلرژیک شوند)، پروتئینوری که ناشی از سندرم گودپاسچر (Good Pasture syndrome) نباشند.
هشدارها
1- داروی پنیسیلامین در افراد با سابقه آگرانولوسیتوز یا کم خونی آپلاستیک باید با احتیاط فراوان مورد استفاده قرار بگیرد.
2- مصرف طولانی مدت پنیسیلامین باعث کاهش گویچه های سفید خون شده و احتمال بروز عفونت در اندام های مختلف از جمله لثه و دهان وجود دارد.لذا قبل از شروع درمان و در طول درمان شمارش سلولهای خون انجام شود و نظارت جهت بروز علایم لکوپنی و ترومبوسیتوپنی صورت پذیرد.
برای WBC <3500/mm3 درمان قطع گردد.برای پلاکت platelet counts <100,000/mm3 درمان موقتا قطع شودو چنانچه در 3 آزمایش پیاپی کاهش گویچه های سفید و پلاکت اتفاق بیافتد حتی اگر هنوز مقادیر در محدوده طبیعی باشد درمان موقتا قطع گردد.
3- داروی پنیسیلامین در سالمندان باید با احتیاط فراوان مورد استفاده قرار بگیرد. زیرا سالمندان نسبت به عوارض پنیسیلامین نظیر بثورات جلدی،تغییرات چشایی،سمیت کلیوی و خونی مستعدتر می باشند.
4- در صورت بروز تب با پنیسیلامین در بیماران روماتوئیدی باید مصرف دارو متوقف شده و از درمان های جایگزین دیگر استفاده گردد.در سایر بیماریها مصرف دارو موقتا قطع گردد و پس از فروکش کردن تب ،دوباره و با مقدار کمتر مصرف پنیسیلامین آغاز گردد. در صورت بروز بثورات جلدی همراه با خارش پوست و غشاهای مخاطی مصرف پنیسیلامین موقتا قطع شده و پس از برطرف شدن دوباره مصرف پنیسیلامین آغاز گردد.
5- در حین مصرف پنیسیلامین امکان بروز سندم گودپاسچر وجود دارد که کشنده می باشد لذا در بیمارانی که تظاهرات غیر معمول ادراری همراه با هموپتزی ( خلط حاوی رگهای خونی) و ارتشاح ریوی در رادیوگرافی قفسه سینه دارند فورا مصرف پنیسیلامین قطع گردد.
6- در صورت مشکوک شدن به پمفیگوس مصرف پنیسیلامین قطع گردد.
7- پنیسیلامین ممکن است در مواردی سبب بروز وجود خون یا پروتئین در ادرار و نهایتا منجر به سندرم نفروتیک شود که دربیماران روماتوئیدی در صورت بروز وجود خون در ادرار مصرف پنیسیلامین قطع شود و در صورت بروز وجود پروتئین در ادرار مصرف قطع شود یا مقدار مصرف کاهش یابد.کاهش مقدار مصرف پنیسیلامین در مواردی مشکل وجود پروتئین در ادراررا برطرف می کند.
ملاحظات اختصاصی پنی سیلامین
- در صورت بروز موارد زیر باید مصرف دارو قطع شود: بروز علائم حساسیت مفرط یا تب دارویی، معمولاً همراه با سایر تظاهرات آلرژیک (در صورت بیماری ویلسون، ممکن است دارو مجدداً مورد مصرف قرار گیرد)، بروز بثورات پوستی شش ماه یا بیشتر بعد از شروع درمان، واکنش پمفیگوئید، هماچوری یا پروتئینوری همراه با هموپتزی یا انفیلتراسیون ریوی، هماچوری یا پروتئینوری مداوم بیش از g/day 2 در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید، در صورتی که تعداد پلاکتها کمتر از mm3/100000 یا تعداد گلبول های سفید کمتر ازmm3/3500 باشد یااینکه در سه آزمون متوالی این عناصر خونی مشاهده شود (حتی اگر در حد طبیعی باشند).
- آزمون های عملکرد کبد و کلیه معمولاً هر شش ماه انجام می شود. بیمار باید از نظر پروتئینوری به طور معمول بررسی و برای جلوگیری از صدمات پوستی، به دقت مراقبت شود.
- در بیماران مبتلا به بیماری ویلسون یا سیستینوری ممکن است مصرف روزانه پیریدوکسین (ویتامین B6) ضروری باشد.
- مصرف پنی سیلامین یک ساعت قبل یا دو ساعت بعد از غذا یا داروهای دیگر موجب تسهیل جذب دارو خواهد شد.
- در درمان اولیه بیماری ویلسون، باید همراه با پنی سیلامین به مدت شش ماه تا یک سال با هر وعده غذا مقدار 40_10 میلی گرم پتاش سولفوره مصرف شده و سپس قطع شود.
- درمان دارویی ممکن است منجر به مثبت شدن نتایج تست ANA، با یا بدون علائم بالینی سندروم شبه لوپوس اریتماتوز شود.
- همودیالیز می تواند پنی سیلامین را برداشت کند.
موارد منع مصرف و تداخل دارویی اگزمستان
