موارد منع مصرف و تداخل دارویی قرص دی والبایوکس (سدیم والپروات)

موارد منع مصرف و احتیاط قرص دی والبایوکس

قرص دی والبایوکس را به بیماران مبتلا یا دارای سابقه ی اختلال یا بیماری کبدی، دارای سابقه فامیلی ابتلا به اختلال بسیار شدید کبدی و دارای حساسیت مفرط به دارو تجویز نکنید.

کودکان کمتر از 3 سال و افراد مبتلا به بیماری های متابولیک ارثی، آسیب ارگانیک مغزی، اختلالات تشنجی شدید همراه با عقب ماندگی ذهنی بیشتر در خطر مسمومیت کبدی هستند. در این افراد با احتیاط کامل تجویز کنید در صورت امکان از تجویز با سایر داروهای ضدصرع که آن ها نیز ممکن است موجب آسیب کبد شوند، اجتناب کنید.

سودمندی و اثربخشی قرص دی والبایوکس برای درمان مانیا در افراد کمتر از 18 سال و برای درمان میگرن در افراد کمتر از 16 سال ثابت نشده است. در تجویز والپروات با سایر داروهایی که با انعقاد خون در ارتباط هستند (مثل آسپرین و وارفارین) احتیاط کنید. در بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتوز با احتیاط تجویز کنید.

تداخلات مهم دارویی قرص دی والبایوکس

گزارش شده است که در 6 کودک صرعی، تجویز هم زمان آسپیرین، نیمه عمر قرص دی والبایوکس را افزایش داده است. این امر حاکی از آن است که ممکن است سالیسیلات ها علاوه بر جابه جا کردن اسید والپروییک از محل اتصال آن به پروتئین، متابولیسم آن را نیز مهار می کند. با داروی هپاتوتوکسیک دیگری نظیر والپروات کاملاً نامطلوب است.

قرص دی والبایوکس و آسپرین، هر دو به عملکرد پلاکت ها اثر می گذارند. ناپروکسن نیز جابه جایی جزیی در اسید والپروییک متصل به پروتئین ایجاد می کند. ولی این اثر احتمالاً چندان قابل توجه نیست تا آثار کلینیکی داشته باشد.

ممکن است داروهای ضد افسردگی با کاهش آستانه تشنج به صورت آنتاگونیست فعالیت ضدصرعی قرص دی والبایوکس (و همچنین سایر داروهای ضدصرع) عمل کنند.

ضدصرع ها : فئوباربینال می تواند کلیرانس و متابولیسم قرص دی والبایوکس را افزایش دهد. کاربامازبین و فنی تویین داروهای القاءکننده ی آنزیم هستند و طبق انتظار متابولیسم قرص دی والبایوکس را افزایش می دهند.

ولی اثر قرص دی والبایوکس بر روی هر دو دارو پیچیده است. به دنبال تجویز هم زمان والپروات با لاموتریژین ممکن است غلظت سرمی قرص دی والبایوکس کاهش یابد. در حالی که ممکن است غلظت لاموتریژین زیاد شود. دوز لاموتریژین را کاهش دهید.

دی والبایوکس متابولیسم اثر سوکسیماید را مهار می کند. غلظت سرمی هر دو دارو را به خصوص در صورت مصرف هم زمان سایر داروهای ضد صرع کنترل کنید.

آنتی سایکوتیک ها با کاهش آستانه ی تشنج به صورت آنتاگونیست فعالیت ضدصرع قرص دی والبایوکس عمل می کنند.

کلستیرامین ممکن است جذب قرص دی والبایوکس را کاهش دهد. مشاهده شده است که تجویز قرص دی والبایوکس با آنتی اسید هیدروکسید آلومینیوم و منیزیوم به طور مشخص فراهم زیستی آن را در فرد سالم افزایش می دهد.

مصرف هم زمان قرص دی والبایوکس با الکل موجب کاهش اثر والپروییک اسید و تشدید عوارض جانبی مغزی آن می شود. مصرف الکل در این بیماران باید قطع شود.

مصرف قرص دی والبایوکس در بارداری و شیردهی

از نظر مصرف در حاملگی در گروه «D» است. ممکن است در مادرانی که طی سه ماهه اول حاملگی اسید والپروییک مصصرف می کنند، بروز نقض لوله ی عصبی افزایش یابد. این میزان مشابه میزان زنان غیرصرعی است که کودکان را مبتلا به نقص لوله عصبی دارند.

غلظت دی والبایوکس در شیر 1 تا 10 درصد غلظت سرمی آن است. مشخص نیست این امر چه اثری بر شیرخوار دارد. یک مورد پورپورای ترومبوسیتوپنیک و آنمی در شیرخواری که مادرش از والپروات استفاده می کرد، رخ داده است. کودک با قطع شیردهی بهبود یافت. در تجویز به مادر شیرده احتیاط کنید.

میزان و نحوه مصرف قرص دی والبایوکس