به گزارش سایت خبری ساعد نیوز،رنو R5 توربو اصلی برای پاسخ به شرکت خودروسازی لانچیا، در سال 1980 میلادی و برای رقابت با خودروی "Stratos" رونمایی شد که سبک بدن آن را می توان حاصل خلاقیت طراح ایتالیایی Marcello Gandini معرفی کرد و به سرعت مورد توجه رانندگان و تیم های شرکت کننده در مسابقات رالی قرار گرفت. در شش سال تولید این خودرو، نسخه های متعددی از این اتومبیل تولید شد که نمونه های آن می تواند خودروی RS توربو اصلی، نسخه قوی تر توربو 2 و همچنین قدرتمندترین عضو مجموعه، یعنی خودروی توربو 2 Evolution باشد که تحت عنوان "Turbo 2 Evo" نیز شناخته می شود که منحصربه فرد ترین عضو این خانوده به شمار می آید.از خودروی رنو Turbo 2 Evo، تنها 117 نمونه ساخته شد و عموم آنان در کشور بلژیک عرضه شد، زیرا فروش R5 توربو در کشور فرانسه دنبال شد تا در مجموع به 200 دستگاه برسند، اما از این 200 دستگاه خودروی تولید شده بر مبنای رنو R5، یکی از آنان به ایالات متحده آمریکا راه پیدا کرد تا حالا شاهد فروش و پیش بینی قیمت باورنکردنی برای آن باشیم.
باتوجه به اطلاعات ارائه شده از سوی منابع خبری، این خودرو تا به امروز کارکرد 18 هزار و 31 مایل، یعنی حدود 29 هزار و 18 کیلومتر داشته است و در زیر کاپوت خود از یک پیشرانه توربوشارژر چهار سیلندر 1.4 لیتری سود می برد که نیروی آن توسط یک جعبه دنده 5 سرعته دستی دریافت شده و به خروجی سیستم منتقل می شود. حال برای فروش این خودرو تا به این لحظه قیمت 60 هزار دلاری پیشنهاد شده است که انتظار می رود قبل از به پایان رسیدن مزایده، قیمت آن حتی بیشتر هم شود که در نوع خود بسیار جالب و تحسین برانگیز است.
بخش زیادی از موفقیت رنو۵ در بازار ایران را باید مدیون حضور پیکان جان سخت بدانیم زیرا این خودرو انقدر ساده و به دور از خلاقیت طراحی شده بود که رنو در برابر آن شبیه یک شاهکار طراحی به نظر می رسید!
اگر نگاهی به سابقه خودروهای هاچ بک در بازار ایران داشته باشیم بی شک یکی از نوستالژیک ترین و مطرح ترین آنها رنو۵ فرانسوی است! طی دهه ۶۰ و ۷۰ شمسی و تا پیش از ورود پراید هاچ بک به بازار داخلی، جوانترها عاشق رنو۵ و خودنمایی با آن در خیابان ها بودند! البته کپی های ایرانی این خودرو یعنی سپند و پی کی را نیز باید درنظر داشته باشیم که به عنوان محصولاتی ارزان، فروش بالایی در بازار ایران داشته اند و همچنان نیز معامله می شوند.
بخش زیادی از موفقیت رنو۵ در بازار ایران را باید مدیون حضور پیکان جان سخت بدانیم زیرا این خودرو انقدر ساده و به دور از خلاقیت طراحی شده بود که رنو در برابر آن شبیه یک شاهکار طراحی به نظر می رسید! البته در بخش فنی و آسانی تعمیر برتری با پیکان بود ولی به هر ترتیب این موارد چیزی از جذابیت های این هاچ بک کوچک کم نکرد.
رنو۵ در بازار جهانی نیز فروش موفقی داشت زیرا از سال ۱۹۷۲ تا ۱۹۸۵ روی خط تولید قرار داشت و طی این دوران پیشرانه های مختلفی که از ۷۸۲ تا ۱۴۰۰ سی سی حجم داشتند روی آن نصب شد. قدرتمندترین مدل حاضر در بازار ایران نیز از پیشرانه ۴ سیلندر ۱.۱ لیتری با ۴۹ اسب بخار خروجی استفاده می کرد.
به رغم حضور موفق رنو۵ در بازار ایران؛ متاسفانه هیچگاه مدل ها توربو ی آن وارد نشد و مورد توجه خطوط تولید داخلی نیز قرار نگرفت و در نهایت محصولاتی مانند سپند و پی کی وارد فاز تولید انبوه شدند که نه اصالت طراحی رنو۵ را داشتند و نه هماهنگی مناسبی میان پیشرانه و شاسی را ارائه می دادند.
شاید برایتان جالب باشد که رنو۵ توربو طی دورانی، عنوان قدرتمندترین خودروی تولید فرانسه را به خود اختصاص داده است. در ادامه این مطلب سفری به گذشته خواهیم داشت تا با رنو۵ توربو ۲ یکی از قدرتمندترین هاچ بک های فرانسوی آشنا شویم!
رنو۵ توربو سال ۱۹۸۰ میلادی و به منظور حضور در مسابقات رالی معرفی شد. این مدل که با نمونه استاندارد رنو۵ تفاوت هایی را به نمایش گذاشته بود به سرعت مورد توجه محافل خودرویی و همچنین مخاطبین مسابقات قرار گرفت و زمینه تولید نمونه خیابانی آنرا با نام توربو ۲ فراهم آورد. براساس آمار موجود؛ مجموعا ۵ هزار رنو۵ توربو از خط تولید رنو خارج شد که ۳۲۰۰ دستگاه از آن مدل توربو ۲ بود.
یکی از مهمترین تفاوت های رنو توربو با نمونه ای که در کشورمان عرضه شد به محل قرارگیری پیشرانه مربوط می شود زیرا به قسمت میانی خودرو و دقیقا پشت سر راننده انتقال یافته بود. بدین ترتیب رنو توربو در کلاس محصولات موتور وسط عقب- محور قرار گرفت. پیشرانه ۱.۴ لیتری توربوشارژ استفاده شده در توربو ۲ خروجی برابر با ۱۵۸ اسب بخار (گشتاور ۲۲۰ نیوتن متر) داشت که طبیعتا افزایش بازده موتور مشکل افزایش گرما را نیز به همراه داشت.
در مدل اولیه این خودرو گرمای بیش از حد اتاق و بویژه پشت صندلی راننده گزارش شد که برای یک محصول اسپرت شهری و رانندگی در مسیرهای طولانی یک چالش بزرگ محسوب می شد از این رو همانند نسخه ویژه رالی از ورودی هوا روی فندر(گلگیر) بسیار برجسته استفاده شد تا عبور هوا دمای موتور را کاهش دهد.
هر چند این روش طراحی نامتعارفی را برای رنو۵ بدنبال داشت اما حاصل کار بسیار جذاب بود و دقیقا حس سواری بر نسخه رالی این خودرو را تداعی می کرد. افزایش عرض خودرو در قسمت عقب با انتخاب فندرهای(گلگیر) برجسته برای چرخ های جلو جبران شد. بامپرهای(سپر) جلو و عقب نیز ظاهری اسپرت داشتند تا با کل پروژه هماهنگی بیشتری را به نمایش بگذارند. بدین ترتیب یک هاچ بک عضلانی بسیار کوچک راهی خیابان ها شد.
این خودرو بستر مناسبی برای شخصی سازی را نیز در اختیار تیونرها قرار می داد تا نمونه هایی از آن که تا ۴۰۰ اسب نیز خروجی داشتند روانه خیابان ها شوند.
در فضای داخل کابین توربو ۲ همان طراحی نوستالژیک رنو ۵ مشاهده می شود، بویژه کنسول جلو و نشانگرهای آمپر که بازهم در مقایسه با پیکان به مراتب مدرن تر و جذاب تر به نظر می رسید.
