ویتامین E، یک ماده مغذی محلول در چربی است که در بیشتر غذاها یافت میشود. این ویتامین همانند آنتی اکسیدان عمل میکند و از سلولها در برابر آسیبها و صدمات رادیکال آزاد حفاظت می کند. رادیکالهای آزاد از جمله ترکیبات در بدن هستند که موادغذایی را به انرژی تبدیل میکنند. افرادی که در معرض دودسیگار، آلودگی هوا و نور ماورابنفش آفتاب هستند، بیشتر در تماس با رادیکالهای آزاد قرار دارند. بدن برای تقویت سیستم ایمنی نیاز به ویتامین E دارد زیرا ویتامین E میتواند با باکتریها و ویروسها مقابله کند. این ویتامین به گشاد کردن عروق خون و جلوگیری از انعقاد خون کمک میکند. به علاوه سلولها از ویتامین E برای تعامل با یکدیگر و انجام وظایف مهم استفاده میکنند.
میزان نیاز روزانۀ افراد بالغ به ویتامین ای در حدود 15 میلیگرم در روز معادل ٫7 22 واحد بینالمللی (IU) است.
دوز ماهیانه این مقدار تقریباً با یکونیم عدد قرص یا کپسول ویتامین ای 400 برابر خواهد بود.
اگرچه همه اشکال ویتامین E فعالیت آنتی اکسیدانتی دارند، ولی این طور مشخص شده که فعالیت آنتی اکسیدانتی ویتامین E برای توصیف فعالیت بیولوژیک ویتامین کافی نیست. فعالیت ضد آتروژنیک ویتامین E شامل مهار اکسیداسیون LDL و انباشتگی oxLDL در دیواره سرخرگ است. هم چنین به نظر میرسد که آپوپتوز القا شده توسط oxLDL را در سلول های اندوتلیال انسانی کاهش میدهد. اکسیداسیون LDL مرحله اولیه اکلیدی در آتروژنز است زیرا که تعدادی از وقایع را آغاز میکند که منجر به تشکیل پلاک آترواسکلروتیک میگردد. به علاوه، ویتامین E فعالیت پروتئین کیناز سی (PKC) را مهار میکند. PKC در تکثیر عضله صاف نقش بازی میکند و بنابراین مهار PKC منجر به مهار تکثیر عضله صاف میشود که در آتروژنزیس دخیل است.
فعالیتهای ضد ترومبوتیک و ضد انعقادی ویتامین ای شامل کاهش تنظیم بیان ملکول چسبندگی سلولی داخل سلولی یک (ICAM-1) و مولکول چسبندگی سلولی واسکولار یک (VCAM-1) که چسبندگی اجزاء خونی را به اندوتلیوم کاهش میدهد. به علاوه، ویتامین E بیان فسفولیپاز A2 سیتوزولی و سیکلو اوکسیژناز یک (COX-1) را دچار افزایش تنظیم کرده که به نوبه خود آزاد سازی پروستوسایکلین را افزایش میدهد. پروستوسایکلین یک فاکتور گشاد کننده رگی است و تجمع پلاکت و آزاد سازی پلاکت را مهار کند. هم چنین اینطور مشخص شده است که تجمع پلاکت بوسیله مکانیسم دخیل در اتصال فیبرینوژن به گلیکوپروتیئن IIb/IIIa (GPIIb/IIIa) کمپلکس پلاکتی است. GPIIb/IIIa گیرنده پروتئینی غشائی اصلی است که نقش کلیدی در پاسخ تجمع پلاکتی دارد. GPIIb زیرواحد آلفا این پروتیئن غشا پلاکت است. آلفا-توکوفرول فعالیت پروموتر GPIIb را دچار کاهش تنظیم میکند که منجر به کاهش بیان پروتئین GPIIb و کاهش تجمع پلاکت میشود. ویتامین E هم چنین در محیط کشت یافت میشود که باعث کاهش تولید پلاسمایی ترومبین، پروتئین که به پلاکت متصل شده و تجمع را القا می کند، میشود.
ویتامین E متابولیک، ویتامین E کوینون یا آلفا-توکوفرول کوینون (TQ) نامیده میشود که یک ضد انعقاد قوی است. این متابولیت کربوکسیلاز وابسته به ویتامین کا را مهار میکند، که آنزیم اصلی در فرایند انعقاد است. اثرات محافظت کننده عصبی ویتامین E توسط اثرات آنتی اکسیدانتی آن توجیه میشود. بسیاری از ناهنجاریهای سیستم عصبی توسط استرس اکسیداتیو ایجاد میشود. ویتامین E در برابر این استرس محافظت به عمل میآورد، در نتیجه از سیستم عصبی محافظت میکند.
اثرات تعدیل کننده سیستم ایمنی ویتامین ای در محیط برون تن نشان داده شده است، از آنجاییکه آلفا-توکوفرول پاسخ میتوژنیک لنفوسیت های T را در موشهای مسن تحریک میکند. مکانیسم این پاسخ توسط ویتامین E به خوبی مشخص نشده است، به هر حال این طور پیشنهاد میشود که ویتامین E خود دارای فعالیت میتوژنیک مستقل از فعالیت آنتی اکسیدانتی است. مکانیسم عمل ضد ویروسی ویتامین ای (مخصوصا بر علیه HIV-1) شامل فعالیت آنتی اکسیدانتی آن است. ویتامین ای استرس اکسیداتیو را کاهش میدهد که تصور میشود در پاتوژنز HIV-1 و دیگر عفونتهای ویروسی مشارکت دارد. ویتامین E هم چنین روی انسجام و سیالیت غشا تاثیر دارد، از آنجاییکه HIV-1 یک ویروس غشاء دار است، باعث تغییر سیالیت غشائی HIV-1 شده و توانایی ویروس را در اتصال به گیرندههای غشائی اش مختل میکند و بنابراین عفونت زایی آن را کاهش میدهد.
جذب: در بیماران دارای سابقه مشکل در جذب کاهش دارد؛ تهیه های آبی بهتر از تهیه های روغنی جذب می شود.
توزیع: همه بافت های بدن مخصوصا بافت چربی که در آن ذخیره می شود.
متابولیسم: کبدی
دفع: مدفوع
ویتامین ای برای بینایی، تولید مثل، مغز، قلب، پوست و مو ضروری است. این مادهی مغذی خاصیت آنتی اکسیدانی دارد و از سلولها در برابر رادیکالهای آزاد محافظت میکند. رادیکالهای آزاد در بروز بسیاری از بیماریها از جمله سرطان و بیماری قلبی نقش دارند.
