به گزارش پایگاه خبری ساعدنیوز، قرن بیست و یکم ممکن است خوشایندترین قرن در تاریخ بشر باشد. شاید کمی دراماتیک به نظر برسد اما احتمالا اغراق‌آمیز نیست. میان تهدیدات تغییرات آب و هوایی، بیماری‌های همه‌گیر و چالش‌های ناشی از شتاب گرفتن فناوری، سرنوشت بشریت مشخص خواهد شد.
در اصل کاری که ما اکنون و تا پایان این قرن انجام می‌دهیم، احتمالا سرنوشت حیات روی زمین را تعیین خواهد کرد. به همین دلیل، پیشبینی آینده هرگز تا این اندازه مهم نبوده است.
ما به پیشبینی جمعیت و داده‌های آب و هوایی نیاز داریم که سناریوها و تغییرات مختلف در طول زمان را در نظر گرفته‌اند. به این ترتیب، می‌توانیم برنامه‌ریزی کنیم که وقتی سیستم‌هایی که برای تهیه خوراک، پوشاک، مسکن و کار به آنها وابسته‌ایم مختل می‌شوند، چگونه میلیاردها نفر را تامین کنیم.
در عین حال، می‌توانیم استراتژی‌هایی را برای حفاظت و احیای محیط طبیعی برای کاهش فشاری که بر آن وارد می‌کنیم، تدوین کنیم.
به همین دلیل است که پیشبینی تغییر به بخشی جدایی ناپذیر از اقتصاد، تحلیل سیاست، برنامه‌ریزی برای بلایا و آمادگی نظامی تبدیل شده است. متاسفانه پیشرفت سریع فناوری و تاثیرات اجتماعی، اقتصادی و سیاسی این امر ما را به سمت آینده‌ای سوق می‌دهد که پیشبینی آن بسیار دشوار است.
در حالی که دانستن آنچه در آینده رخ می‌دهد هرگز آسان نبوده است، این نگرانی وجود دارد که ظهور فناوری‌های مختلف از جمله محاسبات کوانتومی، هوش مصنوعی، زیست‌فناوری پیشرفته و غیره در واقع پیشبینی دقیق تحولات آینده را غیر ممکن می‌کند.
اما مهم این است که ما تلاش خود را می‌کنیم. ما نمی‌توانیم با چشمان بسته به سوی آینده‌ای نامعلوم قدم برداریم. بنابراین اکنون این سوال مطرح می‌شود که به طور واقع‌بینانه انتظار چه چیزی را در سال 3100 باید داشته باشیم؟
