به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، وقتی از آزار و اذیت صحبت می کنیم، خیلی ها به خشونت خانگی فکر می کنند، اما آزار و اذیت شامل هرگونه اقدامی است که فردی در رابطهٔ صمیمانه یا ازدواج خود، و به منظور تسلط و کنترل بر دیگری انجام می دهد. آزار و اذیت و خشونت خانگی فقط و فقط یک قصد دارند و آن هم به دست آوردن و حفظ سلطهٔ کامل بر دیگری است. فرد آزاردهنده «جوانمردانه بازی نمی کند». او از ایجاد احساس ترس، گناه، شرمندگی و ارعاب، برای کوچک کردن طرف مقابل و تسلط بر وی بهره می گیرد.
خشونت خانگی و آزارواذیت، سن وسال و جنسیت نمی شناسند. ممکن است آزار و سوءاستفاده برای هر فردی، در هر سنی، با هر عقبهٔ قومیتی و سطح اقتصادی اتفاق بیفتد. بیشتر قربانی های خشونت خانگی زنان هستند، اما مردان هم گرفتار آزارواذیت می شوند؛ به ویژه به صورت زبانی و عاطفی. خلاصه اینکه رفتار توهین آمیز هرگز پذیرفته شده نیست، چه از سوی مردان باشد، چه زنان، چه نوجوانان و چه بزرگ سالان. هر فردی شایستهٔ احساس ارزشمندی، احترام و امنیت است.
راه های پیشگیری از خشونت خانگی
برای پیشگیری از خشونت خانگی راهکارهایی وجود دارد که برخی از آن ها عبارتند از:
1. افزایش آگاهی عمومی
اولین نکته در پیشگیری از خشونت خانگی افزایش آگاهی از این مشکل و ایجاد هنجارهای اجتماعی است که خشونت را نفی می کنند. زمانی که مردم یک جامعه از وجود خشونت خانگی خبر نداشته و آسیب های آن را نشناسند، نمی توان به پیشگیری از خشونت های خانگی کمکی کرد.
خانواده ها باید در فرصت های مناسبی در مورد این موضوع با یکدیگر گفتگو کنند تا دیدگاه عموم نسبت به خشونت وسیع تر شده و حل مشکل نیز آسان تر شود.
فعالیت های آموزشی و فرهنگی مهم ترین راه پیشگیری از خشونت است. در مدارس نیز باید آگاهی هایی به دانش آموزان در این مورد داده شود.
2. آموزش زوج ها
آموزش و افزایش آگاهی زن و مرد بهتر است قبل از ازدواج صورت بگیرد. آموزش مهارت های حل مسئله، روش های مذاکره، چگونگی ارتباط با همسر، احترام به همسر و توجه به نیازهای او می تواند از بروز مشکلات در آینده که منجر به خشم و خشونت خانگی می شود، جلوگیری کند.
در مجموع لازم است کیفیت روابط زناشویی از همان ابتدا افزایش یابد. مسئله خشونت خانگی مانند دیگر آموزش های پیش از ازدواج باید مورد توجه قرار بگیرد.
3. آموزش کودکان
خانواده ها می توانند با رفتاری محبت آمیز و به دور از خشونت با فرزندان، آن ها را از رفتاری خشونت آمیز در آینده و در محیط خانواده حفظ کنند. چرا که مشخصا کودکان از پدر مادر خود الگو می گیرند. تجربه تلخ خشونت در کودکی مهم ترین عوامل بروز خشونت خانگی در بزرگسالی است.
حال کودکی را تصور کنید که پدر، مادر را بر سر مسائل متعدد کتک می زند. مسلما چنین کودکی از رفتار پدر خود الگوبرداری کرده و در تاثیر خود را نشان می دهد. این تاثیر به شکل های مختلف قابل مشاهده است؛ برای مثال در بزرگسالی او نیز همسرش را کتک می زند و یا بر عکس با ظلم و کتک های همسرش کنار می آید. بنابراین والدین باید سعی کنند مهارت های همدلی، دلسوزی، احترام به عقاید دیگران و کنترل خشم را در کودک خود افزایش دهند.
راه های عملی کاهش خشونت خانگی
برای کاهش خشونت خانگی می توانید از راهکارهای زیر استفاده کنید:
1.مراجعه به مشاور
کمک گرفتن از یک مشاور با تجربه در زمینه درمان خشونت خانگی به شما تا حد زیادی کمک می کند تا از بروز این رفتار جلوگیری کنید. چه خود دچار این رفتار باشید و چه قربانی، روانشناس با طرح راهکارها و آموزش های مختلف شما را در این امر یاری می کند. مشاوره خانواده حتی می تواند برای انجام اقدامات قانونی به شما یاری برساند.
2. تغییر در محیط یا ترک محل
گاهی فرد در محیطی قرار می گیرد که وجود برخی عوامل مانند صدای بلند یا نور زیاد خود باعث تحریک و شدت گرفتن عصبانیت یا کم شدن سطح تحمل فرد می شود. در مواقع شلوغی اتاق، آشفتگی و نامرتب بودن وسایل زندگی باعث عصبی شدن و رفتار خشن می شود. در نتیجه خشونت و مشکلات خانوادگی بروز پیدا می کند.
اگر می خواهید رفتار خشونت آمیز خود را ترک کنید باید از عواملی که موجب تحریک خشم شما می شود دوری کنید. هنگامی که هیجانات عصبی به شما فشار می آورد محیط را ترک نمایید. خانواده ها نیز می توانند عوامل یا رفتارهایی را که باعث بروز خشونت می شوند از دسترس فرد خشن دور نگه دارند.
3. تغییر دیدگاه و مشورت
در بسیاری از مواقع تجمع افکار منفی و وسواس فکری باعث بروز خشونت می شود. در چنین مواقعی بهتر است به خود یادآوری کنید که بروز خشونت چه پیامدها و پشیمانی هایی را برایتان به دنبال دارد. برخی افراد خود متوجه افکارشان نیستند؛ در این شرایط می توان این افکار را با افراد دیگر در میان گذاشت و از آنان مشورت گرفت. شناخت احساسات شاید به نظر ساده بیاید، اما در بسیاری از موارد افراد با قرار گرفتن در جلسات روانشناسی به این مهارت دست می یابند.
4. یادگیری مهارت حل مسئله
گاهی علت خشم فرد، یک ظلم یا تهدید واقعی است و خشم، واکنشی طبیعی نسبت به آن می باشد. اما اگر فرد در این شرایط تسلیم خشم خود شود، ممکن است رفتارهایی انجام دهد که مشکل را پیچیده تر کند. در چنین شرایطی بهتر است راه حل مناسبی نیز برای مشکل خود بیابید. مهارت حل مسئله، یافتن بهترین راه حل برای چنین مشکل هایی را به افراد می آموزد.
5. بیان خشم به شیوه ای معقول
کاهش خشونت به این معنی نیست که فرد اصلا خشم خود را بروز ندهد، بلکه شامل بیان خشم به شیوه ای معقول و منطقی است. رفتار جراتمندانه، رفتاری است که فرد با آن می تواند بدون پرخاشگری، به دیگران نشان دهد که از آن ها رنجیده یا عصبانی شده و از آنان بخواهد که رفتار بهتری نشان بدهند. در واقع به جای بروز عصبانیت و کتک زدن می تواند خواسته و مشکل خود را و همچنین احساساتش را بیان کند.
