خال گوشتی تومور خوش خیم پوستی هستند که از رشته ها و مجراها، سلول های عصبی و چربیو اپیدرم به وجود می آیند. سطح خال گوشتی در ظاهر ممکن است صاف یا زمخت باشد و معمولا بهرنگ گوشت یا نزدیک به قهوه ای است. خال های گوشتی معمولا توجه کسی را جلب نمی کنند؛ مگراینکه در قسمتی که زیاد مرکز توجه باشد تشکیل شود یا پیوسته با عوامل مختلفی مانند لباس، زیورآلاتیا هنگام اصلاح دست کاری شوند. خیلی از افراد هیچ وقت متوجه خال های گوشتی خود نشوند! دربرخی موارد خال گوشتی خودبه خود و بدون درد می افتد. خال های خیلی بزرگ هم ممکن است در اثرفشار بترکند. خال گوشتی در آغاز کوچک، تخت و مانند جوش است؛ ممکن است در آینده هم به همیناندازه بماند یا بزرگ تر شود. این خال ها می تواند به قطر ۲ میلی متر تا ۱ سانتی متر باشند.
افزایش احتمال ایجاد خال گوشتی
به نظر می رسد که خال های گوشتی در موارد زیر شایع تر باشند:
- افراد دارای اضافه وزن و مبتلا به چاقی
- افراد مبتلا به دیابت
- زنان باردار، احتمالا به دلیل تغییرات هورمونی و سطح بالای عوامل رشد
- افرادی که به برخی انواع ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) مبتلا هستند.
- افرادی که عدم تعادل استروئیدهای جنسی دارند؛ به خصوص اگر این تغییرات در هورمون های استروژن و پروژسترون رخ دهد.
- افرادی که بستگان درجه یک آن ها به خال های گوشتی مبتلا هستند.
مطالعات نشان می دهند که احتمال به وجود آمدن خال های گوشتی به همراه موارد زیر بیشتر است:
- چاقی
- دیس لپیدمی(چربی پریشی) مثل کلسترول بالا
- فشار خون بالا
آن ها همچنین ممکن است با مقاومت به انسولین و پروتئین واکنشی C با حساسیت بالا مرتبط باشند. این موضوع نشان می دهد که خال های گوشتی ممکن است یک نشانه خارجی از افزایش خطر مقاومت به انسولین، سندروم متابولیک، تصلب شرایین و بیماری های قلبی عروقی باشند.
در حالت های نادرتر، خال های گوشتی با موارد زیر در ارتباط هستند:
- سندروم برت-هاگ-دابی (یک بیماری ژنتیکی نادر که از جمله نشانه های آن تومورهای پوستی، مانند ضایعات و منگوله پوستی یا خال های گوشتی هستند. غده های سرطانی نیز ممکن است در کلیه ها و روده بزرگ ایجاد شوند.)
- سندروم تخمدان پلی کیستیک
آیا کرم های مخصوصی برای رفع منگوله های پوستی وجود دارد؟
در حال حاضر هیچ نوع کرمی که کارایی آن در رفع منگوله های پوستی از نظر پزشکی به اثبات رسیده باشد، وجود ندارد. منگوله های پوستی معمولاً با استفاده از روش های فیزیکی مانند بریدن با تیغ یا بستن بیخ آن با نخ دندان برداشته می شوند، بنابراین استفاده از محصولات تأیید نشده ای مانند درماسیل، کرم های رفع کننده زگیل، روغن درخت چای، لاک و برق ناخن، خمیر دندان و یا کرم های موبر مانند نیت یا نیر، برای رفع منگوله های پوستی به هیچ وجه توصیه نمی شود. حتی استفاده آزمایشی از این کرم های تأیید نشده هم می تواند باعث بروز حساسیت پوستی و عوارض جانبی احتمالی گردد.
آیا منگوله های پوستی باید برای نمونه برداری و آزمایش فرستاده شود؟
در مورد اغلب منگوله های پوستی کوچکی که به طور معمول در افراد مختلف مشاهده می شود، نیازی به فرستادن بافت برداشته شده برای آزمایش میکروسکوپی یا بیوپسی وجود ندارد. اما بعضی زائده های گوشتی بزرگ و غیر معمولی وجود دارند که ممکن است بعد از برداشتن، به آزمایشگاه یا پزشک پاتولوژیست ارسال شوند تا مورد آزمايش میکروسکوپی قرار گیرند و اطمینان حاصل شود که این بافت ها واقعاً یک منگوله پوستی هستند و خطر بیشتری به دنبال نخواهند داشت. همچنین برآمدگی های روی پوست که خونریزی پیدا کرده یا ظاهر آنها به سرعت دچار تغییر می شود، ممکن است برای آزمایش پاتولوژی به آزمایشگاه ارسال شود. بعضی از عوارض پوستی که در ظاهر شبیه به منگوله های پوستی هستند، شامل لکه های پوستی خوش خیم از قبیل سبورئیک کراتوزیس، خال های گوشتی معمولی، زگیل ها، نوروفیبروماس ها و خال های چربی به نام نووس لیپوماتوزوس می باشند. همچنین هر چند وجود بافت های سرطانی در منگوله های پوستی بسیار نادر می باشد، اما چند گزارش معدود از سرطانی شدن این بافت ها وجود دارد. بعضی از سرطان های پوست از قبیل سرطان سلول پایه ای، سرطان سلول اسکواموس و ملانومای رنگدانه ای می توانند به ندرت خواصی شبیه به منگوله های پوستی از خود نشان دهند.
آیا منگوله های پوستی واژنی هم وجود دارند؟
اگرچه منگوله های پوستی به طور معمول در واژن یا سایر قسمت هایی از بدن که سطح آن ها با مخاط مرطوب پوشیده شده است، دیده نمی شوند اما ممکن است در این قسمت های بدن، انواع دیگری از پولیپ های خوش خیم به وجود بیایند. برای مثال ممکن است پولیپ های حساسیتی یا فیبروماس های نرم در پوست ناحیه واژن، دهان و مقعد ایجاد شوند. در واقع منگوله های پوستی اغلب بر روی پوست های خشک مانند گردن، زیر بغل و بیخ کشاله ران به وجود می آیند. زگیل های تناسلی، زائده های گوشتی هستند که به وسیله ویروس HPV و از طریق رابطه جنسی منتقل می شوند و در صورت بروز هر گونه زائده گوشتی و گوشت اضافه در ناحیه آلت تناسلی باید به آن مشکوک بود و باید بافت مورد نظر را برای تشخیص زگیل تناسلی مورد بررسی قرار داد.
منگوله های پوستی در موارد نادری ممکن است در بافت خارجی آلت تناسلی مانند لابیا ماژور و لابیا مینور (لب های بزرگ و کوچک واژن) به وجود بیایند. البته در هر صورت لازم است که این زائده ها برای تشخیص بیماری های ویروسی مانند زگیل های تناسلی که از طریق رابطه جنسی منتقل می شوند، مورد نمونه برداری و آزمایش قرار گیرند.
آیا ممکن است منگوله های پوستی بر روی آلت تناسلی یا کیسه بیضه ایجاد شوند؟
منگوله های پوستی ممکن است در جایگاه های غیر معمولی مانند آلت تناسلی، کیسه بیضه و شکاف نوک آلت تناسلی مردانه نیز به وجود بیایند. البته بافت این گونه از زائده ها لازم است برای تشخیص بیماری های ویروسی مانند زگیل های تناسلی که از طریق رابطه جنسی منتقل می شوند، نمونه برداری شده و مورد آزمایش قرار گیرد.
