تاریخ اعترضات آمریکا و آرمان فلسطین

به دنبال اقدامات ضدانسانی و جنایات رژیم صهیونیستی علیه مردم غزه و به شهادت رسیدن هزاران زن و کودک بی‌گناه فلسطینی، شاهد اعتراضات و تظاهراتی در سراسر جهان در حمایت از مردم فلسطین بودیم. برخی از مردم آمریکا هم تظاهراتی را در حمایت از مردم فلسطین و محکومیت سیاست حمایتی بایدن برگزار کردند که می‌توان به تظاهرات در نزدیکی خانه شخصی بایدن در شهر ویلمینگتون، ورود معترضان آمریکایی ضد جنگ به ساختمان کنگره و حضور افرادی با دست‌های قرمز رنگ در هنگام سخنرانی آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه آمریکا در جلسه استماع کنگره اشاره کرد.

این اعتراضات در ایالات متحده در نوع خود اولین نیست. در طول تاریخ آمریکا تظاهرات مختلفی تحت متمم اول قانون اساسی با علت‌های مختلف و با هدف شنیده شدن صدای معترضین و تغییر سیاست و رفتار سیاستمداران برگزار شده است. در این نوشتار سعی داریم مهم‌ترین اعتراضات تاریخ آمریکا را بررسی کنیم.

مهمانی چای بوستون

یکی از معروف‌ترین اعتراضات که اغلب در کتاب‌های تاریخ آمریکا آمده، مهمانی چای بوستون است. جنبش مهمانی چای بوستون، یک اعتراض علنی توسط برخی از مستعمرات سیزده‌گانه علیه قوانین جرج سوم پادشاه انگلستان بود. این حادثه در تاریخ 16 دسامبر 1773 رخ داد. پادشاه انگلستان تقریباً بر روی همه چیز از جمله چای مالیات سنگینی بسته بود. بازرگانان که نمی‌توانستند خود را قانع کنند که این مالیات را بپردازند چای‌ها را به آب ریختند. استدلال آن‌ها این بود که وقتی ما نماینده در دولت محلی نداریم مالیات هم نمی‌پردازیم. همچنین گروهی از افراد به نام پسران آزادی به شکل و شمایل سرخ‌پوستان درآمده و شبانه وارد کشتی‌های حامل چای انگلستان شدند و تمامی محموله آن را به دریا ریختند که این مسئله رسوایی بزرگی برای دولت انگلستان ایجاد کرد. این اعتراض در نهایت زمینه‌ساز تشکیل کنگره قاره‌ای، انقلاب آمریکا و اعلام استقلال ایالات متحده شد.

روز جهانی کارگر

قرار بود که در ایالات متحده آمریکا از 1 مه 1886 کاهش ساعات کار به 8 ساعت در روز، به اجرا درآید. اما با خودداری مقامات از پذیرش این درخواست، در روز 1 مه 1886 تظاهرات گسترده‌ای در شماری از شهرهای آمریکا برگزارشد که چند روز ادامه داشت. کارگران در گوشه و کنار آمریکا دست به تظاهرات زدند و در 1200 کارخانه و کارگاه، اعتصاب صورت گرفت. شمار کارگران معترض به ویژه در شیکاگو بیش از دیگر شهرها و نزدیک به 90 هزار تن بود. در 4 مه 1886 تظاهرات شیکاگو، کارگران اعتصابی و هوادارانشان در میدان هی‌مارکت جمع شده و از آن میدان به حرکت درآمدند. سخنرانان آنان بر یک گاری بزرگ سوار بودند و شعار می‌دادند. پس از طی مسافتی، پلیس اطراف این گاری را گرفت و خواست که تظاهرکنندگان متفرق شوند که ناگهان انفجاری صورت گرفت. یک مأمور پلیس کشته شد و چند کارگر و پلیس دیگر مجروح شدند. این رویداد سبب شد که پلیس دست به تیراندازی به سوی جمعیت بزند و کشتار صورت گیرد. آمار کشته‌شدگان اعلام نشده‌است ولی نام انبوه مجروحان در دست است. پلیس با اعمال خشونت موفق شد جمعیت را پراکنده سازد. در پی این رخداد، هشت تن به عنوان مسبب دستگیر شدند که پنج نفر از آنان کارگر مهاجر آلمانی و یکی هم آلمانی تبعه آمریکا بود. دادگاه یکی از این دستگیرشدگان را به 15 سال زندان محکوم کرد و بقیه محکوم به اعدام شدند. فرماندار ایالت ایلینوی مجازات دو تن از آنان را به حبس ابد کاهش داد. یکی از محکومان به اعدام، پیش از اجرای حکم خودکشی کرد و چهار نفر دیگر به دار آویخته شدند. با رسیدن اخبار مربوط به این تظاهرات، کشتار و اعدام به دیگر کشورها، در گوشه و کنار جهان، مراسم یادبود برگزار و هر سال هم تکرار شد که به تدریج 1 مه، روز جهانی کارگر نام گرفت. چون اعدام‌شدگان شیکاگو بیشتر آلمانی بودند در سال 1933 حزب نازی آلمان روز 1 مه را روز ملی و تعطیل عمومی اعلام کرد به دنبال این خشونت‌ها مبارزه برای تصویب قانون 8 ساعت کار در روز برای چند سال با وقفه مواجه شد. اما در 1 مه 1890 به دعوت اتحادیه‌های کارگری آمریکا تظاهرات گسترده دیگری صورت گرفت که تا چند سال بعد در همین تاریخ برگزار می‌شدند.

رژه حق رای زنان

پس از 60 سال مبارزه زنان برای حق رای در آمریکا، اولین تظاهرات بزرگ برای این آرمان در یک رژه در آستانه تحلیف ریاست جمهوری وودرو ویلسون در تاریخ 3 مارس 1913 برگزار شد. این رژه توسط انجمن ملی حق رای زنان آمریکایی و آلیس پل (فعال اجتماعی آمریکایی) با حضور بیش از 5000 نفر در واشنگتن دی سی سازماندهی شده بود. در طول این رژه، 100 زن به علت جراحت ناشی از حمله مخالفین در بیمارستان بستری شدند. این رژه در نهایت منجر به تصویب اصلاحیه نوزدهم قانون اساسی، که به زنان حق رأی می‌دهد، در 18 اوت 1920 شد.

تحریم اتوبوس مونتگومری

پس از اینکه رزا پارکس به دلیل امتناع از واگذاری صندلی اتوبوس خود به یک مسافر سفیدپوست دستگیر شد، جامعه سیاه پوست در مونتگومری، آلاباما، برای تحریم سیستم اتوبوس شهری در دسامبر 1955 متحد شدند. این تحریم بیش از یک سال به طول انجامید و تنها زمانی پایان یافت که حکم دادگاه، اتوبوس‌های مونتگومری را مجبور به ادغام کرد. این اعتراضات، مارتین لوتر کینگ جونیور را به نقش رهبری جنبش حقوق مدنی سوق داد.

راهپیمایی به سوی واشینگتن برای کار و آزادی

راهپیمایی به سوی واشینگتن برای کار و آزادی، تظاهرات بزرگ طرفداران جنبش حقوق مدنی آمریکا در تاریخ 28 اوت 1963 میلادی بود که در برابر بنای یادبود لینکلن و به سوی نشنال مال و یادبود واشینگتن در شهر واشینگتن دی.سی پایتخت ایالات متحده آمریکا برگزار شد. این راهپیمایی، بر جامعه آمریکا تأثیرات مهمی را دربرداشت که از آن‌جمله می‌توان به تصویب لایحه حقوق مدنی 1964 اشاره کرد. با توجه به موفقیت این راهپیمایی، راهپیمایی دیگری به نام راهپیمایی از سِلما تا مونتگُمِری سامان‌داده شد که آن نیز به تصویب لایحه حق رای 1965 انجامید. راهپیمایی به سوی واشینگتن برای کار و آزادی، مصادف بود با صدمین سالگرد صدور فرمان اعلامیه آزادی بردگان توسط آبراهام لینکلن و در پی اتحاد دو سازمان اصلی سیاه‌پوستان آمریکا به نام انجمن ملی پیشرفت رنگین‌پوستان و کنفرانس رهبران مسیحی جنوب به وقوع پیوست. مارتین لوتر کینگ، رهبر جنبش حقوق مدنی آمریکا، سخنرانی معروف و تاریخی رؤیایی دارم را در این تظاهرات و در برابر جمعیتی بالغ بر 250٬000 نفر ایراد کرد. بر اساس ارزیابی‌های میدانی، 75 تا 80 درصد جمعیت حاضر در تظاهرات را سیاه‌پوستان و باقی جمعیت را سفیدپوستان تشکیل می‌دادند.

تظاهرات علیه جنگ عراق

صدها هزار تظاهرکننده در 15 فوریه 2003 در نزدیکی سازمان ملل در شهر نیویورک تجمع کردند تا علیه جنگ با عراق تظاهرات کنند. تظاهرات مشابه در شهرهای بزرگ ایالات متحده و در سراسر جهان برگزار شد. این اعتراضات نتوانست از جنگ جلوگیری کند، اما نشان دهنده مخالفت گسترده با طرح دولت بوش بود و الهام بخش نسلی از فعالان ضد جنگ آینده شد.

جنبش اشغال وال استریت

جنبش اشغال وال استریت عنوانی است در اشاره به اعتراض‌ها و گردهمایی‌های خیابانی که از تاریخ 17 سپتامبر 2011 در وال استریت نیویورک آغاز شد و تا 24 مارس 2012 در جریان بود. تصرف و اشغال وال استریت به وسیله گروه هکتیویسم انانیموس فراخوانده و صورت گرفته شده‌است. برخی این جنبش را با خیزش‌های مردمی بهار عربی به ویژه تجمعات میدان تحریر و انقلاب 2011 در مصر مقایسه می‌کنند. خواسته اشغال‌کنندگان وال استریت عمدتاً رفع نابرابری‌های اقتصادی، مبارزه با فرهنگ اقتصادی سرمایه‌داری و از بین بردن دسترسی و نفوذ دلالان شرکتی و غول‌های پولی در دولت آمریکا می‌باشد. برخی از جوانان آمریکایی در خیابان وال استریت مقر بورس نیویورک در تاریخ 17 سپتامبر در اعتراض به اوضاع وخیم اقتصادی و اختلاف طبقاتی آمریکا و سیاست کنونی این کشور دست به تظاهرات گسترده زدند.

راهپیمایی مردمی آب و هوا

راهپیمایی مردمی آب و هوا که بزرگترین راهپیمایی تغییر آب و هوا در تاریخ لقب گرفت، شامل حدود 310000 تظاهرکننده بود که در خیابان‌های منهتن در 21 سپتامبر 2014 راهپیمایی کردند. رویدادهای همراه نیز در سرتاسر جهان تحت پرچم راهپیمایی مردمی آب و هوا برگزار شد . این راهپیمایی‌ها توجه بین‌المللی را به نگرانی‌ها در مورد تغییرات آب و هوایی در آستانه اجلاس آب و هوای سازمان ملل در سال 2014 در مقر این سازمان در نیویورک جلب کرد.

راهپیمایی برای زندگی ما

در 14 فوریه 2018، 17 نفر در دبیرستان مارجوری استونمن داگلاس در پارکلند فلوریدا توسط دانش آموز سابق این دبیرستان که با تفنگ نیمه خودکار تیراندازی کرده بود کشته شدند. این فاجعه نقطه عطفی در سال‌ها درخواست برای قانون کنترل اسلحه بود و منجر به برگزاری راهپیمایی برای زندگی ما در ماه بعد شد. راهپیمایی در واشنگتن دی سی توسط دانش آموزانی که از تیراندازی جان سالم به در برده بودند در 24 مارس 2018 سازماندهی شد و 800000 نفر را گرد هم آورد. جمعیت معترضان تظاهرات‌های وابسته به این راهپیمایی در سراسر ایالات متحده هم، به حدود 1.2 تا 2 میلیون نفر رسید. تظاهرات دیگری نیز در سراسر جهان برگزار شد. قبل از تیراندازی داگلاس استونمن، قوانین اسلحه فلوریدا از ضعیف ترین قوانین آمریکا بود اما برگزاری این راهپیمایی باعث تغییر قوانین اسلحه در این ایالت شد.

جان سیاه‌پوستان مهم است

جان سیاه‌پوستان مهم است یا زندگی سیاهان مهم است یک جنبش اجتماعی بین‌المللی است که از جامعه سیاه‌پوستان آمریکا آغاز شد و برای مقابله با خشونت و نژادپرستی علیه سیاه‌پوستان فعالیت می‌کند. این جنبش به صورت منظم به سازماندهی اعتراضات مردمی به کشته شدن سیاه‌پوستان به دست نیروهای پلیس و نژادپرستی سازمان یافته در سیستم قضایی و پلیس می‌پردازد. در سال 2013 در پی تبرئه یک پلیس از قتل یک نوجوان سیاه‌پوست به نام تریوان مارتین، این نهضت با هشتگ جان سیاه‌پوستان مهم است در شبکه‌های اجتماعی فعالیت خود را آغاز کرد و در سال 2014 با برگزاری تظاهرات گسترده خیابانی پس از کشته شدن دو سیاه‌پوست دیگر آمریکایی در سطح آمریکا معروف شد. آلیشیا گارزا، پاتریس کالرز و اوپال تومتی که مبتکران استفاده از این هشتگ بودند در طی سال‌های 2014 تا 2016 دامنه فعالیت‌های این جنبش را به بیش از 30 شعبه محلی در سراسر آمریکا گسترش دادند. با این وجود، جنبش زندگی سیاه‌پوستان مهم است به صورت غیر متمرکز فعالیت می‌کند و هیچ گونه ساختار سلسله مراتب رسمی ندارد. در تابستان سال 2015، فعالان این جنبش نامزدان انتخابات ریاست جمهوری آمریکا را به صورت علنی به چالش کشیدند تا موضع خود را در مورد موضوعات مرتبط با این جنبش به وضوح مشخص کنند.در سال 2020 میلادی در طی وقایع و اعتراضات پس از کشته‌شدن جورج فلوید به دست مأمور پلیس درک شووین در شهر مینیاپولیس ایالت مین‌سوتا، این جنبش اجتماعی در سر خط خبرهای در سراسر جهان قرار گرفت.

راه‌پیمایی برای زندگی

راهپیمایی برای زندگی اعتراضات صلح آمیز سالانه‌ای است که در اعتراض به سقط جنین و قانونی بودن آن در واشینگتن دی سی برگزار می‌شود. تاریخ این تظاهرات در سالگرد صدور حکم تاریخ‌ساز رو در برابر وید است که در سال 1973 از سوی دیوان عالی ایالات متحده آمریکا صادر شد و از سقط جنین جرم زدایی کرد. این تظاهرات که هدف اعلام شده آن «پایان دادن به سقط جنین از طریق متحدسازی، آموزش و به حرکت درآوردن حامیان زندگی در عرصه عمومی» است خواهان لغو رو در برابر وید است.

در تاریخ آمریکا صدها اعتراضات با موضوعات مختلفی تحت متمم اول قانون اساسی ایالات متحده برگزار شده و اغلب این اعتراضات در واکنش به رویداد یا قانونی بوده است. اعتراض و تظاهرات بخشی از تاریخ و سیاست آمریکا است و برخی از تظاهرات تاریخی گاهی اوقات منجر به تغییر سیاست‌ها در ایالات متحده نیز شده است.