به گزارش سرویس دانستنیهای جنسی و زناشویی پایگاه خبری ساعدنیوز، مواجهه با این حقیقت که همسرتان، با وجود داشتن شما، به خودارضایی روی میآورد، میتواند تجربهای سرشار از احساسات متناقض باشد؛ از سردرگمی و نگرانی گرفته تا احساس ناکافی بودن و طرد شدن. این سوال که "چرا؟" ذهن شما را به خود مشغول میکند و ممکن است پایههای اعتماد و صمیمیت در رابطه زناشویی شما را به لرزه درآورد. با این حال، مهم است بدانید که خودارضایی همسر لزوماً نشانه یک مشکل عمیق در رابطه یا نقصانی در شما نیست. این رفتار در میان افراد متاهل، چه زن و چه مرد، شایعتر از آن چیزی است که تصور میشود و دلایل روانشناختی، فیزیولوژیکی و ارتباطی گوناگونی دارد. این مقاله به بررسی جامع دلایل خودارضایی در افراد متاهل میپردازد و راهکارهایی برای درک و مدیریت این پدیده در جهت حفظ و تقویت سلامت جنسی خانواده ارائه میدهد.
اگرچه ممکن است برخی خودارضایی را یک امر شخصی بدانند، اما در چارچوب ازدواج، این عمل نمیتواند بدون تأثیر بر طرف مقابل باشد. تداوم این رفتار به جای رابطه جنسی مشترک، یک انحراف از مسیر صمیمیت و اتحاد دو نفره است و پیامدهای مخربی به همراه دارد که سرزنش و نکوهش آن نه از باب قضاوت، بلکه از منظر حفظ کیان خانواده ضروری است:
کاهش صمیمیت عاطفی و جنسی: خودارضایی میتواند به یک راه فرار فردی برای ارضای جنسی تبدیل شود و نیاز به برقراری ارتباط عمیق و تماس فیزیکی با همسر را کاهش دهد. این امر به مرور زمان، زوجین را از نظر عاطفی و جسمی از یکدیگر دور میکند.
ایجاد حس ناکافی بودن در شریک زندگی: شریک زندگی فردی که خودارضایی میکند، به شدت در معرض احساس ناکافی بودن قرار میگیرد. سوالاتی مانند "آیا من جذاب نیستم؟"، "آیا در رابطه جنسی ضعیف عمل میکنم؟" یا "چه چیزی کم گذاشتهام؟" ذهن او را درگیر کرده و عزت نفسش را به شدت تخریب میکند.
فرار از حل مشکلات ریشهای: در بسیاری از موارد، خودارضایی یک علامت است، نه خودِ مشکل. این عمل میتواند پوششی برای استرس، اضطراب، نارضایتی جنسی یا مشکلات ارتباطی عمیقتر در زندگی زناشویی باشد. پناه بردن به خودارضایی، حل این مشکلات ریشهای را به تعویق میاندازد.
اعتیاد و تأثیر بر عملکرد جنسی: تکیه مداوم بر خودارضایی، به ویژه با استفاده از محتوای پورنوگرافیک، میتواند منجر به اعتیاد و شکلگیری فانتزیهای جنسی غیرواقعی شود. این امر باعث میشود فرد در رابطه واقعی با همسر خود به سختی تحریک شده یا به ارگاسم برسد و کیفیت رابطه جنسی مشترک را به شدت کاهش میدهد.
برای حل مشکل، ابتدا باید ریشههای آن را شناخت. دلایل این رفتار در افراد متاهل میتواند پیچیده و چندلایه باشد:
عادت دوران مجردی: برخی افراد که در دوران مجردی به خودارضایی عادت کردهاند، ممکن است پس از ازدواج نیز به سختی بتوانند این عادت را ترک کنند. این رفتار برای آنها به یک مکانیزم آرامبخش برای کاهش استرس تبدیل شده است.
عدم رضایت از رابطه جنسی: یکی از شایعترین دلایل، عدم ارضای کافی در رابطه با همسر است. تفاوت در نیازهای جنسی (لیبیدو)، عدم آشنایی با نقاط حساس بدن یکدیگر، زودانزالی، یا ناتوانی در به ارگاسم رساندن شریک زندگی، میتواند فرد را به سمت خودارضایی سوق دهد.
استرس، اضطراب و مشکلات روحی: فشارهای کاری، مشکلات مالی و درگیریهای روزمره میتوانند سطح استرس را بالا ببرند. برای برخی، خودارضایی راهی سریع و در دسترس برای تخلیه این تنشها و کسب آرامش لحظهای است.
مشکلات ارتباطی و عاطفی: وقتی صمیمیت عاطفی در رابطه کمرنگ میشود و زوجین از طریق گفتگو مشکلات خود را حل نمیکنند، این فاصله در اتاق خواب نیز خود را نشان میدهد. فرد ممکن است به جای برقراری ارتباط با همسری که از او دلخور است، ارضای جنسی را به تنهایی ترجیح دهد.
مواجهه با این مشکل نیازمند صبر، درایت و یک رویکرد سازنده است. سرزنش و دعوا تنها شرایط را بدتر میکند. به جای آن، گامهای زیر را دنبال کنید:
اولین و مهمترین قدم، ایجاد یک فضای امن برای گفتگوست. زمانی مناسب را انتخاب کنید که هر دوی شما آرام و بدون استرس هستید. به جای شروع صحبت با جملات اتهامی مانند "تو چرا این کار را میکنی؟"، از "جملات من" استفاده کنید. برای مثال بگویید: "من اخیراً متوجه موضوعی شدهام که باعث نگرانی و ناراحتیام شده و دوست دارم در مورد احساسم با تو صحبت کنم." هدف شما باید درک کردن باشد، نه محکوم کردن.
پس از باز شدن باب گفتگو، با همدلی سعی کنید علت اصلی این رفتار را پیدا کنید. آیا مشکل به استرس کاری او برمیگردد؟ آیا از کیفیت رابطه جنسیتان ناراضی است؟ آیا نیازهایی دارد که شما از آنها بیخبرید؟ با پرسیدن سوالات درست و گوش دادن فعال، میتوانید به ریشه علت خودارضایی در افراد متاهل پی ببرید.
به جای تمرکز صرف بر حذف خودارضایی، انرژی خود را بر روی بهبود رابطه زناشویی متمرکز کنید. برای رابطه جنسی خود وقت بگذارید، در مورد فانتزیها و نیازهایتان با یکدیگر صحبت کنید، معاشقه و پیشنوازی را طولانیتر کنید و تکنیکهای جدید را امتحان نمایید. همزمان، صمیمیت عاطفی را خارج از اتاق خواب افزایش دهید؛ با هم وقت بگذرانید، به هم ابراز محبت کنید و از یکدیگر حمایت عاطفی نمایید.
گاهی اوقات مشکلات عمیقتر از آن هستند که زوجین به تنهایی قادر به حل آن باشند. مراجعه به یک سکستراپیست یا مشاور خانواده میتواند فضایی بیطرف و تخصصی برای حل مشکلات شما فراهم کند. یک متخصص میتواند به شما کمک کند الگوهای ارتباطی اشتباه خود را اصلاح کرده و راهکارهای علمی و عملی برای ترک خودارضایی بعد از ازدواج و تقویت رابطه خود بیابید.
درک این نکته که خودارضایی همسر یک پدیده پیچیده با دلایل متعدد است، کلید اصلی مدیریت صحیح آن است. این رفتار در بسیاری از موارد نه یک تهدید، بلکه نشانهای است که میتواند باب گفتگو در مورد نیازها، استرسها و سلامت جنسی در رابطه زناشویی را باز کند. به جای آنکه این مسئله را به یک بحران تبدیل کنید، از آن به عنوان فرصتی برای افزایش آگاهی، تقویت ارتباط عاطفی و ایجاد صمیمیتی عمیقتر با شریک زندگی خود استفاده کنید. اگر گفتگوهای شما به نتیجه نرسید یا احساس کردید که این رفتار به شکل اعتیاد درآمده است، مراجعه به یک مشاور یا سکستراپیست متخصص میتواند راهگشا باشد.
برای مشاهدهی مطالب بیشتر حوزهی دانستنی های جنسی و زناشویی اینجا کلیک کنید
