موارد منع مصرف، تداخلات دارویی تئوفیلین جی و هر آنچه باید بدانید

موارد احتیاط شدید (مصرف با نظارت دقیق پزشک)

• بیماری‌های قلبی-عروقی: افراد مبتلا به آریتمی قلبی (نامنظمی ضربان قلب)، نارسایی قلبی، فشار خون بالا یا سابقه حمله قلبی باید با احتیاط فراوان از این دارو استفاده کنند، زیرا تئوفیلین می‌تواند ضربان قلب و فشار خون را افزایش دهد.

• بیماری‌های کبدی: از آنجایی که کبد مسئول متابولیسم و پاک‌سازی تئوفیلین از بدن است، هرگونه نارسایی یا اختلال در عملکرد کبد می‌تواند منجر به تجمع دارو در خون و افزایش خطر مسمومیت شود.

• پرکاری تیروئید (هایپرتیروئیدیسم): این وضعیت متابولیسم بدن را افزایش می‌دهد و ممکن است بر نحوه پردازش تئوفیلین در بدن تأثیر بگذارد.

• بیماران سالمند و نوزادان: این دو گروه سنی به دلیل تغییرات متابولیک، بیشتر در معرض عوارض جانبی تئوفیلین جی قرار دارند و معمولاً به دوزهای کمتری نیاز دارند.

• تب بالا و مداوم: تب شدید، به‌ویژه در کودکان، می‌تواند سرعت دفع تئوفیلین از بدن را کاهش داده و سطح دارو را به شکل خطرناکی بالا ببرد.

تداخل دارویی تئوفیلین جی: لیستی از داروهایی که باید مراقب آن‌ها بود

تداخل دارویی تئوفیلین جی یکی از مهم‌ترین جنبه‌های مصرف ایمن این دارو است. برخی داروها می‌توانند سطح تئوفیلین را در خون افزایش داده و خطر مسمومیت را بالا ببرند، در حالی که برخی دیگر اثر آن را کاهش می‌دهند.

1. داروهایی که سطح تئوفیلین را افزایش می‌دهند (خطر مسمومیت):

این داروها با مهار آنزیم‌های کبدی، فرآیند دفع تئوفیلین را کند می‌کنند. مصرف همزمان آن‌ها باید با تنظیم دقیق دوز و نظارت پزشک همراه باشد.

• آنتی‌بیوتیک‌های ماکرولید: مانند اریترومایسین (Erythromycin) و کلاریترومایسین (Clarithromycin).

• آنتی‌بیوتیک‌های کینولون: مانند سیپروفلوکساسین (Ciprofloxacin) و لووفلوکساسین (Levofloxacin).

• داروهای ضد قارچ: مانند کتوکونازول (Ketoconazole).

• داروهای ضدالتهاب و ضد نقرس: مانند آلوپورینول (Allopurinol).

• داروهای مهارکننده اسید معده: مانند سایمتیدین (Cimetidine).

• برخی داروهای ضدافسردگی: مانند فلووکسامین (Fluvoxamine).

• داروهای ضدبارداری خوراکی.

• پروپرانولول (Propranolol): یک داروی قلبی و فشار خون.

2. داروهایی که سطح تئوفیلین را کاهش می‌دهند (کاهش اثربخشی):

این داروها با افزایش فعالیت آنزیم‌های کبدی، باعث دفع سریع‌تر تئوفیلین از بدن شده و اثربخشی آن را کم می‌کنند.

• داروهای ضد تشنج: مانند فنی‌توئین (Phenytoin)، کاربامازپین (Carbamazepine) و فنوباربیتال (Phenobarbital).

• آنتی‌بیوتیک ریفامپین (Rifampin): که عمدتاً برای درمان سل استفاده می‌شود.

3. تداخل با سبک زندگی و مواد غذایی:

• سیگار و دخانیات: افراد سیگاری تئوفیلین را سریع‌تر متابولیزه می‌کنند و معمولاً به دوزهای بالاتری از دارو نیاز دارند. ترک سیگار در حین مصرف دارو می‌تواند به طور ناگهانی سطح تئوفیلین را بالا برده و خطرناک باشد. حتماً این موضوع را با پزشک خود در میان بگذارید.

• کافئین: مصرف زیاد قهوه، چای، نوشابه‌های انرژی‌زا و شکلات می‌تواند اثرات تحریکی تئوفیلین بر سیستم عصبی و قلب (مانند تپش قلب، بی‌قراری و لرزش) را تشدید کند.

• رژیم غذایی: رژیم‌های غذایی پر پروتئین و کم کربوهیدرات می‌توانند دفع تئوفیلین را تسریع کنند، در حالی که رژیم‌های پر کربوهیدرات و کم پروتئین این فرآیند را کند می‌کنند.