به گزارش سرویس اطلاعات دارویی پایگاه خبری ساعدنیوز، قرص مداسین (Modacine) یکی از داروهای شناختهشده در درمان بیماری نقرس و برخی دیگر از بیماریهای التهابی است که در ایران توسط شرکتهای داروسازی معتبر مانند داروسازی مداوا و مفید فارما تولید میشود. این دارو با ماده فعال کلشیسین (Colchicine) به کاهش التهاب و درد ناشی از حملات نقرس کمک میکند و در درمان بیماریهای دیگری مانند تب مدیترانهای خانوادگی، آمیلوئیدوز و آرتریت بهجت نیز کاربرد دارد. در این مقاله، به بررسی جامع موارد مصرف، عوارض جانبی، نحوه مصرف و نکات مهم مرتبط با قرص مداسین میپردازیم تا اطلاعات دقیق و معتبری در اختیار شما قرار گیرد.
قرص مداسین عمدتاً برای درمان و پیشگیری از حملات نقرس تجویز میشود. نقرس نوعی آرتریت التهابی است که در اثر تجمع کریستالهای اسید اوریک در مفاصل ایجاد میشود و معمولاً با درد شدید، تورم و قرمزی در مفاصلی مانند شست پا، زانو یا قوزک پا همراه است. مکانیسم اثر مداسین بهطور کامل شناخته نشده است، اما به نظر میرسد با مهار مهاجرت گلبولهای سفید و کاهش تولید اسید لاکتیک، از رسوب اسید اوریک در مفاصل جلوگیری کرده و التهاب و درد را کاهش میدهد.
علاوه بر نقرس، مداسین در موارد زیر نیز کاربرد دارد:
تب مدیترانهای خانوادگی (FMF): یک بیماری التهابی ارثی که با حملات مکرر تب و التهاب همراه است.
آمیلوئیدوز: بیماری ناشی از تجمع پروتئینهای غیرطبیعی در بافتها.
آرتریت بهجت: برای کاهش التهاب در بیماران مبتلا به بیماری بهجت.
پریکاردیت: کاهش التهاب غشای اطراف قلب.
آفتهای مکرر دهانی: در موارد خاص و تحت نظر پزشک برای کاهش التهاب آفتها.
همچنین، برخی مطالعات نشان دادهاند که مداسین میتواند در کاهش التهابات شدید ریه ناشی از کووید-19 مؤثر باشد، اگرچه این کاربرد هنوز بهطور گسترده تأیید نشده است.
میزان و نحوه مصرف مداسین باید حتماً تحت نظر پزشک تعیین شود، زیرا دوز نادرست میتواند عوارض جدی به همراه داشته باشد.
برای حملات حاد نقرس: معمولاً درمان با 1 میلیگرم (یک قرص) آغاز میشود و سپس هر 2 تا 3 ساعت 0.5 میلیگرم (نصف قرص) تا تسکین درد یا بروز عوارض گوارشی (مانند اسهال) ادامه مییابد. حداکثر دوز مجاز در یک دوره درمانی 6 تا 8 میلیگرم است.
برای پیشگیری از حملات نقرس: دوز روزانه معمولاً 0.5 تا 1 میلیگرم است.
برای سایر بیماریها (مانند FMF): دوز معمولاً بین 1 تا 2 میلیگرم در روز است که ممکن است در چند نوبت تقسیم شود.
مداسین را میتوان با یا بدون غذا مصرف کرد، اما مصرف همراه غذا میتواند عوارض گوارشی را کاهش دهد.
در صورت فراموشی یک دوز، از دوبرابر کردن دوز بعدی خودداری کنید و طبق برنامه ادامه دهید.
بیماران باید حداقل 2 لیتر آب در روز بنوشند تا از عوارض کلیوی جلوگیری شود.
فاصله حداقل 3 روز بین دورههای درمانی باید رعایت شود
مانند هر داروی دیگری، مداسین ممکن است عوارض جانبی ایجاد کند. برخی از شایعترین عوارض عبارتاند از:
عوارض گوارشی: تهوع، استفراغ، اسهال و درد شکمی. این عوارض بهویژه در دوزهای بالا شایع هستند و ممکن است در بیماران با سابقه زخم معده یا کولون اسپاستیک تشدید شوند.
عوارض پوستی: کهیر، حساسیت پوستی یا بثورات.
عوارض عضلانی: ضعف عضلانی، درد عضلانی یا میونوروپاتی (که معمولاً با قطع دارو طی 3 تا 4 هفته برطرف میشود).
عوارض خونی: کاهش گلبولهای سفید (لکوپنی) یا پلاکتها (ترومبوسیتوپنی)، که نیاز به آزمایشهای دورهای خون دارد.
سایر عوارض: خستگی، کاهش اشتها، رنگپریدگی، تب و لرز، یا خونریزی غیرمعمول.
علائم آلرژیک مانند تنفس دشوار، تورم صورت، لبها، زبان یا گلو.
اسهال شدید، آسیب کلیوی، یا خونریزی گوارشی.
مصرف بیش از حد مداسین میتواند مرگبار باشد، بنابراین در صورت مصرف اتفاقی دوز بالا، فوراً به اورژانس مراجعه کنید
قرص مداسین در برخی شرایط باید با احتیاط یا اصلاً مصرف نشود:
بارداری و شیردهی: مطالعات کافی در مورد ایمنی مداسین در بارداری وجود ندارد و گزارشهایی از اثرات تراتوژنیک (آسیب به جنین) مطرح شده است. مداسین در شیر مادر ترشح میشود و ممکن است برای نوزاد مضر باشد. در این موارد، مصرف فقط با نظر پزشک مجاز است.
بیماران مسن یا دیابتی: این گروهها به مسمومیت دارویی حساستر هستند و نیاز به دوزهای پایینتر و نظارت دقیق دارند.
مشکلات کبدی یا کلیوی: مداسین در این بیماران ممکن است تجمع یافته و عوارض شدیدی ایجاد کند.
اختلالات خونی یا گوارشی: مصرف در بیماران با زخم معده یا مشکلات خونی باید با احتیاط باشد
مداسین ممکن است با برخی داروها تداخل داشته باشد، از جمله:
داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs): مانند فنیلبوتازون، که خطر خونریزی گوارشی یا کاهش پلاکتها را افزایش میدهد.
آنتیبیوتیکها: مانند اریترومایسین، که ممکن است متابولیسم مداسین را مختل کند.
داروهای کاهنده کلسترول: مانند آتورواستاتین، که خطر آسیب عضلانی را افزایش میدهد.
داروهای ضدسرطان: که میتوانند اثر مداسین را کاهش دهند.
گریپفروت و آب گریپفروت: ممکن است متابولیسم مداسین را مختل کرده و عوارض را تشدید کند.
قبل از مصرف مداسین، پزشک خود را از تمام داروهای مصرفی (شامل مکملها) مطلع کنید.
رعایت رژیم غذایی: مصرف زیاد آب، کاهش پروتئینهای حیوانی و خوردن میوهها و سبزیجاتی مانند لیموترش، گیلاس، توتفرنگی و کرفس میتواند به کنترل نقرس کمک کند.
آزمایشهای دورهای: در مصرف طولانیمدت، آزمایشهای خون برای بررسی گلبولها و عملکرد کبد و کلیه ضروری است.
قطع ناگهانی دارو: ممکن است باعث بازگشت علائم نقرس شود. قطع دارو باید تدریجی و تحت نظر پزشک باشد.
اجتناب از خوددرمانی: مداسین دارویی قوی است و مصرف خودسرانه آن میتواند عوارض جدی به همراه داشته باشد
قرص مداسین یک داروی مؤثر برای درمان و پیشگیری از حملات نقرس و برخی بیماریهای التهابی است، اما به دلیل عوارض احتمالی و تداخلات دارویی، باید با دقت و تحت نظر پزشک مصرف شود. رعایت دوز تجویزی، توجه به علائم هشداردهنده و انجام آزمایشهای دورهای میتواند ایمنی مصرف این دارو را افزایش دهد. اگر در مورد مصرف مداسین سؤالی دارید یا علائم غیرعادی مشاهده کردید، حتماً با پزشک یا داروساز مشورت کنید.
برای مشاهده مطالب مرتبط با اطلاعات دارویی اینجا کلیک کنید
