به گزارش سرویس اطلاعات دارویی پایگاه خبری ساعدنیوز، اندانسترون یکی از داروهای پرکاربرد در درمان تهوع و استفراغ است که معمولاً توسط پزشک در شرایطی مانند شیمیدرمانی، پرتودرمانی، جراحی یا بیماریهای گوارشی تجویز میشود. این دارو با مسدود کردن گیرندههای سروتونینی در مغز، از انتقال پیامهای تهوع جلوگیری میکند.
محبوبیت این دارو به دلیل اثرگذاری سریع، عوارض کم و قابلیت استفاده در گروههای مختلف سنی از جمله کودکان و زنان باردار است. اما مصرف خودسرانه یا بدون دانستن دوز مناسب میتواند خطرناک باشد. در این مقاله به صورت دقیق و علمی، نحوه مصرف اندانسترون در شرایط مختلف بررسی شده است.
در بزرگسالانی که تحت درمان با شیمیدرمانی قرار دارند، معمولاً یک دوز اولیه 8 میلیگرمی از اندانسترون، حدود 30 دقیقه پیش از شروع درمان تجویز میشود. سپس ممکن است دو دوز دیگر به فاصله 8 ساعت تجویز شود یا از قرصهای آهستهرهش استفاده شود که در طول روز اثر ماندگار دارد.
در شرایط بعد از جراحی، پزشک معمولاً یک دوز 4 میلیگرمی به صورت تزریق وریدی یا قرص تجویز میکند. حداکثر دوز مصرفی در 24 ساعت نباید از 16 میلیگرم بیشتر باشد. مصرف بیش از حد آن میتواند منجر به مشکلات قلبی مانند طولانی شدن فاصله QT در نوار قلب شود.
در کودکان بالای 4 سال، دوز مصرفی اندانسترون معمولاً بر اساس وزن بدن تعیین میشود. در حالت معمول، 0.1 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن توصیه میشود. به طور مثال، کودکی با وزن 20 کیلوگرم میتواند دوزی معادل 2 میلیگرم دریافت کند.
برای کودکان کمسنتر یا نوزادان، اندانسترون فقط در شرایط ویژه و تحت نظارت مستقیم پزشک استفاده میشود. استفاده خودسرانه از این دارو برای کودکان میتواند منجر به اختلالات گوارشی یا قلبی شود، بنابراین حتماً باید دوز با دقت بالا تنظیم شود.
مطالعات نشان دادهاند که اندانسترون میتواند در کنترل تهوع و استفراغ بارداری (morning sickness) مؤثر باشد، بهویژه در مواردی که داروهای دیگر بیاثر بودهاند. با این حال، مصرف این دارو در سهماهه اول بارداری با احتیاط بیشتری انجام میشود، زیرا برخی مطالعات به افزایش احتمال ناهنجاریهای مادرزادی اشاره کردهاند.
دوز مصرفی معمول در بارداری 4 میلیگرم تا 8 میلیگرم است، اما باید حتماً توسط پزشک تجویز شود. استفاده سرخود از اندانسترون در دوران بارداری بههیچوجه توصیه نمیشود، حتی اگر دارو در گذشته برای تهوع عمومی مؤثر بوده باشد.
اندانسترون در قالب قرص، قرص زیرزبانی، شربت و آمپول تزریقی موجود است. قرصهای 4 و 8 میلیگرمی رایجترین شکل دارویی این محصول هستند. مصرف قرص باید با یک لیوان آب انجام شود و ترجیحاً پیش از غذا باشد تا جذب بهتر صورت گیرد.
قرصهای زیرزبانی، مخصوصاً برای بیمارانی که دچار تهوع شدید هستند و قادر به بلع قرص نیستند، گزینه مناسبیاند. آمپول تزریقی بیشتر در محیط بیمارستان و برای کنترل تهوع حاد استفاده میشود.
مصرف اندانسترون ممکن است با داروهایی مانند فلوکونازول، آمیودارون، متادون یا داروهای ضدافسردگی SSRI تداخل داشته باشد. این تداخلات میتوانند خطر ابتلا به آریتمی قلبی یا سندرم سروتونین را افزایش دهند.
از جمله عوارض شایع اندانسترون میتوان به سردرد، یبوست، احساس گرما و سرگیجه اشاره کرد. عوارض جدیتر مانند افت فشار خون، تشنج یا تغییرات نوار قلب بسیار نادر اما ممکن هستند و نیازمند بررسی فوری پزشکیاند.
اندانسترون دارویی مؤثر برای کنترل تهوع و استفراغ ناشی از عوامل مختلفی مانند شیمیدرمانی، بارداری یا جراحی است. مصرف صحیح این دارو نیازمند آگاهی از دوز مناسب در هر گروه سنی، توجه به شرایط خاص مانند بارداری و اطلاع از تداخلات دارویی است. با رعایت این نکات، میتوان از مزایای اندانسترون بدون مواجهه با عوارض جدی بهرهمند شد. همواره توصیه میشود مصرف این دارو تحت نظارت پزشک صورت گیرد.
