به گزارش سرویس سلامت خانواده پایگاه خبری ساعدنیوز، مویز، این میوه خشک که از خشک شدن انگورهای شاهانی (سیاه) به دست میآید، از دیرباز در فرهنگ غذایی ایرانیان جایگاهی ویژه داشته است. بسیاری از ما آن را به عنوان یک تنقلات شیرین و مقوی میشناسیم که مادربزرگها برای تقویت حافظه توصیه میکردند. اما آیا داستان مویز به همینجا ختم میشود؟ این دانههای تیره و شیرین، گنجینهای از ویتامینها، مواد معدنی و آنتیاکسیدانها را در خود جای دادهاند که میتوانند تأثیرات شگرفی بر سلامت جسم و روان ما داشته باشند. با این حال، مصرف بیرویه و ناآگاهانه آن نیز میتواند مضراتی به همراه داشته باشد. در این مقاله، به سفری علمی و دقیق در دنیای مویز خواهیم رفت تا با نگاهی جامع، فواید و مضرات آن را بررسی کرده و به شما کمک کنیم تا از این هدیه طبیعت به بهترین شکل ممکن بهرهمند شوید.
مویز به دلیل دارا بودن ترکیبات مغذی فراوان، طیف وسیعی از خواص درمانی و تقویتی را ارائه میدهد که در ادامه به مهمترین آنها اشاره میکنیم:
یکی از برجستهترین خواص مویز که در طب سنتی نیز بسیار به آن تأکید شده، تأثیر آن بر بهبود عملکرد مغز است. مویز سرشار از آنتیاکسیدانها، به ویژه آنتوسیانین (عامل رنگ تیره آن)، است که از سلولهای مغزی در برابر آسیبهای ناشی از رادیکالهای آزاد محافظت میکند. این ترکیبات میتوانند به کاهش التهاب در مغز و تقویت ارتباطات عصبی کمک کرده و از این طریق، حافظه و قدرت یادگیری را به خصوص در کودکان و سالمندان افزایش دهند.
مویز منبعی غنی از پتاسیم است؛ مادهای معدنی که نقشی حیاتی در تنظیم فشار خون دارد. پتاسیم به شل شدن دیواره عروق خونی کمک کرده و از این طریق فشار بر سیستم قلبی-عروقی را کاهش میدهد. علاوه بر این، فیبر موجود در مویز به کاهش سطح کلسترول بد (LDL) خون کمک کرده و سلامت قلب را تضمین میکند.
اگر به دنبال یک منبع انرژی سریع و سالم هستید، مویز یک انتخاب عالی است. قندهای طبیعی موجود در آن (عمدتاً فروکتوز و گلوکز) به سرعت جذب شده و انرژی مورد نیاز بدن را تأمین میکنند. همچنین، مویز حاوی مقادیر قابل توجهی آهن است که برای ساخت گلبولهای قرمز خون ضروری است. مصرف منظم آن میتواند به پیشگیری و درمان کمخونی ناشی از فقر آهن کمک شایانی کند.
فیبر بالای موجود در مویز، آن را به یک ماده غذایی مفید برای سلامت دستگاه گوارش تبدیل کرده است. این فیبر به تنظیم حرکات روده کمک کرده و از بروز یبوست جلوگیری میکند. همچنین، ترکیبات پریبیوتیک موجود در آن به رشد باکتریهای مفید روده کمک کرده و به سلامت کلی سیستم گوارش یاری میرساند.
با وجود تمام فواید ذکر شده، مصرف بیش از حد و نابجای مویز میتواند مشکلاتی را به همراه داشته باشد:
اگرچه برخی مطالعات نشان دادهاند که قند فروکتوز موجود در مویز برای جذب به انسولین نیاز ندارد و عنصر کروم آن میتواند به کاهش قند خون کمک کند، اما نباید فراموش کرد که مویز همچنان سرشار از قند و کالری است. افراد مبتلا به دیابت باید در مصرف آن بسیار محتاط باشند و حتماً با پزشک یا متخصص تغذیه خود مشورت کنند، زیرا مصرف زیاد آن میتواند منجر به افزایش ناگهانی قند خون شود.
مویز به دلیل خشک بودن و تراکم مواد مغذی، کالری بالایی دارد. هر 100 گرم مویز حدوداً 280 تا 300 کیلوکالری انرژی دارد. مصرف بیرویه آن، به خصوص اگر با فعالیت بدنی همراه نباشد، میتواند به راحتی منجر به افزایش وزن و چاقی شود.
مصرف بیش از حد فیبر موجود در مویز، به خصوص برای افرادی که سیستم گوارشی حساسی دارند، میتواند منجر به نفخ، گاز و حتی اسهال شود. توصیه میشود مصرف آن را به تدریج افزایش دهید تا بدن به آن عادت کند.
در طب سنتی، مویز دارای طبع گرم و خشک است. افرادی که مزاج گرم دارند، با مصرف زیاد آن ممکن است دچار علائمی مانند جوش، خارش بدن یا احساس گرگرفتگی شوند. این افراد باید در مصرف مویز اعتدال را رعایت کنند.
همانطور که مشاهده شد، مویز یک خشکبار با ارزش غذایی بالا و خواص درمانی قابل توجه است که میتواند به عنوان بخشی از یک رژیم غذایی سالم، به بهبود عملکرد مغز، سلامت قلب و تأمین انرژی بدن کمک کند. با این حال، کلید اصلی برای بهرهمندی از این فواید، "اعتدال" در مصرف است. توجه به میزان کالری، قند و طبع گرم آن، به ویژه برای افراد دیابتی، دارای اضافه وزن و یا با مزاج گرم، امری ضروری است. گنجاندن روزانه تعداد انگشتشماری مویز (حدود 10 تا 15 عدد) در برنامه غذایی میتواند راهی هوشمندانه برای بهرهبرداری از خواص آن بدون نگرانی از مضرات احتمالی باشد.
برای مشاهده دیگر مطالب مرتبط با سلامت خانواده روی لینک کلیک کنید
