به گزارش سرویس سلامت خانواده پایگاه خبری ساعدنیوز، میگرن یک اختلال عصبی پیچیده است که با سردردهای شدید، ضرباندار و اغلب یکطرفه شناخته میشود. این بیماری چیزی فراتر از یک سردرد معمولی است و میتواند با علائمی ناتوانکننده مانند تهوع، استفراغ، و حساسیت شدید به نور و صدا همراه باشد و فعالیتهای روزمره فرد را برای ساعتها یا حتی روزها مختل کند. اگرچه درمان قطعی برای همه افراد وجود ندارد، اما امروزه با ترکیبی از روشهای درمانی و پیشگیرانه، میتوان به طور چشمگیری کیفیت زندگی مبتلایان را بهبود بخشید و شدت و تعداد حملات را کنترل کرد.
هنگامی که حمله میگرن آغاز میشود، هدف اصلی، تسکین سریع درد و علائم همراه آن است. روشهای درمانی در این مرحله به دو دسته خانگی و دارویی تقسیم میشوند.
استراحت در محیطی آرام: اولین و موثرترین قدم، پناه بردن به یک اتاق تاریک، ساکت و خنک است. این کار به کاهش تحریکات محیطی که درد را تشدید میکنند، کمک میکند.
کمپرس سرد یا گرم: قرار دادن یک کمپرس سرد یا کیسه یخ روی پیشانی یا پشت گردن میتواند با انقباض عروق خونی، اثر بیحسکننده و تسکیندهنده داشته باشد. برخی افراد نیز با کمپرس گرم روی عضلات گردن احساس بهتری پیدا میکنند.
نوشیدن مایعات: کمآبی بدن یکی از محرکهای شناختهشده میگرن است. نوشیدن آب کافی، بهویژه در ابتدای حمله، میتواند به کاهش شدت آن کمک کند.
مصرف محدود کافئین: مقدار کمی کافئین (مانند یک فنجان قهوه) در مراحل اولیه حمله میتواند به تسکین درد کمک کند، زیرا انقباض عروق مغزی را به دنبال دارد. با این حال، مصرف زیاد آن میتواند نتیجه معکوس داشته باشد.
مسکنهای ساده: داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن و ناپروکسن و همچنین استامینوفن، برای حملات خفیف تا متوسط موثر هستند.
تریپتانها: این دسته از داروها (مانند سوماتریپتان و ریزاتریپتان) که به صورت قرص، اسپری بینی یا تزریق موجودند، انقلابی در درمان میگرن ایجاد کردهاند. تریپتانها با هدف قرار دادن مسیرهای سروتونین در مغز، به طور موثری درد و سایر علائم را کاهش میدهند.
داروهای ضد تهوع: در صورتی که حمله میگرن با تهوع و استفراغ شدید همراه باشد، پزشک ممکن است داروهای ضد تهوع را برای کنترل این علائم تجویز کند.
مهمترین بخش مدیریت میگرن، پیشگیری از وقوع حملات است. این رویکرد شامل تغییرات در سبک زندگی و در موارد شدیدتر، مصرف داروهای پیشگیرانه است.
الگوی خواب منظم: داشتن ساعت خواب و بیداری ثابت، حتی در روزهای تعطیل، برای تنظیم ساعت بیولوژیک بدن و کاهش حملات ضروری است.
ورزش منظم: فعالیت بدنی هوازی ملایم مانند پیادهروی، شنا و دوچرخهسواری میتواند به کاهش استرس و بهبود گردش خون کمک کرده و دفعات و شدت میگرن را کاهش دهد.
مدیریت استرس: استرس یکی از اصلیترین محرکهای میگرن است. تکنیکهایی مانند مدیتیشن، یوگا، تمرینات تنفس عمیق و بیوفیدبک میتوانند در کنترل استرس بسیار موثر باشند.
رژیم غذایی متعادل: شناسایی و پرهیز از مواد غذایی محرک (مانند پنیرهای کهنه، شکلات، غذاهای فرآوریشده و الکل) و داشتن وعدههای غذایی منظم برای جلوگیری از افت قند خون، نقش کلیدی در پیشگیری دارد.
برای افرادی که حملات مکرر و شدید را تجربه میکنند، پزشک ممکن است داروهای پیشگیرانه را تجویز کند. این داروها باید به صورت روزانه مصرف شوند و شامل دستههای مختلفی مانند داروهای ضد فشار خون (پروپرانولول)، داروهای ضد افسردگی (آمیتریپتیلین) و داروهای ضد تشنج (توپیرامات) میباشند.
علم پزشکی همواره در حال پیشرفت است و روشهای جدیدی برای درمان میگرنهای مقاوم ارائه شده است.
تزریق بوتاکس (سم بوتولینوم): سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) تزریق بوتاکس در نواحی خاصی از عضلات سر و گردن را برای درمان میگرن مزمن تایید کرده است. این روش میتواند با مسدود کردن سیگنالهای درد، به کاهش قابل توجه تعداد روزهای سردرد کمک کند.
نورومودولاسیون (تحریک عصبی): دستگاههای جدیدی وجود دارند که با استفاده از تحریک مغناطیسی یا الکتریکی اعصاب خاصی در سر، به پیشگیری یا درمان حملات میگرن کمک میکنند.
طب سوزنی و ماساژ درمانی: برخی مطالعات نشان دادهاند که طب سوزنی میتواند به اندازه داروهای پیشگیرانه در کاهش دفعات حملات میگرن موثر باشد. ماساژ درمانی نیز با کاهش تنش عضلانی در ناحیه گردن و شانه به تسکین درد کمک میکند.
درمان میگرن یک رویکرد واحد برای همه ندارد. موثرترین استراتژی، ترکیبی از روشهای مختلف و متناسب با شرایط فردی هر بیمار است. همکاری نزدیک با پزشک متخصص مغز و اعصاب برای شناسایی محرکها، انتخاب بهترین روش درمانی و پیشگیرانه، و اصلاح سبک زندگی، کلید اصلی کنترل این بیماری و بازگشت به یک زندگی فعال و بدون درد است. به یاد داشته باشید که صبر و پیگیری در مسیر درمان، بهترین نتیجه را به همراه خواهد داشت.
برای مشاهده سایر مطالب مرتبط با سلامت خانواده اینجا کلیک کنید
