به گزارش پایگاه خبری ساعدنیوز به نقل از ان بی سی نیوز، سالهاست که جرایم مرتبط با رمزارزها در فضای مجازی انجام میشدند: هک کردن صرافیهای آنلاین، فیشینگ کاربران، و سرقت کلیدهای خصوصی. اما با گسترش عمومی دانش درباره رمزارزها، افزایش قیمت بیتکوین و داراییهای دیجیتال، و ظهور میلیونرهای نوظهور در حوزه وب3، الگوی جرایم نیز تغییر کرده است.
اکنون، گروههایی از مجرمان با ترکیب توانایی سایبری و خشونت فیزیکی، قربانیان ثروتمند را در دنیای واقعی شناسایی، تعقیب، و سپس گروگانگیری میکنند. هدف آنها نه کارت بانکی یا خودرو، بلکه داراییهای رمزارزی است؛ سرمایهای که فقط با یک کلیک میتواند جابهجا شود، بدون ردپای قانونی یا امکان پیگیری فوری.
ساختار این جنایات ترکیبی است از تحلیل سایبری + عملیات فیزیکی. معمولاً باندها مراحل زیر را طی میکنند:
ردیابی دیجیتال: مجرمان افراد ثروتمند در حوزه کریپتو را از طریق شبکههای اجتماعی، انجمنها، نشستهای فناوری یا NFT، شناسایی میکنند. برخی حتی با خرید دادههای لو رفته از صرافیها یا کیفپولها، اطلاعات دقیقتری به دست میآورند.
ردیابی فیزیکی: پس از شناسایی، آدرس محل زندگی یا دفاتر کاری هدف بررسی میشود. برخی مجرمان حتی از روشهای سنتی مانند استخدام افراد محلی، مأموران نظافت، یا راننده تاکسی برای جمعآوری اطلاعات استفاده میکنند.
عملیات آدمربایی یا حمله: زمانی که قربانی در موقعیت آسیبپذیر قرار دارد (مثلاً در خانه، محل کار یا هتل)، مهاجمان وارد شده و با تهدید اسلحه، قربانی را مجبور میکنند داراییهای رمزارزی را به کیفپول مهاجمان منتقل کند. در بسیاری از موارد، از «کلیدهای خصوصی»، رمز کیفپول یا اپلیکیشن موبایلی استفاده میشود.
فرار سریع: به دلیل ماهیت غیرقابلبرگشت تراکنشهای بلاکچین، حتی اگر قربانی پس از دقایقی آزاد شود، احتمال بازگرداندن دارایی تقریباً صفر است.
بریتانیا: در سال 2022، یک جوان بریتانیایی هدف حمله گروهی از مهاجمان قرار گرفت که پس از شکنجه او، 200 هزار پوند بیتکوین از کیفپولش برداشتند.
هند: یک سرمایهگذار رمزارزی توسط یک راننده اوبر که اطلاعات او را شنیده بود، ربوده شد و مجبور به انتقال معادل 300 هزار دلار در رمزارز شد.
آرژانتین: گروهی از مهاجمان با ربودن خانواده یک تریدر رمزارز، او را تهدید به مرگ کردند تا کلید کیفپولش را بدهد.
غیرقابل ردیابی بودن تراکنشها: تراکنشهای بلاکچین، گرچه عمومیاند، اما بدون اطلاعات هویتی انجام میشوند و اگر کیفپول جدید و تمیز باشد، تقریباً غیرقابل پیگیری است.
نبود واسطه: برای انتقال پول نیازی به بانک یا تأیید شخص ثالث نیست؛ مهاجم فقط نیاز به یک گوشی و کلید خصوصی دارد.
مقابله سخت پلیس: بسیاری از پلیسها هنوز آموزشهای کافی برای پیگیری جرایم رمزارزی را ندیدهاند. همچنین اغلب این حملات در کشورهایی اتفاق میافتد که زیرساخت قانونی برای پیگیری ارزهای دیجیتال وجود ندارد.
در بسیاری از موارد، آدمرباها محلی هستند، اما برخی باندها با ساختارهای پیچیدهتر عمل میکنند. در گزارشهای اخیر Europol و FBI اشاره شده که برخی باندهای قاچاق مواد مخدر و گروههای سازمانیافته، شاخههایی برای جرایم رمزارزی راهاندازی کردهاند، چرا که سود آن بالا و ریسک پیگیری پایین است.
برای کسانی که داراییهای دیجیتال زیادی دارند، صرفاً امنیت سایبری کافی نیست. راهکارهای زیر توصیه میشود:
عدم نمایش دارایی در شبکههای اجتماعی
استفاده از کیفپول سختافزاری با تأیید چندمرحلهای
نگهداشتن کلید خصوصی در مکان فیزیکی امن، نه روی گوشی
تقسیم داراییها در چند کیفپول متفاوت
اطلاع خانواده یا نزدیکان درباره راههای اضطراری در شرایط تهدید
اکثر کشورها هنوز تعریف حقوقی روشنی برای «سرقت رمزارزی از طریق تهدید فیزیکی» ندارند. در برخی موارد، پلیس حتی نمیداند که کیفپول دیجیتال چیست. این خلأ حقوقی به باندهای خلافکار این امکان را میدهد تا بدون ترس از مجازات سنگین، دست به چنین جرایمی بزنند.
رمزارزها قرار بود انسان را از قید و بند سیستمهای مالی ناعادلانه آزاد کنند. اما حالا این آزادی مالی، بهای خطرناکی دارد. نبود سیستمهای حمایت حقوقی، ضعف پلیس در مقابله با جرایم سایبری، و رشد سریع ثروت دیجیتال در میان جوانان بیتجربه، زمینهای خطرناک برای رشد شکلهای جدید جنایت فراهم کرده است.
واقعیت این است که رمزارزها تنها در بلاکچین زندگی نمیکنند. امنیت آنها مستقیماً به امنیت فیزیکی صاحبانشان گره خورده است. و اگر جامعه جهانی، قوانین، پلیس و کاربران با هم هماهنگ نشوند، این تهدید میتواند به بحرانی فراتر از دزدیهای دیجیتال بدل شود — بحرانی که جان میگیرد، نه فقط بیتکوین.
برای پیگیری اخبار فناوری اینجا کلیک کنید.
