به گزارش پایگاه خبری ساعدنیوز، پلنگ ایرانی (نام علمی: Panthera pardus tulliana)[3] (به انگلیسی: Persian Leopard) به لحاظ جثه از بزرگترین زیرگونه‌های پلنگ می‌باشد که بومی غرب آسیا است و در فهرست جانوران «در معرض خطر انقراض» آی‌یوسی‌ان قرار دارد. طبق برآوردی در سال 2005 کمتر از 1٬300 پلنگ در گستره‌ای شامل ایران، قفقاز، ترکمنستان، جنوب روسیه، پاکستان و افغانستان زیست می‌کنند.
حداقل 60 تا 70 درصد این جمعیت در داخل مرزهای کشور به سر می‌برند. به این ترتیب ایران مهم‌ترین زیستگاه پلنگ ایرانی در غرب آسیا به‌شمار می‌رود. جمعیت پلنگ ایرانی در دهه‌های اخیر در گستره پراکنش تاریخی خود به شدت کاهش یافت، به گونه ای که این زیرگونه از پلنگ‌های آسیایی در برخی مناطق ناپدید شده است. کشور عزیرمان با داشتن مناطق وسیعی از زیستگاه‌های مطلوب برای زیست پلنگ، به عنوان آخرین پایگاه برای پلنگ ایرانی در منطقه شناخته می‌شود.
به این ترتیب چشم امید کشورهای همسایه نیز برای حفاظت از پلنگ ایرانی به ایران است. همانند شیر و ببر، پلنگ ایرانی نیز اهمیت منحصر به فردی در هنر، تاریخ و ادبیات کشورمان دارد. نمادسازی این گونه‌ها در طول قرن‌ها برای تأکید بر قدرت، هوش و دلاوری شاهان و قهرمانان ملی نشان دهنده اهمیت گربه سانان بزرگ از جمله پلنگ برای جامعه ایرانی است.
