به گزارش پایگاه خبری - تحلیلی ساعد نیوز به نقل از فارس، برای بم زلزله ای به بزرگی ۶/۶ ریشتر کافی بود تا دومین زلزله پرتلفات تاریخ معاصر ایران و شاید یک هزار سال اخیر ایران رخ دهد. تعداد کشته های این زلزله در هفته های ابتدایی حدود ۲۰ تا ۵۰ هزار نفر اعلام شد و البته در نهایت ۳۴ هزار کشته تأیید شد و بیش از ۵۰ هزار نفر هم مجروح شده بودند.
حدود ۸۰ درصد سازها و و بناها و خانه های بم تخریب شد و چقدر انسان بی خانمان شدند. و چقدر دل ها داغ دید و سوخت و خاکستر شد؛ «در روزهای اول هر کسی به فکر تدفین عزیزان خود بود و به وسیله لودر گودال هایی ایجاد می شد و اجساد به طور دسته جمعی به خاک سپرده می شدند».
و چقدر روان ها درهم شکست و چقدر آدم ها کم آوردند در فراق عزیزانشان که گاهی همه اعضای خانواده شان بودند؛ «زمین لرزه هنگامی رخ داده بود که همه در خانه هایشان خواب بودند... و هزاران کشته و مجروح و کودک و زن بی سرپرست و بی خانمان و خسارات مالی زیادی بر جای گذاشته است. تخریب خانه ها، ایجاد ضایعه نخاعی، قطع عضو، افسردگی، معلولیت و بیماری های روانی نیز سوغات شوم زلزله بم برای مردم این دیار بوده است». زخم عمیق بم برای خیلی ها درمان نشد.
کمک هایی با ارقام غریب و اقلام عجیب!
هولناکی خبر زلزله بم را خیلی ها یادشان هست هنوز؛ انگار که همین دیروز بود. و یادمان هست آن زمستان را که همه آستین بالا زدند برای کمک. بیش از ۳ هزار ایستگاه کمک های مردمی در شهرهای بزرگ و کوچک ایران برپا شد و هنوز ۲۰ روز بیشتر نگذشته بود که ۳ میلیارد تومان پول جمع شد؛ ۳ میلیاردِ آن روزها که هنوز میلیارد رقم غریبی بود در زندگی ایرانی ها. و دیگر چه؟ بیش از یک میلیون و ۳۰۰ هزار پتو و ۲۵۱ هزار وسیله گرمازا و پخت وپز و ۵ میلیون قوطی کنسرو و کمپوت و ۲ میلیون و ۶۰۰ هزار کیلو مواد خوراکی و ۴ میلیون و ۸۰۰ هزار قطعه انواع لباس و پوشاک و ۹۷ هزار تخته فرش و موکت و زیرانداز و ۲۸ هزار دستگاه چادر.
شهری به وسعت جهان
زمستان ۱۳۸۲ فقط کمک های مردمی نبود؛ نهادها و سازمان ها هم کمک می کردند و نیروهای امدادی و اعضای هلال احمر ایران از جان مایه گذاشتند و هزار هزار داوطلب پیر و جوان برای کمک شتافتند و کمک های خارجی هم بود. زمستان آن سال بم شهری بود به وسعت جهان.











































