انواع خال‌های پوستی کدامند؟

ممکن است متخصص پوست به بیمار اطمینان بدهد که خال مورد نظر خطرناک نیست و نیازی به عمل یا نمونه برداری ندارد و یا این که پزشک اقدام به نمونه برداری یا برداشتن ضایعه کند و در صورتی که مشخص شود که خال تغییرات بدخیمی دارد، بر حسب عمق و پیشرفت ضایعه بایستی با حاشیه ی مشخصی ضایعه به طور کامل برداشته شود و جهت پاتولوژی فرستاده شود.

اگر بعد از برداشتن، خال مجددا عود کرد حتما بایستی به پزشک مراجعه کرد. احتمال اسکار(باقی ماندن جای خال) بعد از عمل خال، بستگی به مهارت پزشک و نوع ترمیم پوست بیمار دارد.بعضی از افراد مستعد تشکیل پوست اضافه در محل عمل جراحی هستند و در بعضی نقاط بدن خطر تشکیل جوشگاه محل عمل زیادتر است.

در مورد خال های بزرگ روش هایی وجود دارد که باعث محو کردن کامل خال نمی شود، ولی از نظر ظاهری وضعیت بهتری به وجود می آورد؛ مثل لایه برداری (پیلینگ)، درم ابرژن و لیزر که باعث کم رنگ تر شدن خال می شوند، ولی معمولا موقتی بوده و خطر ابتلا به سرطان پوست (ملانوما) را کم نمی کند

خال یا ضایعه خوش خیم نابجای پوستی که ناشی از تکثیر و فعالیت بیش از اندازه سلول های رنگدانه ساز (ملانوسیت) و غیررنگدانه ساز (کراتینوسیت) است، به اشکال، رنگ و اندازه های مختلف در صورت و بدن به وجود می آید.اگرچه علت بروز خال های خوش خیم همچنان نامشخص است، اما عللی همچون سابقه ژنتیک و فامیلی مثبت، تغییرات طبیعی هورمونی در سنین رشد (۵ سال اول زندگی و سن بلوغ)، حاملگی، مصرف داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی (شیمی درمانی یا نور درمانی)، سوابق اختلالات هورمونی (کم کاری یا پرکاری تیروئید یا بیماری های داخلی متابولیک)، تماس با مواد سوزاننده و شیمیایی و تاثیر طولانی مدت نور خورشید می تواند در بروز تعداد و اندازه خال ها تاثیرگذار باشد، اما گاهی ممکن است در محل نیش حشرات، جوش ها و ضایعات پوستی که بعد از یک دوره طولانی بهبود یافته اند، شاهد بروز خال های رنگی یا غیررنگی باشیم.خال های مادر زادی در موقع تولید ممکن است بسیار کمرنگ باشند و به همین دلیل ممکن است مورد توجه واقع نشوند.خالها ضایعه ها خوش خیم هستند ونیاز به اقدام درمانی ندارند.

انواع خال های پوستی

اکثر خال ها در دوران کودکی و نوجوانی به وجود می آیند و تقریباً همه افراد بزرگسال حداقل یک عدد خال دارند و برخی دیگر تعداد بیشتری خال روی بدن آنها وجود دارد. به وجود آمدن ۴۰ عدد خال روی بدن طبیعی است. خال می تواند در هر قسمت از بدن از قبیل شقیقه و کف پا و کف دست، بین انگشتان دست و پا، زیر ناخن دست و پا و سایر نقاط بدن به وجود بیاید. اگرچه خال های اکتسابی در همه افراد ظاهر یکسانی ندارند و با ویژگی های مشترکی همراه هستند که به شرح زیر می باشند:

• این خال ها به یک رنگ دیده می شوند که در اکثر مواقع قهوه ای می باشد اما می توانند به رنگ سیاه، آبی، صورتی، رنگ پوست و بنفش دیده شوند یا حتی بدون رنگ باشند.
• این خال ها معمولاً گرد هستند و لبه های متقارنی دارند.
• این خال ها معمولاً صاف هستند یا حالت برجسته خفیفی دارند.
• شکل یا اندازه این خال ها تغییر نمی کند.

خال غیر معمول

خال غیر معمول که تحت عنوان خال دیسپلاستیک شناخته می شود یک نوع خال است که به ملانوما تبدیل می گردد. این نوع خال ظاهری شبیه ملانوما دارد اما ملانوما نیست. با این حال داشتن بیش از ۴ عدد خال غیر معمول شما را در معرض خطر ابتلا به ملانوما قرار خواهد داد. خال های غیر معمول می توانند در هر قسمت از بدن به وجود بیاید اما بیشتر در ناحیه قفسه سینه، کمر و پهلوها ایجاد خواهند شد که در برخی از افراد در ناحیه سر، گردن و پوست سر نیز ایجاد می شوند. خال های غیر معمول اغلب در ناحیه صورت رشد نمی کنند. این گروه از خال ها دارای برخی ویژگی های مشترک هستند که به شرح زیر می باشند:

• این خال ها معمولاً بزرگ تر از مداد پاک کن هستند و قطر آنها بیش از ۶ میلیمتر می باشد.
• این خال ها معمولاً متقارن نیستند.
• خال های غیر معمول از چند رنگ تشکیل شده اند و اغلب ترکیبی از رنگ قهوه ای، قرمز یا صورتی می باشند.
• اگر شما سابقه ملانوما دارید یا والدین شما فرزندان شما یا یکی از اعضای خانواده تان با این مشکل مواجه شده است ریسک بروز ملانوما در شما افزایش پیدا می کند.

یک اختلال ژنتیکی وجود دارد که به آن سندروم ملانومای خال های غیر معمول خانوادگی گفته می شود و افرادی که دارای چنین سندرومی هستند بیشتر در معرض خطر ملانوما قرار می گیرند. سه مورد از ویژگی های اصلی سندروم ملانومای خال های غیر معمول خانوادگی به شرح زیر می باشد:

• بیش از ۵۰ عدد خال در بدن آنها وجود دارد.
• حداقل چند عدد خال غیر معمول دارند.
• در خانواده آنها سابقه ابتلا به ملانوما وجود دارد.

اگر شما یک عدد خال غیر معمول دارید باید هر ماه آن را از لحاظ تغییرات شکل و اندازه یا رنگ یا خونریزی و خروج ترشح بررسی نمایید.

خال های مادرزادی

خال مادرزادی به خالی گفته می شود که در هنگام تولد روی سطح بدن وجود دارد و تقریباً از هر صد نفر یک نفر با خال مادرزادی متولد می شود. خال های مادرزادی معمولاً رنگ تیره ای دارند و روی آنها مو تشکیل می شود. این خال ها معمولاً در اشکال و اندازه های مختلف به وجود می آیند و برخی از آنها کوچک هستند حال آنکه برخی دیگر بسیار بزرگ می باشند. در صورتی که خال های مادرزادی برداشته نشوند می توانند تا حد قابل توجهی بزرگ شوند. افرادی که دچار برخی اختلالات ژنتیکی خاص از قبیل نوروفیبروماتوزیس و اسپینا بیفیدا هستند بیشتر در معرض به وجود آمدن خال های مادرزادی قرار می گیرند. افرادی که دارای خال های مادرزادی بزرگ هستند در معرض خطر ملانوما قرار دارند.

روش های درمانی برای برداشتن لکه های ماه گرفتگی چیست؟

اسپیتز نووس

اسپیتز نووس یک نوع خال است که شباهت زیادی به ملانوما دارد و در اکثر مواقع در دوران کودکی و اوایل نوجوانی به وجود می آید اما افراد بزرگسال نیز ممکن است چنین خالی را داشته باشند. این خاله ظاهری برجسته و گنبدی شکل دارد که به رنگ صورتی دیده می شود اما گاهی اوقات به رنگ های دیگری نیز از قبیل قهوه ای، سیاه و قرمز دیده می شود. این خال ها می توانند خون ریزی کنند یا از آنها ترشح خارج شود که این امر باعث می شود تفکیک کردن آنها با ملانوما دشوار باشد.

خال های اکتسابی:

اکثریت خال ها اکتسابی هستند و به طور طبیعی حدود ۸۰ درصد مردم دارای یک یا چند خال ملانوسیتی هستند می باشند. این خال ها بیشتر در دوران کودکی و بلوغ ایجاد می شوند و پس از سن ۳۵ سالگی پیدایش خال جدید کمتر دیده می شود.
یک فرد سفید پوست به طور طبیعی در سنین متوسط عمر دارای حدود ۲۰ تا ۴۰ عدد خال است که کاملا طبیعی است. خال ها معمولا ابتدا ضایعات قهوه ای رنگ مسطح و صاف شبیه کک مک است (خال جانکشنال) و با گذشت زمان بزرگتر، کم رنگ تر و برجسته می شود (خال مرکب یا خال داخل درمی). همچنین ممکن است در سطح بعضی خال ها موهایی رشد کند.
البته بعضی خال ها ممکن است به همان شکل اولیه باقی بماند و تغییری نکند. بعضی خال ها در سنین جوانی، هنگام حاملگی، در دوران بلوغ یا در اثر تزریق ACTH تیره تر و بزرگتر می شود و برخی اوقات خال های جدید ممکن است بروز کند.

خال های هاله دار

اینگونه خال ها معمولا ضایعه رنگی می باشد که توسط هاله ای از پوست روشن ولی نرمال، احاطه شده است و مخصوصا در حوالی دوره بلوغ دیده می شوند. شایعترین محل درگیری نیز پشت بدن می باشد. در افراد جوان فقط نیاز به دادن اطمینان از طرف پزشک به بیمار است. در بیماران مسن تر، تشخیص افتراقی اصلی آن ملانوم بدخیم است. باید خاطر نشان کرد که هاله روشن در ملانوم بدخیم ، نامنظم بوده و ضایعه مرکزی نیز دارای مشخصات ملانوم بدخیم می باشد. در صورت وجود هر گونه شک بالینی باید اقدام به برداشتن خال کرد.

خال های آبی

به صورت یک پاپول آبی رنگ با سطح صاف و اندکی برجسته می باشد که معمولا قطری کمتر از یک سانتیمتر دارد. شایعترین محل درگیری اندامها ، سر و صورت است. این خال را به دو نوع شایع و سلولی تقسیم می کنند.رشد پیشرونده و تبدیل این خال به ملانوم بدخیم نادر است.در صورتی که از نظر زیبایی مساله ساز باشد می توان آن را برداشت. باید توجه داشت که این خالها باید به صورت عمقی و تا چربی زیر جلوی برداشته شوند، زیرا در غیر این صورت ممکن است دچار عود شوند.