انواع استانداردهای آلایندگی یورو

به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، اوایل دهه ۹۰ میلادی با بحث گرمایش کره زمین و تبعات خطرناک آلودگی خودرو، اروپایی ها به فکر تدوین استانداردهایی مبنی بر میزان آلایندگی خودروهای سبک تا سنگین افتادند. استانداردهایی غیر قابل تغییر که سال به سال سخت گیرانه تر می شوند.

آلودگی هوا، باعث بروز بیماری قلبی، عروقی، تنفسی، گوارشی و غیره می شود. هزینه درمان این بیماری ها نیز نرخ های سر به فلک کشیده ای دارد. پس عقل سلیم می گوید که چرا با یک هزینه اندک، از بروز هزینه های بعدی جلوگیری نکرد؟

اتحادیه اروپا با همین طرز فکر اقدام به انتشار استاندارهایی با عنوان EURO کردند که به دلیل دقت و آینده نگری کلیه کشورها آن را الگو قرار دادند. چه کشورهای مصرف کننده خودرو و چه کشورهای تولیدکننده خودرو.

استاندارد آلایندگی یورو در حقیقت حداکثر مقدار مجاز انتشار گازهای آلاینده را برای شرکت های خودروسازی تعیین کرده است. بدین صورت که در این استاندارد، حداکثر مقدار مجاز برای انتشار گازهای آلاینده اعم از اکسید نیتروژن، متان، مونوکسید کربن، دی اکسید کربن، و هم چنین حداکثر مقدار ذرات معلق در هوا مشخص شده است. طبقه بندی های متعددی در استاندارد آلایندگی یورو وجود دارد که طبق قوانین مندرج در استاندارد یورو، هیچ الزامی وجود ندارد که شرکت های خودروسازی، استانداردهای جدید را روی خودروهایی که قبلاً طبق استاندارد قدیمی آلایندگی یورو تولید شده اند، اعمال کنند. به عبارتی، قوانین جدید همواره باید در تولیدهای جاری شرکت های خودروسازی اعمال شود. لازم به یادآوری است، در حال حاضر ضمانت اجرایی استاندارد آلایندگی یورو به قدری بالاست که شرکت های خودروسازی درصورت عدم پیروی از آن، هرگز نمی توانند خودروهای تولیدی خود را در بازارهای جهانی به ویژه بازار اروپا به فروش برسانند.

تا حالا برایتان سوال پیش نیامده است که این یورو ۲ و یورو ۳ و یورو ۴ که می گویند چیست؟

استانداردهای آلایندگی یورو

در ادامه مطلب، به بررسی جزئی تر این استانداردها می پردازیم:

1. یورو 1، EC93) 1992)

استانداردهای آلایندگی یورو 1 که ژوئیه 1992 در اروپا تصویب شد، بیشتر شامل خودروهای سواری بود و خودروهای سنگین و موتورسیکلت ها را تقریباً نادیده می گرفت و شباهتی با استاندارد های امروزی نداشت. بر طبق این استاندارد، هر خودرویی که آلایندگی آن کمتر از مقدار مجاز گازها و ذرات معلق خودروها در این استاندارد بود، می توانست گواهینامه یورو 1 را از آن خود کند. بر طبق این استاندارد، استفاده از سوخت بدون سرب دارای عدد اکتان بیشتر از ۹۵ و کاتالیزور اجباری بود.

استانداردهای انتشار آلاینده بنزین در یورو 1

• کربن مونوکسید: 2.72 g/km
• اکسید نیتروژن و هیدروکربن ها: 0.97g/km

استانداردهای انتشار آلاینده دیزل در یورو 1

• کربن مونوکسید: 2.72 g/km
• اکسید نیتروژن و هیدروکربن ها: 0.97g/km

2. یورو 2، EC96)1996)

ازآن جایی که استانداردهای آلایندگی یورو 1، از سخت گیری های لازم برخوردار نبود، چهار سال بعد، استاندارد های سطح بالاتری با نام یورو ۲ جایگزین آن شد. این بار، استاندارد آلایندگی یورو 2 برخلاف یورو 1، علاوه بر خودرو های سواری، موتورسیکلت ها را نیز در خود جای داده بود. کاهش کربن مونوکسید و هیدروکربن های نشتی و اکسید نیتروژن، موضوع اصلی یورو 2 بود که محدودیت های زیادی را برای کمپانی های خودروسازی ایجاد می کرد.

یورو 2، خودروسازان بیشتری را به سمت رعایت این استاندارد جهانی هدایت کرد و در ایران نیز پای استانداردهای آلایندگی یورو، با یورو 2 به کارخانه های خودروسازی باز شد.

استانداردهای انتشار آلاینده بنزین در یورو 2

• کربن مونوکسید: 2.2 g/km
• اکسید نیتروژن و هیدروکربن ها: 0.5g/km
• استانداردهای انتشار آلاینده دیزل در یورو-2
• کربن مونوکسید: 1.0 g/km
• اکسید نیتروژن و هیدروکربن ها: 0.7g/km
• تیتانیوم: 0.08g/km

3. یورو 3، EC2000) 2000)

هم زمان با افزایش اهمیت توجه به محیط زیست، قوانین یورو نیز تغییر می کرد و در سال ۲۰۰۰، استانداردهای آلایندگی یورو سخت گیرانه تری با نام یورو 3، جایگزین موارد قبلی شد. در این استاندارد جدید، تفکیک گازهایی چون اکسیدهای نیتروژن و هیدروکربن ها در خودروهای دیزلی و بنزینی مورد بررسی قرار گرفت. هم چنین، محدودیت تولید اکسید نیتروژن در خودروهای دیزلی، به عنوان بندی مجزا، به این استاندارد اضافه شد. استاندارد جدید یورو 3، تمامی وسایل نقلیه، اعم از شخصی و عمومی را شامل می شد.

استانداردهای انتشار آلاینده بنزین در یورو 3

• کربن مونوکسید: 2.3g/km
• هیدروکربن ها: 0.20g/km
• اکسید نیتروژن: 0.15 g/km

استانداردهای انتشار آلاینده خودروهای دیزل در یورو 3

• کربن مونوکسید: 0.64g/km
• اکسید نیتروژن و هیدروکربن ها: 0.56 g/km
• تیتانیوم: 0.05 g/km

4. یورو 4، EC2005) 2005)

دستورالعمل های آلایندگی در اروپا در سال 2005، با تغییراتی چشم گیر با نام یورو 4 معرفی شد. استاندارد یورو این بار هم رویه سخت گیرانه تری را در پیش گرفت و بسیاری از اعداد و ارقام که سابق بر این مجاز بودند، در قالب استانداردهای آلایندگی یورو 4، غیرمجاز شمرده شدند. بنزین و روغن و فیلتر خودرو نیز حتی در این قوانین پیش بینی شده بود.

تمامی آلاینده ها مثل کربن مونوکسید، هیدروکربن ها و اکسید نیتروژن در یورو 4، کاهشی حدود 50 درصدی داشتند و ازاین رو، یورو 4 به یکی از مهم ترین استاندارد های آلایندگی یورو تبدیل شد و توانست تأثیر زیادی بر کاهش میزان آلایندگی خودرو ها داشته باشد.

استانداردهای انتشار آلاینده بنزین در یورو 4

• کربن مونوکسید: 1.0g/km
• هیدروکربن ها: 0.10 g/km
• اکسید نیتروژن: 0.08 g/km

استانداردهای انتشار آلاینده دیزل در یورو-4

• کربن مونوکسید: 0.50g/km
• اکسید نیتروژن + هیدروکربن ها: 0.30g/km
• تیتانیوم: 0.025 g/km
• اکسید نیتروژن: g/km 0.25

5. استاندارد آلایندگی یورو 5 ، 2009

دستورالعمل های استاندارد های آلایندگی یورو در سال 2009، با تدون استاندارد آلایندگی یورو 5 مجدداً شکل تازه ای به خود گرفت و آلایندگی ذرات معلق PM نیز به موارد مورد بررسی اضافه شد. بر طبق این استاندارد، استفاده از فیلتر DPF در تمامی خودرو های دیزلی اجباری شد. این فیلترها، قابلیت جذب 99 درصد ذرات جامد را داشتند؛ هم چنین برای نخستین بار در یورو 5 خودروهای بنزینی با پیشرانه های GDI نیز ملزم به استفاده از فیلتر ذرات معلق شدند.

استاندارد آلایندگی یورو 5 برای خودروهای بنزینی

• کربن مونوکسید: 1.0 g/km
• هیدروکربن ها: 0.10 g/km
• اکسید نیتروژن: 0.06 g/km
• تیتانیوم: 0.005g/km (فقط تزریق مستقیم)

استاندارد آلایندگی یورو 5 برای خودروهای دیزلی

• کربن مونوکسید: 0.50 g/km
• اکسید نیتروژن و هیدروکربن ها: 0.23 g/km
• تیتانیوم: 0.005 g/km

6. یورو 6، 2014

در سال 2014 با توجه به اکسید نیتروژن موجود در گازهای خروجی از اگزوز، استانداردهای آلایندگی یورو 6، معرفی شد. این موضوع، بیشتر شامل خودروهای دیزلی می شد و بر کاهش میزان نیتروژن اکسید آن ها تا ۶۷ درصد کمتر نسبت به یورو ۵ توجه داشت. پاک ترین و بالاترین نوع استاندارد آلایندگی در حال حاضر، استاندارد یورو 6 است و بر طبق این استاندارد باید بنزین، روغن و فیلترهای مخصوص مورد استفاده قرار بگیرد.

استانداردهای انتشار آلاینده بنزین در یورو 6

• کربن مونوکسید: 1.0g/km
• هیدروکربن ها: 0.10g/km
• اکسید نیتروژن: 0.06g/km
• تیتانیوم: 0.005g/km (فقط تزریق مستقیم)

استانداردهای انتشار آلاینده دیزل در یورو 6

• کربن مونوکسید: 0.50g/km
• اکسید نیتروژن و هیدروکربن ها: 0.17g/km
• تیتانیوم: 0.005g/km