دوپامین از دو بخش: دوپ (Dope) به معنای شادی و نشاط آور و آمین (amine) به معنای اسیدآمینه ساخته شده است؛ پس Dopamine به معنای آمین شادی بخش یا آمین نشاط آور است. دوپامین از نظر بیوشیمی یک ترکیب آلی از خانواده کاتکولامین ها و فنتیل امین ها است؛ در عصب شناسی یک نوع پیامرسان عصبی و در خون نقش هورمونی دارد که در انسان و بیشتر جانوران وجود دارد. Dopamine بیشتر در وزیکول های نورون های دوپامینرژیک و همچنین در غدد آدرنال ذخیره می شود. دوپامین با احساس لذت در مغز ارتباط مستقیم دارد. این هورمون باعث پیش بینی اتفافات لذت بخش شده و فرد لذت بخش بودن یک کار را درک می کند؛ درنتیجه تمایل او به انجام آن عمل افزایش می یابد.
موارد مصرف داروی دوپامین
- درمان مشکلات و بیماری های روانی
- اصلاح عدم تعادل همودینامیک
- محرک قلبی
- درمان شوک کاردیوژنیک ناشی از سکته یا جراحی قلب
- نارسایی های قلبی
- افت فشارخون
عوارض مصرف داروی دوپامین
همه داروها ممکن است عوارض جانبی ایجاد کنند. اما بسیاری از مصرف کنندگان نیز هیچ نوع عارضه ای بروز نمی دهند. یکسری از عوارض نیز بعد از گذشت مدت کوتاهی از مصرف دارو، از بین می روند. در صورت مشاهده هرگونه عارضه سریعاً به پزشک خود اطلاع دهید. از جمله عوارض دوپامین عبارتند از:
- سردرد
- اضطراب
- افزایش تعداد ضربان قلب
- درد قفسه سینه
- آریتمی بطنی
- تاکی آریتمی
- ضربان های نا به جا
- تنگی نفس
- افزایش فشار داخل چشم
- گشادی مردمک چشم
- کاهش شدید فشارخون
- افزایش فشارخون
- تهوع
- استفراغ
- پر ادراری
- واکنش های محل تزریق
- اختلال قانقاریایی
- سیخ شدن غیر ارادی موها
- عریض شدن کمپلکس QRS در الکتروکاردیوگرام
سخن آخر
نحوه ی عملکرد و میزان اثر دوپامین در بدن به تعداد و محل وجود رسپتورهای آن بستگی دارد. قرص دوپامین بعد از ۵ دقیقه شروع به جذب می کند و در عرض 10 دقیقه به طور کامل جذب می شود. این ماده در کبد، کلیه و پلاسما توسط monoamine oxidase و catechol-o-methyltransferase متابولیزه می شود.
عوارض و موارد مصرف داروی داکاربازین
