عوارض و موارد مصرف روفینامید

روفینامید (Rufinamide) برای یک نوع صرع مرتبط با سندرم لنوکس-گاستات (Lennox-Gastaut) تجویز می‌شود که نوع شدید صرع است و معمولاً از دوران کودکی آغاز می‌شود. روفینامید با تثبیت فعالیت الکتریکی مغز، باعث کاهش تعداد تشنج‌ها می‌شود. این دارو در کنار سایر داروهای ضد صرع تجویز می‌گردد.

صرع بدین معناست که فرد به کرات دچار غش و تشنج می شود. تشنج یک حالت گذرا بوده که بر اثر تغییرات الکتریکی مغز ایجاد می شود. در تشنج تغییرات الکتریکی در یک قسمت خاص از مغز رخ می دهد و بنابراین به صورت موضعی بخشی از بدن دچار تشنج می شود. از آنجا که بخش های مختلف بدن توسط بخش های متفاوتی از مغز کنترل می شود، علائمی که در تشنج دیده می شود بستگی دارد که کدام بخش از مغز دچار تغییرات الکتریکی شده باشد. علائمی که ممکن است در طی تشنج اتفاق بیفتد می تواند بر عضلات، احساسات، رفتار، آگاهی و یا ترکیبی از آن ها تاثیر بگذارد. داروهایی مانند روفینامید برای کنترل این وضعیت تجویز می شوند.

عوارض جانبی روفینامید

قلبی عروقی: کوتاه شدن QT

سیستم عصبی مرکزی: سردرد، خواب آلودگی، گیجی، خستگی، آتاکسی، صرع، تشنج، عصبی شدن، اضطراب، اختلال تمرکز، ازدیاد فعالیت، ورتیگو

گوارشی: تهوع، استفراغ، کاهش اشتها، درد شکمی، یبوست، سوء هاضمه

پوستی: راش، خارش

خونی: لوکوپنی

عصبی عضلانی و اسکلتی: لرزش، درد کمر

چشمی: دوبینی، اختلال دید، نیستاگموس

گوشی: عفونت گوش میانی

تنفسی: برونشیت، نازوفارنژیت، سینوزیت

میزان، تاثیرات و مکانیزم اثر روفینامید

هشدار ها در رابطه با روفینامید

می تواند فاصله QT را کوتاه نماید.

می تواند عوارض مرتبط با CNS بخصوص علائم شناختی ایجاد کند. مثل خواب آلودگی، خستگی، آتاکسی، گیجی و اختلال راه رفتن. لذا در صورت رانندگی با احتیاط مصرف شود.

واکنش های ازدیاد حساسیت جدی، کشنده و با درگیری ارگان های مختلف می تواند ایجاد کند.

داروهای ضد صرع در ارتباط با افزایش خطر رفتار و تفکرات خودکشی هستند.

در اختلال خفیف تا متوسط کبدی با احتیاط مصرف شود.

مصرف همزمان با داروهای ضد بارداری می تواند منجر به شکست و بروز حاملگی گردد.

داروهای ضد صرع نباید بطور ناگهانی قطع شوند زیرا ممکن است تکرار حملات صرع افزایش یابد. هر 2 هفته به میزان 25 % دوز دارو را کاهش دهید.

میزان و نحوه مصرف روفینامید

توصیه های دارویی روفینامید

با غذا مصرف شود.
قرص می تواند بلعیده، نصف یا خرد شود.
سوسپانسیون را قبل از مصرف به خوبی تکان دهید.

شما لازم است در هنگام تشنج یک فرد مبتلا به صرع اقدامات زیر راانجام دهید

نترسید! فقط خونسردی خود را حفظ کنید و مراقب باشید بیمار حین حرکات شدیدی که دارد، به جایی نخورد یا از بلندی سقوط نکند.

او را به پهلو بخوابانید و راه تنفسی‏ اش را باز نگه دارید. یعنی اگر در دهان او جسم خارجی مثل دندان مصنوعی، بقایای استفراغ، آدامس، لقمه غذا و... وجود دارد، به سرعت آن را خارج کنید تا باعث خفگی نشود.

اگر یقه لباس محکم بسته شده، آن را شل کنید تا بیمار تنفس بهتری داشته باشد.

دستتان را داخل دهان او نبرید زیرا عضلات فک بسیار قوی هستند و در صورت قفل شدن دهان، ممکن است آسیب شدیدی به دست‏هایتان وارد شود.

برخی افراد برای اینکه دندان‏ها به هم قفل نشوند و بیمار احیانا زبانش را گاز نگیرد، چوب، قاشق یا هر وسیله ‏ای که دم دستشان باشد، داخل دهان بیمار می‏ گذارند اما این کار خطرناک است و ممکن است باعث آسیب بیشتر بیمار شود.

اصلا مانع حرکات شدید بیمار نشوید و اجازه بدهید تشنج تمام شود.

معمولا تشنج کسی را نمی‏کشد و معمولا بعد از ۵ تا ۱۰ دقیقه تمام می‏شود و به اقدام خاص دیگری نیاز نیست، مگر اینکه تعداد حمله‏ ها زیاد باشد و بیش از نیم ساعت طول بکشد یا در فواصل بین حمله‏ ها، فرد هوشیاری خود را به دست نیاورد.

در این صورت باید حتما اورژانس را خبر کرد ولی برای فردی که سابقه تشنج دارد و فقط یکبار آن هم کوتاه‏ مدت تشنج می‏کند، به اقدام خاصی نیاز نیست.