آرتریت روماتوئید یا بیماری روماتیسم یک بیماری خود‌ایمنی است و زمانی اتفاق می‌افتد که سیستم ایمنی به اشتباه به بافت‌های خودی بدن حمله کند. روماتیسم به سینوویوم (غشایی که مفاصل را احاطه کرده) حمله می‌کند و باعث ایجاد تورم و درد در مفصل می‌شود. در نهایت این بیماری می‌تواند منجر به ضخیم‌شدن غشای سینوویوم، ضعیف و کشیده‌شدن تاندون‌ها و رباط‌‌ها، فرسایش استخوان و تغییر شکل مفصل شود. التهابی که همراه با آرتریت روماتوئید ایجاد می‌شود، همان چیزی است که می‌تواند به سایر قسمت‌های بدن نیز آسیب برساند.
باریسیتینیب به عنوان درمان خط دوم در موارد متوسط تا شدید آرتریت روماتوئید که علی رغم درمان با متوتروکسات به اهداف درمانی نرسیده‌اند، کاربرد دارد.
این دارو به در ترکیب درمانی با متوتروکسات استفاده می‌شود و همچنین در مواردی (off-label) به تنهایی به عنوان جایگزین داروی متوتروکسات نیز تجویز می‌شود.
از دیگر موارد مصرف باریسیتینیب می‌توان به درمان موارد ریزش موی آلوپسی آره آتا(طاسی منطقه‌ای) اشاره کرد.
عفونت دستگاه تنفسی
هیپرکلسترولمی (افزایش سطح کلسترول خون)
زونا (هرپس زوستر)
تب‌خال (هرپس سیمپلکس)
عفونت ادراری
گاستروانتریت (التهاب معدی‌روده‌ای)
در افراد مبتلا به روماتوئید آرتریت بالای 50سال که حداقل یک فاکتور خطر مشکلات قلبی عروقی دارند، امکان وقوع حوادث قلبی عروقی ناگهانی خطرناک در مدت درمان با سایر داروهای مهارکننده‌ی جانوس کیناز مشاهده شده‌است.
