موسیقی کانتری (Country music) و شکل گیری آن
برخی شنوندگان سفید پوست که به موسیقی تین پن اَلی که توسط گروه های سویینگ اجرا می شد. گوش نمی کردند. این افراد عموما از طبقه ی کارگر بودند که در مناطق روستایی و غالبا در جنوب آمریکا زندگی می کردند که در مسیر جریان اصلی زندگی آمریکایی پس از جنگ داخلی قرار نگرفته بودند. این گروه اجتماعی موسیقی ای می نواختند که ما امروزه به آن موسیقی کانتری (Country music)می گوییم. به آن موسیقی هیلبیلی نیز می گفتند و بعدها به نام کانتری و وسترن شهرت یافت.
مهمترین منابع موسیقی کانتری (Country music)که می توان از آنها برای بررسی این موسیقی استفاده کرد به شرح زیر می باشند:
- سنت های ترانه های محلی که در بسیاری از نواحی جنوب آمریکا به شکلی دست نخورده محفوظ مانده اند.
-
قطعات سازی موسیقی رقص که معمولا به آن فیدل تیون یا fiddle tune می گفتند. که همین فیدل تیون یکی از سنت های بومی جنوب بود.
-
موسیقی گاسپل سفید پوستان
-
ریشه سبک کانتری در تصنیف ها، ترانه های محلی و ترانه های محبوب مهاجران انگلیسی، اسکاتلندی و ایرلندی آپالاچی (Appalachian) و دیگر مناطق جنوب آمریکا است.
تاریخچه سبک موسیقی کانتری
در اوایل دهه 1920 موسیقی محلی گروه های نواحی کوهستانی جنوب با ضبط فیدلین جان کارسون برای اولین بار در سال 1923 آغاز شد. روایت های غیرشخصی تراژدی ها که به اخلاق سخت گیرانه کالونیستی (Calvinist) اشاره می کنند، در تضاد کاملاً متمایز با احساسات غالباً تمسخرآمیز بسیاری از موسیقی های رایج آن روز قرار داشتند.
مهم تر از ضبط برای رشد موسیقی کانتری، پخش سراسری از رادیو بود. ایستگاه های رادیویی کوچکی در دهه 1920 در شهرهای بزرگ جنوبی و میانه غربی ظاهر شدند و بسیاری از آنها وقت پخش خود را به موسیقی زنده یا ضبط شده متناسب با مخاطبان سفید روستایی اختصاص دادند. دو برنامه منظم و با نفوذ رادیویی آن دوره موارد زیر بود:
- “National Barn Dance” از شیکاگو که در سال 1924 آغاز شد.
- “Grand Ole Opry” از نشویل که در سال 1925 آغاز شد.
-
محبوبیت فوری این برنامه ها باعث ضبط بیشتر و ظاهرشدن نوازندگان در رادیو و استودیوهای ضبط شد.
سازهای مهم ژانر موسیقی کانتری
آكاردئون، آتوهارپ، بانجو، باس، دوبرو، درامز، فيدل، گيتار، هارمونيكا، ماندولين، پيانو، واش بورد، زيثر از سازهای اصلی سبک کانتری به حساب می آیند.
ژانرهای موسیقی کانتری چگونه شکل گرفتند؟
در سال ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰ گرایش به سبک گاسپل و یودلینگ کاهش یافت و جای آن را سبک وسترن سوئینگ (Western Swing) و هانکی تونک (Honky Tonk) گرفت. شاخۀ دیگری از کانتری سبک بلوگرس بود که سال ها در شهرت باقی ماند. در این شرایط سبک های قدیمی موسیقی کانتری، موسیقی سنتی آمریکایی شناخته می شد که این موضوع اولین بار در نمودارهای جوک باکس در سال ۱۹۴۰ نمایان شد. اولین نمودارهای جوک باکس دربارۀ سبک کانتری تا سال ۱۹۴۹ تحت عناوین juke box hillbilly records و juke box folk records و زیرگروه دو ژانر وسترن و کانتری عنوان می شد.
هانکی تونک تا ۱۹۵۰ در شهرت باقی ماند ولی از اوایل ۱۹۵۰ کارهای هنک ویلیامز بر زبان افتاد ولی در اواسط این دهه سبک کانتری تنها ژانر مورد علاقۀ مردم نبود. به عنوان مثال کارهای سبک Rockabilly نیز که حلقۀ ارتباطی موسیقی hillbilly و راک اند رول بود در محبوبیت قرار داشت. ولی بحث اصلی تاثیر موسیقی کانتری، کانتری بویگی (Country Boogie) و R&B روی به وجود آمدن سبک راک است. در اواخر دهۀ ۱۹۵۰ به خاطر روی کار آمدن تجهیزات و تولیدات موسیقی بهتر به خصوص رونق گرفتن کار ارکسترها و شکل گیری زیر شاخۀ جدیدی از ژانر کانتری تحت عنوان Nashville sound هانکی تونک عملاً از شهرت افتاد.
در اواخر دهۀ ۱۹۶۰ و در طول دهۀ ۱۹۷۰ سبک کانتری پاپ حد و مرز بین ژانر کانتری و سایر آهنگ های اصیل آمریکایی را از بین برد. همچنین سبک کانتری راک بیش از آنکه توجه مخاطبان کانتری را به خود جلب کند باعث موفقیت بیشتر گروه های موسیقی راک شد. در هر صورت این تغییرات نتوانست برای مدت طولانی طرفداران سبک کانتری را راضی نگه دارد.
موسیقی کانتری به رشد خود ادامه داد تا زمانی که محبوب ترین ژانر موسیقی ایالت متحده به خصوص در قسمت های جنوب و میانۀ غرب شد. گاها برای ایجاد تمایز بین کانتری معاصر از آن چیزی که متعلق به ۳۰ سال قبل و هانکی تونک بود از عنوان «کانتری جدید» یا «کانتری اصلی» استفاده می کنند. ولی در میان سنت گرایان جریانی شکل گرفت که نتیجۀ آن بازگشت کانتری به همان عقبۀ تاریخی اش بود.
آشنایی با برخی از آلات موسیقی کانتری
- آکاردئون
سازی با بدنه جعبه شکل است که با ورود و خروج هوا به داخل بدنه تولید صوت می کند. از سوی دیگر آکاردئون به خانواده سازهای بادی آزاد-زبانه هم تعلق دارد، خانواده ای که سازهای ملودیکا و ساز دهنی نیز به آن تعلق دارند.
- بانجو
سازی زهی آفریقایی متشکل از چهار سیم می باشد که بعد ها در امریکا پنج سیم و شش سیم این ساز نیز ساخته شد. که در آن پوسته ای نازک روی یک فریم یا حفره ای که نقش رزنیتور (تشدید کننده یا طنین انداز) را دارد، کشیده شده است که به عنوان سر ساز (head) شناخته می شود.
پوسته یا کله (head) معمولاً از پلاستیک ساخته می شود و البته هنوز گاهی اوقات از پوست حیوانات در ساخت آن نیز استفاده می گردد. فریم معمولاً به شکل دایره است. اشکال اولیه این ساز توسط آفریقائیان در آمریکا ساخته شد، که از سازهای آفریقایی با طراحی مشابه گرفته شده است
شکل های ساده بانجو که با الهام گیری ازسازهای آفریقایی مشابه ساخته شده بود، توسط آفریقایی ها در آمریکای مستعمره رواج داده شد. بانجو معمولاً در موسیقی کنتری ؛ جاز ؛ بومی ایرلندی ؛ بلوگرس و موسیقی آمریکایی آفریقایی تبار به گوش می رسد.
- هارمونيكا
جزو سازهای بادی است و در خانوادهٔ سازهای زبانه آزاد (Free Reed Instruments) قرار می گیرد. تولید صوت در این نوع سازها نتیجه ارتعاش یک زبانه (Reed) از جنس فلز است که تنها یک سر آن به بدنه ساز متصل شده و انتهای دیگرش می تواند آزادانه حرکت کند. به ارتعاش درآمدن این زبانه ها در اثر عبور جریان هوا موجب تولید صدای ساز می شود. از سایر سازهای این خانواده می توان ملودیکا (Melodica)، کنسرتینا (Concertina) و آکاردئون (Accordion) را نام برد. شاید برخی مواقع متوجه شباهت موجود بین صدای سازدهنی و آکاردئون شده باشید. این شباهت در جنس صدا، در واقع به خاطر شباهت در ساختمان این سازها و نحوه تولید صوت در آنها است.
- درامز
درامز یا درام (به انگلیسی:Drum) که در زبان فارسی به معنی طبل است، در زبان انگلیسی معادل «Drum Kit» به معنی مجموعه ای از طبل ها، سنج هایی که روی پایه نصب می شود و گاهی، دیگر سازهای کوبه ای است که در کنار هم یک ساز واحد و مستقل را تشکیل می دهند.
- ماندولین
ساز ماندولین یکی از انواع سازهای زخمه ای است که در رده بندی دانش سازشناسی زیر مجموعه ای از سازهای زهی محسوب می شود.ماندولین در مجموع دارای 8 سیم فلزی با طول کاملا یکسان و قطر متفاوت است که به صورت 4 جفت از پایین به بالا و با الگوی افزایشی قطر سیمها شماره گذاری و کوک می شوند.
معرفی موسیقی الکترونیک و همه چیز درباره آن
