هنگامی که نوزاد هنوز داخل رحم مادر است، دندان های او شروع به رشد می کنند. جوانه های دندانی نوزادتان – که پایه ای برای دندان های شیری او هستند – در زمانی که شما حامله بودید، تشکیل شده اند. در موارد بسیار نادر ممکن است نوزاد با یک یا دو دندان متولد شود یا در چند هفته ی اول تولد، دندان دربیاورد اما اکثر نوزادان، اولین دندان شان را بین ۴ و ۷ ماهگی بیرون می آورند.اگر نوزادتان جزء کودکانی باشد که زودتر از سن شان رشد می کنند، ممکن است اولین دندان شیری اش را که معمولا یکی از دندان های وسط فک پایین است، در ۳ ماهگی بیرون بیاورد اما اگر رشد کودک تان با کمی تأخیر همراه باشد، ممکن است مجبور شوید برای بیرون آمدن دندان هایش تا یک سالگی یا شاید هم کمی بیشتر صبر کنید.آخرین دندان هایی که بیرون می آیند، دندان های آسیاب دوم هستند که در بالا و پایین قسمت انتهایی دهان رشد می کنند. آنها معمولا در حوالی سه سالگی ظاهر می شوند. مدت کوتاهی پس از آن، کودک شما یک مجموعه ی کامل، شامل ۲۰ دندان، خواهد داشت.
دندان های شیری کودک از چه زمانی شروع به رشد می کند؟
دندان های شیری کودک در طی سه ماهه اول دوران بارداری و دندان های دائمی او در سه ماهه دوم از زمان بارداری شکل می گیرند.به همین دلیل است که هر گونه اختلال یا مشکلی در سلامتی زنان در طی دوران بارداری می تواند نه تنها به دندان های شیری کودک، بلکه به دندان های دائمی او نیز آسیب برساند. بعضی از داروها (مانند تتراسایکلین) نیز می تواند بر رنگ و شکل دندان های شیری کودک تأثیر منفی داشته باشد. بنابراین باید بسیار مراقب داروهایی که در دوران بارداری مصرف می کنید باشید و حتماً در مورد آن با پزشک خود مشورت کنید.ترتیب درآمدن و رویش و مشکلات و مراقبتهای دندان شیری نوزادان. ترتیب درآمدن و رویش و مشکلات و مراقبتها.
درمان تغییر رنگ دندان چیست؟
چه داروهایی برای آرام کردن درد دندان درآوردن می توان مصرف کرد؟
داروهای موضعی
بعضی از والدین مصرف داروهای موضعی را ترجیح می دهد اما پژوهش ها فایده ای در مصرف این داروها نشان نمی دهند. سازمان نظارت بر غذا و داروی آمریکا در سال ۲۰۱۱ هشدار داده است از مصرف داروهای موضعی داخل دهان که حاوی بی حس کننده موضعی بنزوکائین هستند خودداری کنید. بنزوکائین ترکیب اصلی بسیاری از ژلها، قرصها و اسپری های مسکن درد دندان درآوردن است. سازمان نظارت بر غذا و داروی آمریکا هشدار می دهد ارتباطی بین مِتهِموگلوبینِمی ( methemoglobinemia) و این مواد وجود دارد. مِتهِموگلوبینِمی اگر چه عارضه ای نادر است اما بسیار جدی و خطرناک می باشد که توانایی گلبول های قرمز خون در حمل و نقل اکسیژن در سرتاسر بدن را تا حد قابل ملاحظه ای محدود می کند. چنین عارضه ای می تواند پیامدهای جدی و مرگبار داشته باشد. افرادی که دچار مِتهِموگلوبینِمی می شوند علائمی مانند رنگ پریدگی، سبکی سر، گیجی و سطحی شدن تنفس را نشان می دهند. افزایش ضربان قلب نیز شایع است. این عوارض جانبی ممکن است با اولین مصرف بنزوکائین رخ دهد و یا پس از چندین مرتبه مصرف اتفاق بیفتد. افرادی که این علایم را پس از قرارگیری در معرض این ماده نشان می دهند باید فوراً کمک پزشکی (اورژانسی) دریافت کنند. برای جلوگیری از این عوارض باید داروهایی مصرف شود.هرگز برای بی حس کردن لثه از الکل نباید استفاده شود.
داروهای خوراکی
مصرف ایبوپروفن یا استامینوفن می تواند به کاهش درد کمک کند. ایبوپروفن را نباید کودکان زیر شش ماه مصرف کنند. مصرف دارو نباید بیش از چند مرتبه انجام شود و تنها در صورتی از دارو استفاده می شود که درمان های خانگی دیگر موثر نبوده اند. باید مراقب باشید برای آرام کردن درد ناشی از بیرون زدن دندان، بیش از اندازه دارو به کودک ندهید. چون ممکن است مصرف داروها باعث پنهان شدن علائم مهم هشدار دهنده شوند.هرگز محصولات حاوی آسپیرین به کودک ندهید. هیچ داروی اختصاصی برای بیرون زدن دندان وجود ندارد.
