به گزارش سرویس دین و مذهب ساعد نیوز، مسلمانان به توصیه پیامبر اکرم (ص) و ائمه اطهار (ع) در مواجهه با مشکلات یا به منظور نزدیک شدن به درگاه الهی و بهره مندی از دریای الطاف خداوند به ادعیه و زیارات مختلف روی می‌آورند. دعای سمات یکی از ادعیه نام آشنا در میان شیعیان است که درست مانند دیگر دعا‌های مجرب جایگاه معنوی بالایی در اسلام دارد. بزرگان و پیشوایان دین در احادیث به خواص دعای سمات اشارات فراوانی داشته‌اند که همین مسئله باعث محبوبیت دعای سمات در میان مسلمانان شده است.
آشنایی با دعای سِمات
این دعا در میان مسلمانان به نام‌های «سمات» و «شبور» شهرت دارد. سمات یعنی «اسم‌ها». علت نام گذاری این دعا به نام سمات این است که نام‌های خداوند در متن آن بسیار تکرار شده‌اند و منظور از اسم‌ها، اسم‌های خداوند باری تعالی است. یکی از باور‌های اشتباه درباره دعای سمات در مسئله تلفظ اسم آن است. سِمات در اصل به کسر سین تلفظ می‌شود. برخی بر این باورند که علت این نام گذاری این است که دعای سمات یا شبور در اصل عطایی است از جانب پروردگار که در اختیار مؤمنین قرار داده شده است. در رابطه با سند دعای سمات شکی در اعتبار و وثوق آن نیست و راویان شیعه این دعای بلند مرتبه را به نقل از امام محمد باقر (ع) در کتب روایی ذکر کرده‌اند.
زمان خواندن دعای سمات
خواندن ادعیه مستحب است و به همین دلیل مؤمنین در هر زمانی که دوست داشته باشند می‌توانند دعا بخوانند، اما برای بهره مندی کامل از خواص دعای سمات بهتر است به توصیه ائمه (ع) درباره زمان خواندن دعای سمات عمل کنیم.
طبق روایاتی که در این باره وارد شده‌اند بهترین زمان برای خواندن دعای سمات عصر جمعه (نزدیک به غروب آفتاب) است. همچنین این زمان نه تنها برای خواندن دعای سمات، بلکه برای خواندن ادعیه دیگر نیز زمان مناسبی است، زیرا زمان اجابت دعا است. حضرت فاطمه زهرا (س) در این هنگام فردی را به پشت بام می‌فرستاد تا نزدیک شدن غروب جمعه را اطلاع دهد و این زمان را زمان اجابت دعا معرفی می‌کردند.
متن دعا و ترجمه روان
اَللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الْعَظِیمِ الْأَعْظَمِ (الْأَعْظَمِ) الْأَعَزِّ الْأَجَلِّ الْأَکْرَمِ
خدایا از تو درخواست مى کنم به نام بزرگ تو آن نام که بسى بزرگتر و با عزت و جلال و گرامیترین نامهاست
الَّذِی إِذَا دُعِیتَ بِهِ عَلَى مَغَالِقِ أَبْوَابِ السَّمَاءِ لِلْفَتْحِ بِالرَّحْمَهِ انْفَتَحَتْ
آن نامى که هرگاه به آن خوانده شوى براى گشایش درهاى بسته آسمان به رحمت و برکت گشوده گردد
وَ إِذَا دُعِیتَ بِهِ عَلَى مَضَائِقِ أَبْوَابِ الْأَرْضِ لِلْفَرَجِ انْفَرَجَتْ
و هرگاه خوانده شوى بر مشکلات و تنگناهاى حوادث روى زمین به فراخى و سهولت مبدل گردد
وَ إِذَا دُعِیتَ بِهِ عَلَى الْعُسْرِ لِلْیُسْرِ تَیَسَّرَتْ
و چون خوانده شوى بر هر کار دشوار عالم سهل و آسان گردد
وَ إِذَا دُعِیتَ بِهِ عَلَى الْأَمْوَاتِ لِلنُّشُورِ انْتَشَرَتْ
و چون براى زنده شدن مردگان به آن نام خوانده شوى همه زنده شوند
وَ إِذَا دُعِیتَ بِهِ عَلَى کَشْفِ الْبَأْسَاءِ وَ الضَّرَّاءِ انْکَشَفَتْ
و چون براى دفع غم و درد و مصیبتها خوانده شوى همه برطرف شود
وَ بِجَلاَلِ وَجْهِکَ الْکَرِیمِ أَکْرَمِ الْوُجُوهِ وَ أَعَزِّ الْوُجُوهِ الَّذِی عَنَتْ لَهُ الْوُجُوهُ
و سوگند به جلال ذات بزرگوارت که مکرمترین و با عزتترین ذوات است و گردنکشان عالم پیشش ذلیل
وَ خَضَعَتْ لَهُ الرِّقَابُ وَ خَشَعَتْ لَهُ الْأَصْوَاتُ وَ وَجِلَتْ لَهُ الْقُلُوبُ مِنْ مَخَافَتِکَ
و خاضع و از هیبتش خاموش شود صداهاى هر ذى صوتى است و دلها (ى اهل دل) از ترس او هراسان است
وَ بِقُوَّتِکَ الَّتِی بِهَا تُمْسِکُ السَّمَاءَ أَنْ تَقَعَ عَلَى الْأَرْضِ إِلاَّ بِإِذْنِکَ وَ تُمْسِکُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ أَنْ تَزُولاَ
و قسم به قدرتت که آسمان را از افتادن بر زمین نگاه مى دارد جز آنکه اراده تو باشد و آسمانها و زمین را از زوال و فنا حفظ مى کند
وَ بِمَشِیَّتِکَ الَّتِی دَانَ (کَانَ) لَهَا الْعَالَمُونَ وَ بِکَلِمَتِکَ الَّتِی خَلَقْتَ بِهَا السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ
سوگند به مشیت که جهانها در مقابلش پست و مطیع است و به کلمه (کن) مشیت فعلیه ات که زمین و آسمانها را بدان خلق کردى
وَ بِحِکْمَتِکَ الَّتِی صَنَعْتَ بِهَا الْعَجَائِبَ وَ خَلَقْتَ بِهَا الظُّلْمَهَ وَ جَعَلْتَهَا لَیْلاً وَ جَعَلْتَ اللَّیْلَ سَکَناً (مَسْکَناً)
و به حکمت بالغه ات که (اسرار) عجائب عالم را بدان آفریدى و هم به حکمتت تاریکى را شب عالم قرار دادى و زمان آرامش خلق کردى
وَ خَلَقْتَ بِهَا النُّورَ وَ جَعَلْتَهُ نَهَاراً وَ جَعَلْتَ النَّهَارَ نُشُوراً مُبْصِراً
و روشنى را روز جهان ساختى و سبب بینش براى کار و جنبش مخلوقات گردانیدى
وَ خَلَقْتَ بِهَا الشَّمْسَ وَ جَعَلْتَ الشَّمْسَ ضِیَاءً
و خورشید را بدان حکمت آفریدى و آن را فروزان کردى
وَ خَلَقْتَ بِهَا الْقَمَرَ وَ جَعَلْتَ الْقَمَرَ نُوراً
و ماه را آفریدى و آن را تابان ساختى
وَ خَلَقْتَ بِهَا الْکَوَاکِبَ وَ جَعَلْتَهَا نُجُوماً وَ بُرُوجاً وَ مَصَابِیحَ وَ زِینَهً وَ رُجُوماً
و ستارگان را بدان آفریدى و آن کرات نور را به قسمتهایى مقدور و بروجى مخصوص معین کردى و چراغها نمودى و زیور و رجم اوهام خلق ساختى
وَ جَعَلْتَ لَهَا مَشَارِقَ وَ مَغَارِبَ وَ جَعَلْتَ لَهَا مَطَالِعَ وَ مَجَارِیَ وَ جَعَلْتَ لَهَا فَلَکاً وَ مَسَابِحَ
و مشرق و مغربها براى آن مقرر فرمودى و محل طلوع و سیر آن را و مدار حرکت و شناورى آنها را در این دریاى بیکران تعیین کردى
وَ قَدَّرْتَهَا فِی السَّمَاءِ مَنَازِلَ فَأَحْسَنْتَ تَقْدِیرَهَا وَ صَوَّرْتَهَا فَأَحْسَنْتَ تَصْوِیرَهَا
و در آسمان منازل و مدارج هر یک منظم داشتى و همه را نیکو مقدر ساختى و به صورتهاى زیبا آفریدى
وَ أَحْصَیْتَهَا بِأَسْمَائِکَ إِحْصَاءً وَ دَبَّرْتَهَا بِحِکْمَتِکَ تَدْبِیراً وَ أَحْسَنْتَ (فَأَحْسَنْتَ) تَدْبِیرَهَا
و به نامهاى مبارک خود آنها را کاملا بشمار آوردى و به حکمت و عنایتت به نیکوترین تدبیر نظام فلک را منظم نمودى
وَ سَخَّرْتَهَا بِسُلْطَانِ اللَّیْلِ وَ سُلْطَانِ النَّهَارِ وَ السَّاعَاتِ وَ عَدَدِ (وَ عَرَّفْتَ بِهَا عَدَدَ) السِّنِینَ وَ الْحِسَابِ
و دو آیت بزرگ شب و روز (به حرکتى منظم) مسخر کردى اوقات و شماره (ماه و) سال را و حساب کار را بدان منوط ساختى
وَ جَعَلْتَ رُؤْیَتَهَا لِجَمِیعِ النَّاسِ مَرْأًى وَاحِداً
و همه خلق را در دیدن آن یکسان قرار دادى
وَ أَسْأَلُکَ اللَّهُمَّ بِمَجْدِکَ الَّذِی کَلَّمْتَ بِهِ عَبْدَکَ وَ رَسُولَکَ مُوسَى بْنَ عِمْرَانَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ فِی الْمُقَدَّسِینَ
و باز اى خدا از تو درخواست مى کنم به مجد و عظمتت که به آن در میان ملائکه قدوسى با بنده و رسولت موسى بن عمران علیه السلام سخن گفتى
فَوْقَ إِحْسَاسِ (أَحْسَاسِ) الْکَرُوبِینَ (الْکَرُوبِیِّینَ) فَوْقَ غَمَائِمِ النُّورِ فَوْقَ تَابُوتِ الشَّهَادَهِ فِی عَمُودِ النَّارِ
در مقامى فوق ادراک فرشتگان کروبى و فوق ابرها و حجابهاى نور و فوق صندوق شهادت در جلوش عمود آتش مانند چراغ در شب روشن می کردى
وَ فِی طُورِ سَیْنَاءَ وَ فِی (إِلَى) جَبَلِ حُورِیثَ فِی الْوَادِ الْمُقَدَّسِ فِی الْبُقْعَهِ الْمُبَارَکَهِ
و هم در کوه طور سیناء و در کوه حوریث که نخستین بار آنجا بموسى وحى فرستادى در وادى مقدس در بقعه مبارکه
مِنْ جَانِبِ الطُّورِ الْأَیْمَنِ مِنَ الشَّجَرَهِ وَ فِی أَرْضِ مِصْرَ بِتِسْعِ آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ وَ یَوْمَ فَرَقْتَ لِبَنِی إِسْرَائِیلَ الْبَحْرَ
طور ایمن (با موسى) از این درخت معهود تکلم فرمودى و باز در سرزمین مصر با نه معجزه روشن معروف و باز روزى که دریا را براى بنى اسرائیل شکافتى
وَ فِی الْمُنْبَجِسَاتِ الَّتِی صَنَعْتَ بِهَا الْعَجَائِبَ فِی بَحْرِ سُوفٍ وَ عَقَدْتَ مَاءَ الْبَحْرِ فِی قَلْبِ الْغَمْرِ کَالْحِجَارَهِ
و باز در جوشش و انفجار (دوازده چشمه آب از سنگ) که معجزات عجیبى در دریاى سوف هویدا ساختى و آب را در لجه دریا مانند سنگ منجمد گردانیدى
وَ جَاوَزْتَ بِبَنِی إِسْرَائِیلَ الْبَحْرَ وَ تَمَّتْ کَلِمَتُکَ الْحُسْنَى عَلَیْهِمْ بِمَا صَبَرُوا
و بنى اسرائیل را از آن (دریا) مانند خشکى بگذارنیدى و کلمه نیکوى (حسن قضاى) خود را درباره آن قوم بواسطه صبر و ثبات آنها در دین خدا کامل فرمودى
وَ أَوْرَثْتَهُمْ مَشَارِقَ الْأَرْضِ وَ مَغَارِبَهَا الَّتِی بَارَکْتَ فِیهَا لِلْعَالَمِینَ وَ أَغْرَقْتَ فِرْعَوْنَ وَ جُنُودَهُ وَ مَرَاکِبَهُ فِی الْیَمِ
و آنها را وارث و مالک شرق و غرب زمین (مصر و شامات) که با برکت بر اهل عالم است گردانیدى و فرعون و سپاه و مرکبها و قومش را غرق دریاى هلاک ساختى
وَ بِاسْمِکَ الْعَظِیمِ الْأَعْظَمِ (الْأَعْظَمِ) الْأَعَزِّ الْأَجَلِّ الْأَکْرَمِ
و باز سوگند به نامبزرگت و بزرگتر و با عزت و جلالتر و گرامیترین نامت
وَ بِمَجْدِکَ الَّذِی تَجَلَّیْتَ بِهِ لِمُوسَى کَلِیمِکَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ فِی طُورِ سَیْنَاءَ
و به آن نور مجد و عظمتت که براى موسى کلیمت علیه السلام به طور سینا تجلى کردى
وَ لِإِبْرَاهِیمَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ خَلِیلِکَ مِنْ قَبْلُ فِی مَسْجِدِ الْخَیْفِ
و پیش از او براى ابراهیم خلیلت علیه السلام در مسجد خیف تجلى کردى
وَ لِإِسْحَاقَ صَفِیِّکَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ فِی بِئْرِ شِیَعٍ (سَبْعٍ)
و براى اسحق صفى با خلوصت علیه السلام در چاه شیع تجلى کردى
وَ لِیَعْقُوبَ نَبِیِّکَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ فِی بَیْتِ إِیلٍ وَ أَوْفَیْتَ لِإِبْرَاهِیمَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ بِمِیثَاقِکَ
و براى یعقوب پیغمبرت علیه السلام در بیت ایل تجلى کردى و به آن مجد و عظمت که بدان براى ابراهیم خلیل وفاى به عهد و میثاق نمودى
وَ لِإِسْحَاقَ بِحَلْفِکَ وَ لِیَعْقُوبَ بِشَهَادَتِکَ وَ لِلْمُؤْمِنِینَ بِوَعْدِکَ وَ لِلدَّاعِینَ بِأَسْمَائِکَ فَأَجَبْتَ
و براى اسحق علیه السلام به سوگند و براى یعقوب به گواهى و براى مؤمنان عالم به وعده هایت وفا کردى و براى دعا کنندگان به نامهاى مبارکت اجابت فرمودى
وَ بِمَجْدِکَ الَّذِی ظَهَرَ لِمُوسَى بْنِ عِمْرَانَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ عَلَى قُبَّهِ الرُّمَّانِ (الزَّمَانِ) (الْهَرْمَانِ)
و به آن مجد و عظمتت که بر موسى بن عمران علیه السلام در (جایگاه عبادتش) قبه رمان پدید آمد
وَ بِآیَاتِکَ الَّتِی وَقَعَتْ عَلَى أَرْضِ مِصْرَ بِمَجْدِ الْعِزَّهِ وَ الْغَلَبَهِ بِآیَاتٍ عَزِیزَهٍ وَ بِسُلْطَانِ الْقُوَّهِ وَ بِعِزَّهِ الْقُدْرَهِ
و به آن معجزاتى که در سرزمین مصر آشکار شد با بزرگى و عزت و غلبه (بر دشمنان) به معجزات بزرگ و ادله قوى و قدرت با عزت و باز به عزت توانا
وَ بِشَأْنِ الْکَلِمَهِ التَّامَّهِ وَ بِکَلِمَاتِکَ الَّتِی تَفَضَّلْتَ بِهَا عَلَى أَهْلِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ أَهْلِ الدُّنْیَا وَ أَهْلِ الْآخِرَهِ
و شأن (و مقام) کلمه کامل (کن) و به آن کلماتى که تفضل نمودى به آنها براى اهل آسمانها و زمین و اهل دنیا و اهل آخرت
وَ بِرَحْمَتِکَ الَّتِی مَنَنْتَ بِهَا عَلَى جَمِیعِ خَلْقِکَ وَ بِاسْتِطَاعَتِکَ الَّتِی أَقَمْتَ بِهَا عَلَى الْعَالَمِینَ
و به آن رحمت (واسعه) که بدان بر جمیع خلق منت گذاردى و به استطاعت و قدرتى که بر عالمیان به آن اقامه (حجت) نمودى
وَ بِنُورِکَ الَّذِی قَدْ خَرَّ مِنْ فَزَعِهِ طُورُ سَیْنَاءَ
و به آن نور تجلى که کوه طور از دهشت آن در افتاد (و متلاشى شد)
وَ بِعِلْمِکَ وَ جَلاَلِکَ وَ کِبْرِیَائِکَ وَ عِزَّتِکَ وَ جَبَرُوتِکَ الَّتِی لَمْ تَسْتَقِلَّهَا الْأَرْضُ وَ انْخَفَضَتْ لَهَا السَّمَاوَاتُ
و به علم و جلال بزرگى و بزرگوارى و سطوت و جبروتت که در مقابلش زمین بپا نماند و آسمانها به زیر افتد
وَ انْزَجَرَ لَهَا الْعُمْقُ الْأَکْبَرُ وَ رَکَدَتْ لَهَا الْبِحَارُ وَ الْأَنْهَارُ
و عمق اکبر (اقیانوس بیکران عالم) از ترس آن مضطرب و متموج گردید و دریاها و نهرها از جنبش باز ماند
وَ خَضَعَتْ لَهَا الْجِبَالُ وَ سَکَنَتْ لَهَا الْأَرْضُ بِمَنَاکِبِهَا وَ اسْتَسْلَمَتْ لَهَا الْخَلاَئِقُ کُلُّهَا
و کوه ها فرو افتاد و زمین با همه پست و بلندیهایش از حرکت باز ایستاد و خلایق همگى تسلیم آن شدند
وَ خَفَقَتْ لَهَا الرِّیَاحُ فِی جَرَیَانِهَا وَ خَمَدَتْ لَهَا النِّیرَانُ فِی أَوْطَانِهَا
و بادها در جریانش از هم مضطرب گردید و آتشها در آتشکده ها خاموش شد
وَ بِسُلْطَانِکَ الَّذِی عُرِفَتْ لَکَ بِهِ الْغَلَبَهُ دَهْرَ الدُّهُورِ وَ حُمِدْتَ بِهِ فِی السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِینَ
و به آن سلطنت و پادشاهیت که به قهر و غلبه (بر همه قواى عالم) در روزگاران بى پایان معروف و در آسمانها و زمینها ستایش گردید
وَ بِکَلِمَتِکَ کَلِمَهِ الصِّدْقِ الَّتِی سَبَقَتْ لِأَبِینَا آدَمَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ وَ ذُرِّیَّتِهِ بِالرَّحْمَهِ
و به آن کلمه (رحمتت) که به صدق و حقیقت سبقت یافت (تاج کرامتش بر سر نهاد) بر پدر ما آدم علیه السلام و فرزندانش به لطف و رحمت
وَ أَسْأَلُکَ بِکَلِمَتِکَ الَّتِی غَلَبَتْ کُلَّ شَیْءٍ
و باز اى خدا از تو درخواست مى کنم به آن کلمهاى که بر همه عالم غالب آمد
وَ بِنُورِ وَجْهِکَ الَّذِی تَجَلَّیْتَ بِهِ لِلْجَبَلِ فَجَعَلْتَهُ دَکّاً وَ خَرَّ مُوسَى صَعِقاً
و به آن نور ذات مقدس که به کوه طور تجلى کردى و آن را متلاشى ساختى و موسى را بیهوش در افکندى
وَ بِمَجْدِکَ الَّذِی ظَهَرَ عَلَى طُورِ سَیْنَاءَ فَکَلَّمْتَ بِهِ عَبْدَکَ وَ رَسُولَکَ مُوسَى بْنَ عِمْرَانَ
و به مجد و بزرگیت که در طور سینا ظاهر نمودى و به آن با بنده خود و رسولت موسى بن عمران سخن گفتى
وَ بِطَلْعَتِکَ فِی سَاعِیرَ وَ ظُهُورِکَ فِی جَبَلِ فَارَانَ بِرَبَوَاتِ الْمُقَدَّسِینَ
و بطلعت نورانیت که در ساعیر (جایگاه مناجات عیسى) بر او آشکار نمودى و بظهورت که در کوه فاران (بقرب مکه بر خاتم رسولانت) تجلى کردى (و آن تجلى با عظمت) در مقامات عالیه قدسیان
وَ جُنُودِ الْمَلاَئِکَهِ الصَّافِّینَ وَ خُشُوعِ الْمَلاَئِکَهِ الْمُسَبِّحِینَ
و سپاه صف زده فرشتگان و ملائکه با خشوع و تسبیح و تقدیس گویان انجام یافت
وَ بِبَرَکَاتِکَ الَّتِی بَارَکْتَ فِیهَا عَلَى إِبْرَاهِیمَ خَلِیلِکَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ فِی أُمَّهِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ
و به آن برکات کاملى که بواسطه ابراهیم خلیل خود علیه السلام در امت محمد صلى الله علیه و آله برکت و رحمت عطا کردى
وَ بَارَکْتَ لِإِسْحَاقَ صَفِیِّکَ فِی أُمَّهِ عِیسَى عَلَیْهِمَا السَّلاَمُ
و بواسطه اسحق با اخلاصت در امت عیسى علیهما السلام برکت و رحمت فرستادى
وَ بَارَکْتَ لِیَعْقُوبَ إِسْرَائِیلِکَ فِی أُمَّهِ مُوسَى عَلَیْهِمَا السَّلاَمُ
و بواسطه یعقوب بنده خاصت در امت موسى علیهما السلام برکت دادى
وَ بَارَکْتَ لِحَبِیبِکَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ فِی عِتْرَتِهِ وَ ذُرِّیَّتِهِ وَ (فِی) أُمَّتِهِ
و از همه کاملتر به آن برکت و رحمتى که بواسطه حبیب خود حضرت محمد صلى الله علیه و آله در میان عترت و ذریت و امتش عطا فرمودى
اللَّهُمَّ وَ کَمَا غِبْنَا عَنْ ذَلِکَ وَ لَمْ نَشْهَدْهُ وَ آمَنَّا بِهِ وَ لَمْ نَرَهُ صِدْقاً وَ عَدْلاً أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
خداوندا چنانکه ما در آن مقامات حاضر نبودیم و مشاهده ننمودیم و بچشم ندیدیم اما به همه از روى صدق و درستى ایمان آوردیم تو اى خدا درود فرست بر محمد (ص) و آل محمد (ع)
وَ أَنْ تُبَارِکَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
و برکت عطا کن بر محمد (ص) و آل محمد (ع)
وَ تَرَحَّمَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
و رحمت فرست بر محمد (ص) و آل محمد (ع)
کَأَفْضَلِ مَا صَلَّیْتَ وَ بَارَکْتَ وَ تَرَحَّمْتَ عَلَى إِبْرَاهِیمَ وَ آلِ إِبْرَاهِیمَ
بهترین درود و برکت و رحمتى که بر ابراهیم (ع) و آلش فرستادى
إِنَّکَ حَمِیدٌ مَجِیدٌ فَعَّالٌ لِمَا تُرِیدُ وَ أَنْتَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ (شَهِیدٌ)
که تو ستوده صفات و بزرگوارى و مقتدرى که هر چه اراده کنى انجام مى دهى و تو بر هر چیز توانایى
پس حاجت خود را ذکر مى کنى و مى گویى
اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذَا الدُّعَاءِ وَ بِحَقِّ هَذِهِ الْأَسْمَاءِ الَّتِی لاَ یَعْلَمُ تَفْسِیرَهَا وَ لاَ یَعْلَمُ بَاطِنَهَا غَیْرُکَ
خدایا به حق این دعاى شریف و به حق این نام هاى مبارک که به تفسیر آن و باطن معنیش کسى آگاه نیست جز تو
صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْعَلْ بِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَ لاَ تَفْعَلْ بِی مَا أَنَا أَهْلُهُ
که درود فرست بر محمد (ص) و آل محمد (ع) و با من (بنده مسکینت) آن کن که تو را لایق است نه آنکه مرا سزاوار است
وَ اغْفِرْ لِی مِنْ ذُنُوبِی مَا تَقَدَّمَ مِنْهَا وَ مَا تَأَخَّرَ
و گناهانم از گذشته و آینده همه را ببخش
وَ وَسِّعْ عَلَیَّ مِنْ حَلاَلِ رِزْقِکَ وَ اکْفِنِی مَئُونَهَ إِنْسَانِ سَوْءٍ وَ جَارِ سَوْءٍ وَ قَرِینِ سَوْءٍ وَ سُلْطَانِ سَوْءٍ
و روزى وسیع از رزق حلالت مرا نصیب کن و از شر انسان بد و همسایه بد و همنشین بد و سلطان بد مرا کفایت فرما
إِنَّکَ عَلَى مَا تَشَاءُ قَدِیرٌ وَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ آمِینَ رَبَّ الْعَالَمِینَ
که تو بر هر چیز توانا و به همه امور عالم دانایى اى پروردگار عالم این دعا را اجابت فرما.
مؤلف گوید که در بعض نسخ است بعد از وَ أَنْتَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ که هر حاجت دارى ذکر کن و بگو
یَا اللَّهُ یَا حَنَّانُ یَا مَنَّانُ یَا بَدِیعَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ یَا ذَا الْجَلاَلِ وَ الْإِکْرَامِ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
اى خدا اى دوستدار بندگان و نعمت بخش به آنان اى آفریننده زمین و آسمان اى خداى با جلال و عظمت و بخشش و کرامت اى مهربانترین مهربانان عالم
اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذَا الدُّعَاءِ وَ بِحَقِّ هَذِهِ الْأَسْمَاءِ الَّتِی لاَ یَعْلَمُ تَفْسِیرَهَا وَ لاَ یَعْلَمُ بَاطِنَهَا غَیْرُکَ
خدایا به حق این دعاى شریف و به حق این نام هاى مبارک که به تفسیر آن و باطن معنیش کسى آگاه نیست جز تو
صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْعَلْ بِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَ لاَ تَفْعَلْ بِی مَا أَنَا أَهْلُهُ
که درود فرست بر محمد (ص) و آل محمد (ع) و با من (بنده مسکینت) آن کن که تو را لایق است نه آنکه مرا سزاوار است
وَ اغْفِرْ لِی مِنْ ذُنُوبِی مَا تَقَدَّمَ مِنْهَا وَ مَا تَأَخَّرَ
و گناهانم از گذشته و آینده همه را ببخش
وَ وَسِّعْ عَلَیَّ مِنْ حَلاَلِ رِزْقِکَ وَ اکْفِنِی مَئُونَهَ إِنْسَانِ سَوْءٍ وَ جَارِ سَوْءٍ وَ قَرِینِ سَوْءٍ وَ سُلْطَانِ سَوْءٍ
و روزى وسیع از رزق حلالت مرا نصیب کن و از شر انسان بد و همسایه بد و همنشین بد و سلطان بد مرا کفایت فرما
إِنَّکَ عَلَى مَا تَشَاءُ قَدِیرٌ وَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ آمِینَ رَبَّ الْعَالَمِینَ
که تو بر هر چیز توانا و به همه امور عالم دانایى اى پروردگار عالم این دعا را اجابت فرما.
خدایا به حق این دعاى شریف
علامه مجلسى از مصباح سید بن باقى نقل کرده که بعد از دعاى سمات این دعا بخواند
اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذَا الدُّعَاءِ وَ بِحَقِّ هَذِهِ الْأَسْمَاءِ الَّتِی لاَ یَعْلَمُ تَفْسِیرَهَا وَ لاَ تَأْوِیلَهَا وَ لاَ بَاطِنَهَا وَ لاَ ظَاهِرَهَا غَیْرُکَ
خدایا به حق این دعاى شریف و به حق این اسماء مقدس که به تفسیر و تأویلش و به ظاهر و باطنش کسى جز تو آگاه نیست
أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَرْزُقَنِی خَیْرَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ
که درود فرست بر محمد (ص) و آل محمد (ع) و خیر دنیا و آخرت مرا نصیب گردان
پس حاجات خود را بطلبد و بگوید
وَ افْعَلْ بِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَ لاَ تَفْعَلْ بِی مَا أَنَا أَهْلُهُ وَ انْتَقِمْ لِی مِنْ فُلاَنِ بْنِ فُلاَنٍ
و با من آن کن که لایق کرم توست نه آنکه سزاوار من است و انتقام مرا از فلان پسر فلان بکش
و نام دشمن را بگوید
وَ اغْفِرْ لِی مِنْ ذُنُوبِی مَا تَقَدَّمَ مِنْهَا وَ مَا تَأَخَّرَ وَ لِوَالِدَیَّ وَ لِجَمِیعِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ
و گناهانم را از گذشته و آینده همه را ببخش و از گناه پدر و مادر من و جمیع مردان و زنان اهل ایمان درگذر
وَ وَسِّعْ عَلَیَّ مِنْ حَلاَلِ رِزْقِکَ وَ اکْفِنِی مَئُونَهَ إِنْسَانِ سَوْءٍ
و از رزق حلالت روزى من وسیع گردان و از شر انسان بد
وَ جَارِ سَوْءٍ وَ سُلْطَانِ سَوْءٍ وَ قَرِینِ سَوْءٍ وَ یَوْمِ سَوْءٍ وَ سَاعَهِ سَوْءٍ
و همسایه بد و سلطان بد و همنشین بد و روز بد و ساعت بد مرا کفایت کن
وَ انْتَقِمْ لِی مِمَّنْ یَکِیدُنِی وَ مِمَّنْ یَبْغِی عَلَیَ
و از هر کس با من مکر کند و آنکه ظلم کند
وَ یُرِیدُ بِی وَ بِأَهْلِی وَ أَوْلاَدِی وَ إِخْوَانِی وَ جِیرَانِی وَ قَرَابَاتِی مِنَ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ ظُلْماً
و به اهل بیت و فرزندان و برادران من و همسایگان و خویشان من از مرد و زن اهل ایمان اراده جور و ستم نماید از همه انتقام بکش
إِنَّکَ عَلَى مَا تَشَاءُ قَدِیرٌ وَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ آمِینَ رَبَّ الْعَالَمِینَ
که تو بر هر چیز توانایى و به همه امور عالم دانایى اى پروردگار عالم این دعا را اجابت فرما
پس بگوید
اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذَا الدُّعَاءِ تَفَضَّلْ عَلَى فُقَرَاءِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِالْغِنَى وَ الثَّرْوَهِ
خدایا به حق این دعاى شریف به فقیران اهل ایمان از مرد و زن غنا و ثروت مرحمت فرما
وَ عَلَى مَرْضَى الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِالشِّفَاءِ وَ الصِّحَّهِ
و بیماران اهل ایمان را از مرد و زن شفا و سلامتى بخش
وَ عَلَى أَحْیَاءِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِاللُّطْفِ وَ الْکَرَامَهِ
و بر احیاء و زندگان اهل ایمان از مرد و زن لطف و کرم کن
وَ عَلَى أَمْوَاتِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِالْمَغْفِرَهِ وَ الرَّحْمَهِ
و بر مردگان اهل ایمان از مرد و زن مغفرت و رحمت فرما
وَ عَلَى مُسَافِرِی الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِالرَّدِّ إِلَى أَوْطَانِهِمْ سَالِمِینَ غَانِمِینَ
و مسافران اهل ایمان را از مرد و زن به وطنشان سالم و با سود و غنیمت برگردان
بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
به حق رحمت واسعه ات اى مهربانترین مهربانان عالم
وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى سَیِّدِنَا مُحَمَّدٍ خَاتَمِ النَّبِیِّینَ وَ عِتْرَتِهِ الطَّاهِرِینَ وَ سَلَّمَ تَسْلِیماً کَثِیراً
و درود خدا بر آقاى ما محمد (ص) خاتم پیغمبران و اهل بیت طاهرینش و سلام و تحیت بسیار باد.
و شیخ بن فهد گفته که مستحب است بعد از دعاى سمات بگویى
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِحُرْمَهِ هَذَا الدُّعَاءِ وَ بِمَا فَاتَ مِنْهُ مِنَ الْأَسْمَاءِ
خدایا از تو درخواست مى کنم به مقام محترم این دعا و به آنچه در آن از نامهایت مذکور نشده
وَ بِمَا یَشْتَمِلُ عَلَیْهِ مِنَ التَّفْسِیرِ وَ التَّدْبِیرِ الَّذِی لاَ یُحِیطُ بِهِ إِلاَّ أَنْتَ أَنْ تَفْعَلَ بِی کَذَا وَ کَذَا
و به آنچه مشتمل است از تفسیر و تدبیر که غیر تو هیچکس به آن احاطه ندارد که حاجت هاى دنیا و آخرتم را برآورى
برای مشاهده مطالب مشابه اینجا کلیک کنید.
