ریزش روزانه ی مو یک اتفاق طبیعی است. همه ما موی های خود را به طور مداوم و با سرعت ثابتی از دست می دهیم . این اتفاق بیشتر هنگام شستشو و شانه کردن می افتد. در دوران بارداری، بیشتر خانم ها موهای ضخیم و براقی دارند و ریزش مو را بعد از زایمان تجربه می کنند. با این حال ، در برخی موارد ،این اتفاق در طول بارداری می افتد. امروز قصد داریم در مورد ریزش مو در دوران بارداری بیشتر توضیح دهیم.
دلیل اصلی ریزش مو در دوران بارداری به دلیل تغییرات هورمونی در بدن مادر است.در طول زمان بارداری ، مادران باید ویتامین هایی مصرف کنند که ریزش مو را در آنها کاهش داده و به رشد آنها نیز کمک کند. چرا که موها در این دوران نازک تر و شکننده تر می شوند. به هر حال ، هورمون هایی که این مشکلات بوجود می آوردند پس از زایمان ، حدودا 2 تا 3 ماه بعد از متولد شدن نوزاد به وضعیت اولیه خود و قبل از بارداری باز می گردند.
به غیر از مشکلات هورمونی ، طبیعی است که زنان به دلیل فقدان ویتامین در بدن شان دچار ریزش مو بشوند. دلیل دیگر اینست که در این دوران بدن مقدار زیادی مواد معدنی و ویتامین مورد نیاز دارد که شما باید بوسیله خوردن میوه و سبزیجات آن ها را تامین کنید.در دوران بارداری، ریزش مو عامل شایعی نمی باشد، حتی در بعضی موارد تغییرات هورمونی در دوره بارداری ممکن است که منجر به پرمویی در خانم های باردار شود و این حالت را در آنها بوجود آورد. اما در عین حال ممکن است برخی مادران باردار در طول دوره بارداری آن را تجربه کنند. در هر صورت با برخی اقدامات ساده می توان از بروز این امر جلوگیری کرد.
پس از دوران بارداری نیز ریزش مو وجود دارد و دیده می شود ، پس از دوره زایمان و شیردهی، موها مجدد به فرم طبیعی خود بازمی گردد. زمانی که مادر دارای بیماری زمینه ای از جمله سوءتغذیه و اختلالات تغذیه ای باشد این پرمویی و ریزش شدید موها ممکن است، ماندگار شود.
ریزش مو و بارداری
به طور معمول خانم ها هنگام بارداری به دلیل تغییر میزان هورمون استروژن، موهای زیبا و ضخیمی دارند. چون این هورمون از ریزش فولیکول مو جلوگیری می کند. با این حال، این حالت برای همه زنان باردار یکسان نیست، چون ممکن است به دلایل مختلف مربوط به سلامتی یا عدم تعادل هورمونی موهای خود را در دوران بارداری از دست بدهند.دلایل دیگری نیز برای ریزش مو در دوران بارداری وجود داشته باشند، مانند:
۱. تغذیه ی نامناسب
در دوران بارداری بدن به تغذیه ی بهتری نیاز دارد و همچنین نیاز به آهن افزایش می یابد. کمبود آهن، پروتئین، ویتامین ها و سایر مواد معدنی در بدن، می تواند باعث ریزش مو شود. حالت تهوع و استفراغ در سه ماهه ی اول ممکن است به تغذیه ی نامناسب منجر شود. علاوه بر این، مصرف ویتامین های اضافی مانند رتینول (ویتامین A فعال) نیز می تواند باعث ریزش مو شود.
۲. بیماری ها
برخی از بیماری ها مانند دیابت بارداری و کرم حلقوی (یک نوع عفونت قارچی) می توانند موجب ریزش مو شوند. همچنین داروهای خاصی مانند داروهای فشار خون، افسردگی و اضطراب، میزان ریزش موها را افزایش می دهند. اگر در هنگام مصرف دارو متوجه افزایش ریزش مو شُدید، به پزشک تان اطلاع بدهید.
۳. تغییرات هورمونی متداول
ممکن است تغییرات هورمونی در دوران بارداری، منجر به ریزش موها شود. نوسان هورمون ها باعث ایجاد وقفه در چرخه ی عادی رشد مو می شود که به ریزش بیش ازحد مو یا تلوژن افلوویوم منجر می شود. این وضعیت پس از چند ماه برطرف خواهد شد.
۴. عوامل ژنتیکی
ریزش مو ممکن است دلایل ژنتیکی داشته باشد. داروها می توانند با ریزش ژنتیکی مو مقابله کنند.
۵. کمبود هورمون تیروئید
کم کاری تیروئید، با کاهش تولید هورمون تیروئید در بدن مشخص می شود و امروزه در میان زنان رایج است. هورمون تیروئید، مسئول حفظ میزان سوخت وساز پایه، سیستم گوارش، سلامت روان و حتی سلامت ناخن ها و موست. کمبود این هورمون می تواند باعث ریزش مو شود.
۶. سندروم تخمدان پلی کیستیک
PCOS، یک اختلال هورمونی است که باعث می شود تخمدان ، مقادیر زیادی هورمون مردانه تولید کند. بیشترِ زنانی که به این سندروم مبتلا هستند، افزایش رشد مو را تجربه می کنند اما ممکن است ریزش مو در ناحیه ی پوست سر نیز مشاهده شود.
۷. بیماری های مربوط به پوست سر
آلرژی های پوستی و بیماری هایی که بر پوست سر تأثیر می گذارند، می توانند در نازک شدن و ریزش مو نقش داشته باشند.
8-کمبود آهن
کمبود آهن هنگامی اتفاق می افتد که گلبول های قرمز کافی برای اکسیژن رسانی به بافت های مختلف بدن وجود نداشته باشد. این حالت می تواند باعث ریزش مو به همراه علائم دیگری مانند خستگی ، ضربان قلب نامنظم ، تنگی نفس و سردرد شود.
زنان باردار بیشتر در معرض خطر ابتلا به کم خونی و فقر آهن قرار دارند ، به ویژه اگر بارداری های نزدیک به هم داشته باشند ، چند قلو باردار باشند یا حالت تهوع شدید صبحگاهی داشته باشند. کمبود آهن به سادگی با آزمایش خون قابل تشخیص است