همه آنچه از مضرات خطرناک مصرف شکر باید بدانید

ماده کریستالی سفید رنگی که بعنوان شکر می شناسیم، یک ماده مصنوعی و فرآیند شده است که اغلب از نیشکر یا چغندر قند بدست می آید.قند موجود در نیشکر و چغندر قند بعد از جداسازی تمام املاح، ویتامین ها، پروتئین، آنزیم و سایر مواد مغذی مفید، در کارخانه تصفیه شده و به ساکاروز خالص تبدیل می شود.چیزی که بعد از فرآیند باقی می ماند، ماده مصنوعی غلیظ شده ای است که استفاده از آن فایده ای برای بدن ندارد. در این مطلب به بررسی عوارض و مضرات قند و شکر برای سلامتی بدن می پردازیم.

شکر برای دندان ها مضر است.

می دانم که درباره ی مضرات شکر و خراب شدن دندان ها میلیون ها بار شنیده اید، اما این موضوع آن قدر مهم است که ارزش تکرار کردن را دارد. شکر و قند اضافی (مثل ساکاروز و شیره ی ذرت حاوی فروکتوز بالا) در واقع یک بسته بندی کامل از کالری بدون هیچ مواد مغذی است، یعنی مصرف آن فقط و فقط کالری وارد بدن می کند، همین و بس! چیزی که مخصوصا برای کاهش وزن همیشه به دنبال کم کردن آن هستیم. هیچ پروتئینی، حتی هیچ چربی ضروری و ویتامین یا مواد معدنی در شکر وجود ندارد. تصور کنید وقتی ۱۰ تا ۲۰ درصد (شاید هم بیشتر) کالری دریافتی بدن از مصرف شکر باشد دچار مشکلات عمده ای از جمله کمبود مواد مغذی خواهیم شد. از طرفی شکر برای دندان ها بسیار مضر است، چون انرژی لازم برای رشدونمو باکتری های بد دهان را فراهم می کند و محیط را آماده می کند تا به راحتی در دهان ما گشت وگذار کنند.

مصرف شکر سرشار از فروکتوز منجر به پری کبد می شود.

برای آنکه به خوبی درک کنید مصرف شکر چقدر می تواند بد باشد، باید ابتدا بفهمیم این خوراکی مضر از چه عناصری تشکیل شده است. قبل از اینکه شکر یا همان قند موجود در شکر از دستگاه گوارش وارد جریان خون شود، ساختار آن شکسته می شود و به دو نوع قند ساده ی گلوکوز و فروکتوز تبدیل می شود.

• گلوکوز در هر سلول زنده ای وجود دارد و حتی اگر ما آن را به رژیم غذای مان اضافه نکنیم بدن آن را می سازد.
• فروکتوز متفاوت است و چون بدن به لحاظ فیزیولوژیکی به آن نیاز ندارد، معمولا آن را تولید نمی کند.

موضوع قابل توجه درباره ی فروکتوز این است که این ماده به مقدار قابل توجهی توسط کبد متابولیزه (دچار سوخت وساز) می شود. البته در صورتی که مقدار کمی مواد خوراکی مثل انواع میوه ، مخصوصا بعد از ورزش مصرف کنیم، مشکلی در این رابطه نخواهیم داشت. فروکتوزی که توسط میوه ها دریافت می شود به کلیکوژن تبدیل می شود و تا زمانی که بدن به آن نیاز پیدا کند در کبد ذخیره می شود. در این حالت اگر گلیکوژن اضافی در کبد ذخیره شود (این نارسایی بسیار شایع است) فروکتوز اضافی ناگزیر به چربی تبدیل می شود.

در واقع خوردن مقادیر زیاد شکر به کبد چرب و اقسام مشکلات جدی منجر می شود. مطمئن باشید این فروکتوز اضافی نتیجه ی خوردن میوه ی زیاد نیست و در اثر خوردن شیرینی های مصنوعی حاوی شکر به وجود می آید. دوستان عزیزم در این باره به یک تغییر بزرگ در رژیم غذای مان نیاز داریم، چون افرادی که سالم و فعال هستند بیش از افراد غیرفعال که رژیم غذایی بدی دارند و کربوهیدرات و کالری بیشتری دریافت می کنند قند می سوزانند و بدن شان ظرفیت دریافت قند بیشتری دارد. پس باید سبک زندگی مان را تغییر دهیم و فعالیت بیشتری داشته باشیم.

مصرف شکر سرشار از فروکتوز منجر به بیماری کبد چرب می شود.

یکی از مضرات شکر ازدیاد فروکتوز در کبد است. هنگامی که فروکتوز در کبد به چربی تبدیل شد، به صورت ذرات کلسترول (VLDL) وارد بدن می شود. اما تمام چربی به این صورت از کبد خارج نمی شود، بلکه مقداری از آن در کبد باقی می ماند. این اتفاق می تواند علائمی شبیه به کبد چرب ایجاد کند. متاسفانه این یکی از مشکلات رو به رشد، به ویژه در کشورهای غربی است که با علائم متابولیک همراه است. مطالعات نشان می دهد افراد مبتلا به کبد چرب حدودا ۲ تا ۳ مرتبه بیشتر از متوسط افراد جامعه فروکتوز مصرف می کنند.

شکر باعث مقاومت به انسولین می شود.

انسولین هورمون بسیار مهمی در بدن است که اجازه می دهد گلوکوز (قندخون) از طریق جریان خون وارد سلول های بدن شود تا سلول ها به جای سوزاندن چربی، گلوکوز بسوزانند، چون ازدیاد بیش از حد گلوکوز در خون بدن را مسموم می کند. دلیل از دست رفتن بینایی در افراد دیابتی هم همین مسمومیت با گلوکوز است.

یکی از دلایل اختلال در سوخت وساز بدن که توسط رژیم غذایی نامناسب ایجاد می شود، توقف فعالیت انسولین است. در این حالت سلول ها به سمت مقاومت در برابر انسولین پیش می روند. این مسئله بدن را به سمت انواع بیماری ها از جمله سندرم متابولیک، چاقی، بیماری های قلبی و عروقی و به ویژه دیابت هدایت می کند. بسیاری از مطالعات نشان می دهد که مصرف شکر به ویژه مصرف زیاد آن با مقاومت به انسولین همراه است.

مقاومت به انسولین ممکن است به دیابت نوع ۲ منجر شود

هنگامی که سلول های بدن نسبت به تأثیرات انسولین مقاومت نشان می دهند، سلول های بتا در لوزالمعده مقدار بیشتری از آن را تولید می کنند و این خیلی مهم است زیرا قندخون بالای مزمن، آسیب های شدیدی به بدن می زند. در نهایت با زیاد شدن تدریجی مقاومت به انسولین، لوزالمعده نمی تواند به تقاضای بدن نسبت به تولید انسولین کافی پاسخ دهد. بنابراین نمی تواند سطح قند خون را به اندازه ی کافی پایین نگه دارد.

در این مرحله سطح قندخون به سرعت برق وباد بالا می رود و دیابت نوع ۲ در فرد تشخیص داده می شود. با توجه به اینکه شکر می تواند باعث مقاومت به انسولین شود، هیچ تعجب آور نیست که خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ در افرادی که به خوردن نوشیدنی های سرشار از شکر علاقه دارند، ۸۳ درصد بالاتر از دیگران باشد.

شکر می تواند سرطان زا باشد

سرطان یکی از علل اصلی مرگ و میر در سراسر جهان شناخته می شود که به علت تکثیر سلول ها و رشد کنترل نشده ی آنها به وجود می آید. انسولین یکی از هورمون های کلیدی در تنظیم این نوع رشد سلولی است. به همین دلیل بسیاری از محققان بر این باورند که بالارفتن مداوم سطح انسولین (که یکی از نتایج مصرف شکر است) می تواند در بروز سرطان نقش داشته باشد. علاوه براین، مشکلات متابولیکی مرتبط با مصرف شکر که محرک التهابات مختلف شناخته می شوند یکی دیگر از علل بالقوه ی ابتلا به سرطان شناخته می شود. مطالعات نشان می دهد افرادی که مقدار زیادی شکر مصرف می کنند بیشتر از سایرین دچار التهابات مختلف می شوند و در معرض ابتلا به سرطان هستند.

تاثیر شکر روی هورمون ها و مغز

تمام کالری ها یکسان تولید نمی شوند. غذاهای مختلف تأثیرات مختلفی روی مغز و هورمون ها ی کنترل کننده ی مصرف مواد غذایی دارند. مطالعات نشان می دهد که فروکتوز تأثیرات مشابه گلوکوز روی حس سیری ندارد. در یک پروژه ی تحقیقاتی تعدادی از افراد مورد پژوهش، نوشیدنی حاوی فروکتوز و عده ای دیگر نوشیدنی گلوکوزدار مصرف کردند. پس از مطالعات مشخص شد مراکز سیری در مغز مصرف کنندگان فروکتوز فعالیت بسیار کمتری داشتند و بیشتر احساس گرسنگی می کردند. از طرفی فروکتوز فعالیت هورمون گرسنگی (گرلین) را به اندازه ی گلوکوز پایین نمی آورد. از آنجا که کالری دریافتی از شکر کافی نیست، بدن به مرور زمان نیاز به دریافت کالری بیشتری پیدا می کند، در نتیجه فرد بیشتر می خورد و چاق می شود.

شکر اعتیادآور است.

شکر می تواند برای بسیاری از مردم اعتیادآور باشد، چون مانند تأثیر سوء مصرف مواد مخدر، شکر هم به عنوان پاداش در مرکز مغز دوپامین آزاد می کند.

مشکلی که شکر و سایر تنقلات دارند این است که خیلی بیشتر از سایر مواد غذایی موجود در طبیعت باعث ترشح دوپامین می شوند. به همین دلیل است که افراد مستعد ابتلا به اعتیاد ممکن است به شدت به شکر و سایر تنقلات وابسته شوند. بهتر است «همه چیز در حد اعتدال» باشد. هرچند ممکن است این پیام به مذاق عاشقان هله هوله خوش نیاید، اما دوستان عزیزم متأسفانه تنها راه حل ترک اعتیاد، ترک اعتیاد است.

شکر یکی از عوامل موثر در چاقی بزرگسالان و کودکان است

شکر روی هورمون ها تأثیر می گذارد و باعث می شود مغز برای فاجعه ای به نام چاقی نسخه ی ویژه ای بپیچد. مغز روند ایجاد سیری را کاهش می دهد،در نتیجه فرد کنترل خود را از دست می دهد و در خوردن افراط می کند و مسلما افرادی که بیشتر می خورند، مستعد چاقی و اضافه وزن هستند. مهم است بدانید که این امر درباره ی تمام گروه های سنی صدق می کند. مطالعات نشان می دهد بین مصرف شکر و چاقی رابطه ی قوی وجود دارد که البته همه از آن مطلع هستیم. این موضوع به خصوص درباره ی کودکانی که همراه وعد ه های غذای شان عادت به نوشیدن نوشابه های شیرین شده با شکر دارند، نگران کننده به نظر می رسد چون خطر چاقی در این کودکان ۶۰ درصد بیشتر از سایرین است. اگر واقعا نیاز به کاهش وزن دارید یا تصمیم گرفته اید لاغرتر شوید بهتر است با شکر خداحافظی کنید.

شکر باعث افزایش بیماری های قلبی می شود

برای چندین دهه، افراد چربی های اشباع شده را قاتل شماره یک قلب می دانستند. اما مطالعات جدید نشان می دهند که چربی های اشباع شده بی ضرر هستند و در واقع این شکر است که به خاطر تأثیرات مضر فروکتوز روی سوخت وساز، بدن را به سمت بیماری های قلبی هدایت می کند. مطالعات نشان می دهد که ازدیاد فروکتوز منجر به افزایش تری گلیسیرید، کلسترول بد (LDL) متراکم و LDL اکسیدشده (کلسترول بسیار بسیار بد) می شود. علاوه بر این مصرف بیش از حد قند به ویژه از نوشیدنی های شیرین شده با قند با تصلب شرایین مرتبط است – بیماری که با رسوبات چربی و گرفتگی عروق مشخص می شود. بالا رفتن سطح گلوکوز و انسولین خون چاقی شکمی را در کمتر از ۱۰ هفته افزایش می دهد و همه ی این ها عوامل عمده و خطرناک بروز بیماری های قلبی است. پس عجیب نیست که مطالعات ارتباط آماری قوی بین مصرف شکر و خطر ابتلا به بیماری های قلبی پیدا کرده باشند.

شکر باعث آکنه و جوش صورت می شود

رژیم غذایی سرشار از کربوهیدرات های تصفیه شده از جمله غذاها و نوشیدنی های شیرین با افزایش خطر ابتلا به آکنه مرتبط است. غذاهای با شاخص گلیسمی بالا مانند شیرینی های فرآوری شده قند خون شما را سریع تر از غذاهای با شاخص گلیسمی پایین تر افزایش می دهند. غذاهای شیرین به سرعت سطح قند خون و انسولین را افزایش می دهند و باعث افزایش ترشح آندروژن و التهاب می شوند که همگی در ایجاد آکنه نقش دارند. مطالعات نشان داده اند که رژیم های غذایی با گلیسمی پایین با کاهش خطر آکنه مرتبط هستند در حالی که رژیم های غذایی با گلیسمی بالا با خطر بیشتری مرتبط هستند. بسیاری از مطالعات جمعیتی نشان داده اند که جوامع روستایی که غذاهای سنتی و غیرفرآوری شده مصرف می کنند آکنه در آن ها تقریبا وجود ندارد. این یافته ها با این تئوری مطابقت دارد که رژیم های غذایی سرشار از غذاهای فرآوری شده و مملو از قند به ایجاد آکنه کمک می کنند.

افزایش خطر افسردگی با مصرف شکر

در حالی که یک رژیم غذایی سالم می تواند به بهبود خلق و خوی شما کمک کند، رژیم غذایی سرشار از قند افزوده و غذاهای فرآوری شده ممکن است شانس ابتلا به افسردگی را افزایش دهد. مصرف بسیاری از غذاهای فرآوری شده از جمله محصولات با قند بالا مانند کیک و نوشیدنی های شیرین با خطر بیشتر افسردگی مرتبط است. محققان بر این باورند که نوسانات قند خون، اختلال در تنظیم ناقل عصبی و التهاب ممکن است همگی دلایلی برای تاثیر مضر قند بر سلامت روان باشند.

شکر ممکن است روند پیری پوست را تسریع کند

چین و چروک نشانه طبیعی پیری است. آن ها در نهایت بدون توجه به سلامت شما ظاهر می شوند. با این حال انتخاب نامناسب مواد غذایی می تواند چین و چروک را بدتر کرده و روند پیری پوست را تسریع کند. محصولات نهایی گلیکاسیون پیشرفته (AGEs) ترکیباتی هستند که از واکنش بین قند و پروتئین در بدن شما ایجاد می شوند. آن ها مشکوک به نقش کلیدی در پیری پوست هستند. مصرف یک رژیم غذایی سرشار از کربوهیدرات های تصفیه شده و قند منجر به تولید محصولات نهایی گلیکاسیون پیشرفته می شود که ممکن است باعث پیری زودرس شود. محصولات نهایی گلیکاسیون پیشرفته به کلاژن و الاستین آسیب می رسانند – پروتئین هایی که به کشش پوست و حفظ ظاهر جوان آن کمک می کنند. وقتی کلاژن و الاستین آسیب می بینند، پوست استحکام خود را از دست می دهد و شروع به افتادگی می کند.

شکر می تواند پیری سلولی را افزایش دهد

تلومرها ساختارهایی هستند که در انتهای کروموزوم ها یافت می شوند، مولکول هایی که بخشی یا تمام اطلاعات ژنتیکی شما را در خود نگه می دارند. تلومرها به عنوان کلاهک های محافظ عمل می کنند و از زوال یا همجوشی کروموزوم ها با یکدیگر جلوگیری می کنند. با افزایش سن تلومرها به طور طبیعی کوتاه می شوند که باعث پیری و عملکرد نادرست سلول ها می شود. اگرچه کوتاه شدن تلومرها بخشی طبیعی از پیری است، انتخاب سبک زندگی ناسالم می تواند این روند را تسریع کند. نشان داده شده است که مصرف مقادیر زیاد شکر کوتاه شدن تلومر را تسریع می کند و پیری سلولی را افزایش می دهد.

شکر انرژی شما را تخلیه می کند

غذاهای حاوی قند افزوده بالا به سرعت سطح قند خون و انسولین را افزایش می دهند و منجر به افزایش انرژی می شوند. با این حال این افزایش سطح انرژی زودگذر است. محصولاتی که مملو از قند اما فاقد پروتئین، فیبر یا چربی هستند منجر به افزایش انرژی مختصری می شوند که به سرعت با افت شدید قند خون همراه می شود. داشتن نوسانات مداوم قند خون می تواند منجر به نوسانات عمده در سطوح انرژی شود. برای جلوگیری از این چرخه تخلیه انرژی منابع کربوهیدراتی را انتخاب کنید که قند افزوده کمی دارند و سرشار از فیبر هستند. ترکیب کردن کربوهیدرات ها با پروتئین یا چربی یک راه عالی دیگر برای ثابت نگه داشتن قند خون و سطوح انرژی است. به عنوان مثال خوردن یک سیب همراه با یک مشت کوچک بادام یک میان وعده عالی برای سطوح انرژی طولانی مدت و ثابت است.

افزایش خطر ابتلا به نقرس با مصرف شکر

نقرس یک بیماری التهابی است که با درد در مفاصل مشخص می شود. قندهای اضافه شده باعث افزایش سطح اوریک اسید در خون می شود و خطر ابتلا به نقرس را افزایش می دهد یا علائم آن را بدتر می کند. بنابراین با حذف یا کم کردن شکر در رژیم غذایی سطح اسید اوریک و احتمال ابتلا به نقرس کاهش می یابد.

شکر سبب به وجود آمدن سندرم روده نشتی می شود

شکر سلامت روده ها را به خطر می اندازد. بدن را دچار التهاب مزمن می کند که عامل به وجود آمدن سوراخ در معده است. شکر مخمرها و باکتری های مضر در بدن را تغذیه کرده، و تعادل باکتری های روده را به هم می زند و از این راه باعث بروز سندرم روده نشتی می شود.

چگونه مصرف قند و شکر را کاهش دهیم؟

قند اضافه شده بیش از حد اثرات منفی بر سلامتی دارد. اگرچه مصرف مقادیر کم هرازگاهی کاملا سالم است اما باید سعی کنید تا حد امکان مصرف شکر را کاهش دهید. خوشبختانه تمرکز صرف بر خوردن غذاهای کامل و فرآوری نشده به طور خودکار میزان قند موجود در رژیم غذایی شما را کاهش می دهد.در اینجا چند نکته برای کاهش مصرف قندهای اضافه آورده شده است :

• نوشابه های گازدار، نوشیدنی های انرژی زا، آبمیوه ها و چای های شیرین شده را با آب تعویض کنید.
• قهوه خود را تلخ بنوشید یا از استویا به عنوان یک شیرین کننده طبیعی با کالری صفر استفاده کنید.
• ماست ساده را با توت های تازه یا یخ زده به جای خرید ماست طعم دار و پر شکر شیرین کنید.
• مصرف میوه های کامل به جای اسموتی های شیرین شده با شکر
• آب نبات را با مخلوطی از میوه، آجیل و چند تکه شکلات تلخ جایگزین کنید.
• به جای سس های سالاد شیرین مانند خردل عسلی از روغن زیتون و سرکه استفاده کنید.
• غلات صبحانه ی خود را با یک کاسه جو دوسر با کره آجیل و توت تازه یا یک املت تهیه شده با سبزی تازه عوض کنید.
• به جای ژله، موز تازه را روی ساندویچ کره بادام زمینی خود بگذارید.
• به جای نوتلا از کره های آجیل طبیعی استفاده کنید.

مواد غذایی مضر برای آرتریت روماتوئید