به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ساعدنیوز، اوشابتی‌ها (یا شاائوآبتی‌ها) تندیس‌های کوچکی برای مراسم به خاکسپاری در مصر باستان بودند که بخش مهمی از این مراسم را تشکیل می‌دادند. این تندیس‌ها به عنوان نمادی برای خدمتکاران در هنگام مرگ گذاشته می‌شدند تا جایگزین ازیریس باشند و شخص مرده را در جهان باقی یاری کنند. نام اوشابتی به معنای «پاسخگو» است. بسته به جایگاه اجتماعی مرده، اوشابتی‌ها از جنس موادی چون آجر، سنگ، برنز، چوب یا سفال لعاب داده شده به رنگ‌های سبز یا آبی ساخته می‌شدند. این تندیس‌ها شخص را در هیبت ازیریس (مومیایی) و در حالی که لباس‌های روزمره خود را بر تن دارد به تصویر می‌کشیدند.
تعداد اوشابیت‌هایی که در یک گور گذاشته می‌شدند گاه بسیار زیاد بود و به تعداد روزهای سال می‌رسید. تعداد این تندیس‌ها در آرامگاه توت‌آنخ‌آمون 430 بوده‌است. موزه لوور دارای مجموعه‌ای با 4٫200 اوشابتی است که یک دهم تمام آثار باستانی نگهداری شده از مصر باستان در این موزه‌اند. غالب مجسمه‌ها یک بیل بر روی شانه خود دارند و سبدی نیز (برای حمل اشیا مختلف) بر پشت آنها قرار گرفته‌است، احتمال داده می‌شود چنین مضامینی، اشاره به آن دارد که اوشابتی‌ها قصد داشته‌اند برای فرد متوفی، کشاورزی کنند. اوشابتی‌ها کتیبه‌هایی (به هیروگلیف) را حمل می‌کردند که آمادگی آنها را برای پاسخگویی به دعوت خدایان برای انجام کار را نشان می‌داد.
