شاید حتی متوجه نشوید یک منگوله پوستی دارید تا زمانی که آن را با انگشتانتان احساس کنید: یک تکه ی جنبنده از پوست که اغلب در تاخوردگی های پوست مثلاً زیر بغل، کشاله ی ران، گردن یا پلک چشم ظاهر می شود. منگوله های پوستی معمولاً بدون علامت اند اما در صورت التهاب یا تحریک می توانند دردناک شوند.
منگوله های پوستی بیشتر در چه کسانی به وجود می آید؟
اگر نگوییم که در تمامی جمعیت انسان ها، می توان گفت در بیش از نیمی از همه آنها، منگوله های پوستی در مقطعی از زندگیشان وجود داشته است. اگرچه منگوله های پوستی عموماً یک عارضه اکتسابی به شمار می روند (یعنی از زمان تولد وجود ندارند، بلکه بعداً به وجود می آیند) و در هر کسی ممکن است ظاهر شوند، اما در اغلب افراد این زائده ها در دوران بزرگسالی ایجاد می شوند. در واقع در سنین میانسالی بیشترین میزان شیوع را دارند و معمولاً تا سن ۶۰ سالگی تعداد آنها بیشتر می شود. البته منگوله های پوستی ممکن است در کودکان و خردسالان هم به خصوص در زیر بازوها و اطراف گردن به وجود بیاید. منگوله های پوستی در افرادی که دچار اضافه وزن هستند، شایع تر است.
راه درمان زگیل تناسلی مردان و زنان
بالا رفتن مقدار هورمون ها، مانند آنچه که در زمان بارداری اتفاق می افتد، ممکن است باعث افزایش تشکیل منگوله های پوستی شود، به طوری که این منگوله ها در زنان باردار با فراوانی بیشتری دیده می شوند. منگوله های پوستی کاملاً بی ضرر هستند و هیچ نیازی به درمان ندارند، مگر آنکه برای فرد دردسر و زحمت ایجاد کنند. منگوله های پوستی که برای زنان باردار دردسرساز می شوند را می توان در همان دوران بارداری و یا بعد از زایمان به سادگی برداشت. این کار معمولاً توسط یک پزشک متخصص پوست انجام می شود.
هر چند که منگوله های پوستی به طور معمول ارتباطی با هیچ بیماری دیگری ندارند، اما به نظر می رسد که در دسته ای از افراد مبتلا به چاقی، علاوه بر تعداد زیادی منگوله های پوستی، یک عارضه پوستی دیگر به نام آکانتوزیس نیگریکانس هم به وجود می آید که باعث تیرگی و ضخیم شدن پوست گردن و زیر بغل می شود و فرد بیمار را مستعد ابتلاء به عوارض دیگری از جمله چربی و قند بالای خون نیز می نماید.
در پوست انسان ساختارهای زائده ای خاص دیگری هم به وجود می آید که از نظر ظاهری شبیه به منگوله های پوستی هستند، اما در واقع نیستند. گاهی از اوقات ممکن است زائده های حاصل از عارضه اکسسوری تراگوس (زائده های خوش خیمی که در اطراف غضروف جلوی لاله گوش ایجاد می شوند) و اکسسوری دیجیت (برجستگی های کوچک انگشت مانند در کنار دست) با منگوله های پوستی اشتباه گرفته شوند. با انجام آزمایش های پاتولوژیکی و نمونه برداری از بافت هر زائده گوشتی می توان نوع آن را اعم از اینکه منگوله پوستی یا عارضه دیگری باشد، تشخیص داد.
آیا به پزشک مراجعه کنیم؟
تگ های پوستی ممکن است خود به خود از بین بروند اما اغلب اوقات به صورت دائمی روی پوست باقی مانده و به دلیل بی خطر بودن نیازی به درمان نخواهند داشت، مگر در مواردی که به دلایل مختلف باعث ناراحتی فرد شود.به همین دلیل در صورت تشخیص درست منگوله پوستی، به جز در موارد زیبایی شناسی نیازی به مراجعه به پزشک نخواهد بود.لازم به ذکر است منگوله پوستی ممکن است با زگیل و خال اشتباه گرفته شود و از آن جایی که برخی خال ها سرطانی هستند بهتر است برای اطمینان به پزشک مراجعه شود، پزشک متخصص احتمالا با مشاهده زائده نوع آن را تشخیص داده و در برخی موارد نیاز به انجام بیوپسی می باشد.
چگونه یک منگوله ی پوستی را تشخیص بدهیم؟
یک منگوله ی پوستی معمولاً هم رنگ با باقی قسمت های پوست است. منگوله ی پوستی معمولاً شبیه یک تکه پوست شل است که توسط ساقه ای به بدن چسبیده است و شما می توانید با انگشتان خود آن را به جلو و عقب ببرید. منگوله پوستی می تواند اندازه های گوناگونی داشته باشد. این منگوله ها برخلاف زگیل که معمولاً زبر و شیاردار است، سطحی نرم و یکدست دارند.
زگیل نیز ضایعه ی پوستی خوش خیم است اما می دانیم که علت آن، یک عفونت ویروسی در لایه ی بیرونی پوست می باشد و برخلاف منگوله ی پوستی، قابل سرایت است. منگوله های پوستی با نوعی دیگر از ضایعه ی پوستی نیز متفاوت اند: خال یا در اصطلاح علمی نووس (nevus). بعضی از خال ها بر خلاف منگوله های پوستی می توانند منجر به سرطان پوست شوند. خال های نیز سایزهای گوناگونی دارند و می توانند در طیف های مختلفی از رنگ ها، از صورتی تا قهوه ای ظاهر شوند. در حالی که منگوله های پوستی معمولاً هم رنگ با پوست طبیعی اند. بعضی از خال ها برجسته اند و برخی دیگر مسطح.
