معرفی داروی دسیپرامین (دزیپرامین)
دسیپرامین (دزیپرامین) از داروهای ضدافسردگی است که در مواردی همچون افسردگی مزمن، درد مزمن و افسردگی ناشی از مصرف الکل تجویز میشود. خواب آلودگی، یبوست و خشکی دهان از عوارض مصرف دارو است.
دسیپرامین یا دزیپرامین از داروهای ضدافسردگی سه حلقهای است که از طریق مهار برداشت مجدد نوراپینفرین و سروتونین توسط غشاء پایانه سلول عصبی پیشسیناپسی، غلظت آنها را در سیستم عصبی مرکزی افزایش میدهد.
نام های تجاری: Norpramin , Pertofane
مکانیسم اثر دسیپرامین (دزیپرامین)
اثر ضد افسردگی: این دارو با مهار برداشت مجدد نور اپینفرین و سروتونین در انتهاهای عصبی CNS (نورونهای پیش سیناپسی )، باعث افزایش غلظت این ناقلها در شکافهای سیناپسی میشود. دزی پرامین، برداشت نور اپینفرین را بیش از سروتونین مهار میکند. اثرات آرام بخشی، آنتی کولینرژیک و کاهنده فشار خون این دارو کمتر از پیش داروی آن (ایمی پرامین) میباشد.
فارماکوکینتیک دسیپرامین (دزیپرامین)
این دارو پس از تجویز خوراکی به سرعت و به طور کامل جذب میشود. دارای متابولیسم گذار اول کبدی است. دارو فاقد متابولیت فعال است. 96% آن به پروتئینهای پلاسما متصل میشود. دفع دارو از طریق کلیه است. نیمه عمر دارو 27-12 ساعت زمان شروع اثر دارو 3-2 هفته میباشد.
موارد و مقدار مصرف دسیپرامین (دزیپرامین)
بزرگسالان: روزانه mg 200-100 خوراکی در دوزهای منقسم مصرف میشود و حداکثر تا دوز mg 300 افزایش مییابد. میتوان کل دوز روزانه را هر شب تجویز نمود.
سالمندان و نوجوانان: روزانه mg 100-25 خوراکی که به تدریج تا حداکثر دوز mg 100 (حداکثر دوز mg 150 در حالات بسیار شدید) افزایش مییابد.
