میزان مصرف، تاثیرات و مکانیزم اثر پردنیزولون

پردنیزولون مانند دیگر استروئیدها مانع از ترشح موادی در بدن می‌گردد که موجب بروز التهاب می‌شوند و به منظور درمان بسیاری از بیماری‌های التهابی مختلف مانند آرتریت، لوپوس، پسوریازیس، کولیت اولسراتیو، اختلالات آلرژیک، ادم مغزی، بیماری‌های روماتیسمی، اختلالات غدد درون ریز، هیپرپلازی مادرزادی غده فوق كلیه و شرایطی که بر روی پوست، چشم، ریه، معده، سیستم عصبی یا سلول‌های خونی اثر می‌گذارد، مورد استفاده قرار می‌گیرد. این دارو انتشار سریع در عضلات کبد، پوست، روده‌ها و کلیه‌ها دارد. در کبد متابولیزه می‌شود و عمدتا در ادرار دفع می‌شود.

موارد و مقدار مصرف قرص پردنیزولون

الف) درمان التهاب شدید یا سرکوب فعالیت سیستم ایمنی.

بزرگسالان: از راه خوراکی، مقدار 15-5/2 میلی گرم 4-2 بار در روز مصرف می شود.

کودکان: از راه خوراکی، مقدار mg/kg/day 2-14/0 یا 6-4 در چهار دوز منقسم مصرف می شود.

ب) تشدید حاد مولتیپل اسکلروزیس.

کودکان: mg/kg 200 خوراکی، به مدت یک هفته و به دنبال آن mg 80 یک روز در میان تا 1 ماه مصرف می شود.

پ) سندرم نفروتیک.

کودکان: 60، خوراکی در 3 دوز منقسم، به مدت 4 هفته و به دنبال آن یک روز در میان 40 به صورت تک دوز روزانه تا 4 هفته استفاده می شود.

ت) آسم کنترل نشده در بیمارانی که کورتیکواستروئیدهای استنشاقی و برونکودیلاتورهای طولانی اثر دریافت می کنند.

کودکان: mg/kg/day 2-1 خوراکی به صورت تک دوز یا منقسم مصرف می شود. درمان کوتاه مدت باید تا زمان کنترل علائم ادامه یابد که معمولاً 3 تا 10 روز طول می کشد. شواهدی در دسترس نیست که قطع تدریجی دوز مصرفی پس از بهبود، مانع عود علائم شود.

مکانیسم اثر پردنیزولون

اثر ضد التهاب: پردنیزولون ساخت آنزیم های لازم برای کاهش پاسخ التهابی را تحریک می کند. این دارو با کاهش فعالیت و حجم سیستم لنفاوی (که سبب بروز لنفوسیتوپنی، کاهش غلظت ایمونوگلوبولینها و کمپلمان و کاهش عبور کمپلکس های ایمنی از غشاهای پایه می شود) و احتمالاً با کاهش واکنش مجدد بافتها نسبت به تداخل آنتی ژن ـ آنتی بادی موجب کاهش فعالیت سیستم ایمنی می گردد.

مینرالوکورتیکوئیدها از طریق اثر بر روی کلیه ها در توبولهای انتهایی کلیه باز جذب یونهای سدیم (و در نتیجه آب) از مایع داخل توبولی به داخل پلاسما و دفع یونهای پتاسیم و هیدروژن را افزایش داده و از این طریق هومئوستاز الکترولیتها را در بدن تنظیم می کنند.

پردنیزولون یک آدرنوکورتیکوئید با خواص گلوکوکورتیکوئیدی و مینرالوکورتیکوئیدی است. این دارو یک مینرالوکورتیکوئید ضعیف با نصف قدرت اثر هیدروکورتیزون و یک گلوکوکورتیکوئید قوی است که قدرت اثر آن چهار برابر هیدروکورتیزون هم وزن خود است. این دارو عمدتاً به عنوان یک داروی ضد التهاب و سرکوب کننده سیستم ایمنی به کار می رود. به دلیل دسترسی به داروهای قوی تر، از اثر مینرالوکورتیکوئیدی آن استفاده نمی شود.