میزان مصرف، تاثیرات و مکانیزم اثر قرص پرفنازین

  پنجشنبه، 09 خرداد 1398   زمان مطالعه 1 دقیقه
میزان مصرف، تاثیرات و مکانیزم اثر قرص پرفنازین
قرص پرفنازین (Perphenazine) از داروهایی است که به منظور درمان اختلالات روان‌پریشی مانند اسکیزوفرنی مورد استفاده قرار می‌گیرد. خواب‌آلودگی، سرگیجه، سردرد، تاری دید، بی‌خوابی، اسهال، استفراغ، یبوست و از دست دادن اشتها برخی از عوارض مصرف قرص پرفنازین است.

خوشبختانه برای کنترل بیماری‌ها و اختلالات روانی مثل روان‌پریشی داروهای مختلفی وجود دارد که پزشک با توجه به میزان ضعف یا شدت بیماری ممکن است هرکدام را برای فرد مبتلا تجویز کند. این داروها می‌توانند میزان توهمات و هذیان گویی‌ها را کاهش داده و تفکر و رفتار فرد مبتلا را پایدار کنند. یکی از این داروها قرص پرفنازین است که در ادامه بیشتر با آن آشنا می‌شوید.
اختلالات روانی از بیماری‌های روحی است که در صورت ابتلا به آن نه تنها بیمار بلکه اطرافیان او هم آسیب می‌بینند. روان پریشی یکی از بیماری‌های مربوطه به اختلالات روانی است که در آن فرد وضعیت متفاوتی را تجربه می‌کند. در چنین شرایطی فرد بیمار دچار توهم شده و چیزهایی را احساس می‌کند که واقعیت ندارد. مصرف الکل و مواد مخدر، ضربه‌های شدید مغزی و روانی، عوامل ژنتیکی و سکته‌های مغزی همگی می‌توانند از دلایل بروز روان‌پریشی در افراد باشند. اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی برخی از انواع بیماری‌های روان‌پریشانه هستند که هر کدام قابل کنترل بوده و درمان‌های دارویی خاص خود را دارند.

قرص پرفنازین چیست؟

قرص پرفنازین برای درمان اختلالات روان‌پریشی مانند اسکیزوفرنی مورد استفاده قرار می‌گیرد. از این دارو برای کنترل حالت تهوع و استفراغ شدید هم استفاده می‌شود. توجه داشته باشید که پرفنازین را به مدت طولانی یا در دوزهای بالاتر از تجویز شده استفاده نکنید؛ زیرا دوزهای بالا یا استفاده طولانی مدت از پرفنازین می‌تواند باعث بروز یک اختلال حرکتی عضلانی شود که در مواردی ممکن است برگشت‌ناپذیر باشد.

مقدار و نحوه مصرف قرص پرفنازین

میزان دقیق مصرف این دارو به دلیل حساسیت بالا، حتما باید توسط پزشک تعیین گردد. به طور معمول دوز توصیه‌شده برای بیماران مضطرب ۴ تا ۸ میلی‌گرم به صورت خوراکی و سه بار در روز است.

مکانیسم اثر: 

پرفنازین با مهار گیرنده های بعد سیناپسی دوپامینی در مسیر مزولیمبیك اثر درمانی خود را ایجاد می نماید. مهار گیرنده های دوپامینی در مسیر نیگرواستریاتال و توبرواینفندیبولار به ترتیب با ایجاد اثرات خارج هرمی و افزایش ترشح پرولاكتین در ارتباط است .همچنین گیرنده های موسكارینی و نیز آلفا آدرنرژیك تا حدودی بوسیله این دارو مهار می گردند.


دیدگاه ها

  دیدگاه ها
از سراسر وب   
پربازدیدترین ویدئوهای روز   
آخرین ویدیو ها