میزان مصرف، تاثیرات و مکانیزم اثر قرص تیوریدازین

روان پریشی حالتی است که در آن فرد ارتباط با واقعیت را از دست می دهد و چیز هایی را می بیند یا می شنود که واقعیت ندارد. دلایل ابتلا به این وضعیت، متعدد بوده و می تواند ناشی از سوء مصرف مواد یا استرس بیش از حد باشد. افسردگی، اضطراب و اختلالات مربوط به خواب از مشکلات دیگری است که احتمال دارد در چنین شرایطی به سراغ فرد بیاید. بیماری هایی مثل اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی برخی از انواع بیماری های روان پریشانه هستند و برای درمان آن ها باید تحت نظر پزشک از داروهای تجویزشده استفاده کرد. یکی از این داروها قرص تیوریدازین است.

معرفی قرص تیوریدازین

قرص تیوریدازین (Thioridazine) از داروهای ضد روان پریشی است که برای درمان روان پریشی و اسکیزوفرنی، مورد استفاده قرار می گیرد. معمولا زمانی که بیمار به سایر درمان ها پاسخ مطلوبی نمی دهد؛ پزشک این دارو را برای وی، تجویز می کند. توجه داشته باشید که استفاده طولانی مدت از تیوریدازین می تواند باعث ایجاد یک اختلال حرکتی جدی شود که ممکن است برگشت پذیر هم نباشد. علائم این اختلال شامل حرکات غیرارادی عضلات لب، زبان، چشم ها، صورت، بازوها یا پاهاست. بنابراین این دارو نباید به مدت طولانی و یا به صورت خودسرانه، مصرف شود.

قرص تیوریدازین در ترک مصرف الکل و مواد مخدر نیز، کاربرد دارد.

مقدار مصرف تیوریدازین

شیزوفرنی در بیمارانی که سایر آنتی سایکوتیک ها را تحمل نمی نمایند.

بزرگسالان: ابتدا، مقدار 100ـ50 میلی گرم سه بار در روز مصرف می شود و به تدریج تا mg/day 800 در مقادیر منقسم (4ـ2 بار در روز ) برحسب نیاز افزایش می یابد. مقدار مصرف دارو متغیر است.

کودکان 12ـ2 سال: جهت کودکان بستری و مبتلا به اختلالات سایکوتیک شدید میزان mg/kg/day 0.5 در دوزهای منقسم داده شود. میزان دارو به تدریج تا رسیدن به پاسخ مناسب افزایش یابد. بیش از mg/kg/day 3 استفاده نشود.

مکانیسم اثر تیوریدازین

مکانیسم اثر دارو دقیقا شناخته شده نیست. احتمالا مکانیسم اصلی مربوط به اثرات آنتی دوپامینرژیک دارو است که اثرات ضد سایکوز ایجاد می کند. فعالیت فارماکولوژیک تیوریدازین به صورت پایه شبیه به سایر فنوتیازین هاست ولی با کمترین تحریم خارج هرمی.

فارماکودینامیک

تیوریدازین یک فنوتیازین پیپریدینی است که تاثیر اصلی آن اثرات آنتی دوپامینرژیک می باشد که رسپتورهای پس سیناپسی دوپامینرژیک سیستم مزولیمبیک در مغز را مهار می کند. تیوریدازین همچنین روی رسپتورهای سروتونین, نورادرنالین, موسکارین و هیستامین نیز اثر می گذارد.

فارماکوکینتیک

تیوریدازین بعد از مصرف خوراکی سریعا جذب شده و تحت متابولیسم کبدی قرار گرفته و عمدتا به وسیله سولفوکسیداسیون, و به میزان 2 درصد توسط دمتیلاسیون و به میزان محدودی توسط هیدروکسیلاسیون متابولیزه می شود.
متابولیت های فعال دارو شامل مزوریدازین و سولفوریدازین است. اتصال پروتئینی دارو بالاست (99.3 تا 96 درصد) و نیمه عمر دارو در مصرف خوراکی حدود5 تا 27 ساعت می باشد.

نکات قابل توصیه به بیمار هنگام مصرف تیوریدازین

1ـ بروز هرگونه حرکات غیرطبیعی بدن، واکنشهای دیستونیک و دیسکینزی دیررس را به پزشک اطلاع دهید.
2ـ از قرار گرفتن مستقیم در معرض نور خورشید خودداری کرده و از داروهای محافظت کننده پوست استفاده کنید تا از بروز حساسیت به نور جلوگیری شود.
3ـ از قرارگرفتن در درجه حرارتهای بسیار پایین یا بالا خودداری کنید. این دارو ممکن است موجب تغییراتی در تنظیم درجه حرارت بدن شود.
4ـ دارو را طبق دستور پزشک مصرف کنید و در صورت فراموش کردن یک نوبت مصرف دارو، از دو برابر کردن مقدار مصرف بعدی خودداری نمایید.
5ـ احتمال بروز بسیاری از تداخلهای دارویی وجود دارد. قبل از هرگونه خودداری با پزشک مشورت کنید.
6ـ از قطع ناگهانی مصرف دارو خودداری کنید. بیشترین عوارض جانبی ممکن است با کاهش مقدار مصرف برطرف شوند. با این وجود، در صورت اشکال در دفع ادرار، گلودرد، سرگیجه یا غش یا هرگونه تغییرات بینایی، فوراَ به پزشک مراجعه کنید.
7ـ تا تثبیت اثر دارو، از انجام فعالیتهای مخاطره آمیزی که احتیاج به هوشیاری دارند، خودداری کنید. تسکین بیش از حد معمولاً بعد از چند هفته برطرف می شود.
8ـ از مصرف فرآورده های حاوی الکل و یا هرگونه دارویی که ممکن است موجب تسکین بیش از حد شود، خودداری نمایید.
9ـ دارو را دور از دسترس کودکان نگهداری کنید.
10- مصرف در سالمندان: بیماران سالخورده به مقادیر کمتر، و تنظیم مقدار مصرف احتیاج دارند. احتمال دارند. احتمال بروز عوارض جانبی، بخصوص دیسکینزی دیررس و سایر اثرات اکستراپیرامیدال در بیماران سالخورده بیشتر است.
11- مصرف در کودکان: مصرف تیوریدازین در کودکان کوچکتر از دو سال توصیه نمی شود. مقدار مصرف در کودکان بزرگتر از دو سال mg/kg/day 1 در مقادیر منقسم است.