پرکاری تیروئید که هایپرتیروئیدی هم نامیده می‌شود، نوعی بیماری غدّهٔ تیروئید است که در آن تیروئید بیش از مقدار طبیعی، هورمون ترشّح می‌کند. هورمون‌های مترشحه از غدّهٔ تیروئید T4 (تیروکسین) و T3 (تری‌یدوتیرونین) هستند که توسط TSH (هورمون محرکه تیروئید) تنظیم می‌شوند. در پرکاری تیروئید علائمی از جمله تپش تند قلب، کاهش وزن، تعریق، عدم تحمّل گرما، لرزش و بیقراری نمایان می‌شود. از جمله بیماری‌هایی که موجب پرکاری تیروئید می‌شوند بیماری گریوز یا بیماری بازدو است. تشخیص با اندازه‌گیری سطح خونی T4 و T3 صورت می‌گیرد و در موارد خاص از طریق تست ید رادیواکتیو. همچنین اغلب به‌دلیل بازخورد منفی T4 و T3 بر TSH افزایش آن دو باعث کاهش دیگری می شود و بر عکس. پرکاری تیروئید یک بیماری مزمن است و درمان آن نیز زمانبر و معمولاً مادام العمر است. اما حالت حاد آن طوفان تیروئیدی نام دارد که اگر مقیاس بورچ-وارتفسکی بیش از 45 شود، احتمال کما و مرگ نیز هست.
پیش از مصرف دارو، در صورت حساسیت به آن یا هر نوع حساسیت دیگری، پزشک خود یا پزشک داروخانه را در جریان قرار دهید. این محصول ممکن است دارای اجزای غیر فعالی باشد که موجب واکنش های آلرژیک و یا مشکلات دیگر شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه صحبت کنید. همچنین قبل از مصرف این دارو، پزشک یا پزشک داروخانه را از سوابق پزشکی خود به خصوص اختلالات خونی (مانند آگرانولوسیتوز، ترومبوسیتوپنی)، بیماری کبدی مطلع سازید. تمام داروهای مصرفی خود را (از جمله داروهای با نسخه، بی نسخه و محصولات گیاهی) پیش از جراحی به پزشک و یا دندان پزشک خود اطلاع دهید. تنها در صورت لزوم و در 3 ماه اول بارداری از این دارو در هنگام بارداری استفاده کنید. مصرف این دارو در 6 ماه آخر بارداری توصیه نمی‌شود. ممکن است پزشک در این مدت مصرف داروی دیگری را توصیه کند. در رابطه با مزایا و معایب مصرف این دارو با پزشک خود مشورت کنید. در صورتی که قصد بارداری دارید، می‌توانید باردار شوید یا فکر می‌کنید که باردار هستید، بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید. این دارو از شیر مادر به نوزاد منتقل می‌شود، بنابراین پیش از شیردهی با پزشک مشورت کنید.
تداخلات رده X (پرهیز): ب.ث.ژ (داخل مثانه‌ای)، کلادریبین، دیپیرون، ماسیمورلین، سدیم یدید I131
کاهش اثرات داروها توسط پروپیل تیواوراسیل: ب.ث.ژ (داخل مثانه‌ای)، ماسیمورلین، سدیم یدید I131، آنتاگونیست های ویتامین کا
کاهش اثرات پروپیل تیواوراسیل توسط داروها: تداخل قابل‌توجهی مشخص نشده است.
افزایش اثرات داروها توسط پروپیل تیواوراسیل: گلیکوزید های قلبی، کلوزاپین، دفریپرون، مشتقات تئوفیلین
افزایش اثرات پروپیل تیواوراسیل توسط داروها: کلرامفنیکل (چشمی)، کلادریبین، دیپیرون، مزالامین، پرومازین
تداخل با غذا: ذکر نشده است.
در مصرف داروی پروپیلتیواوراسیل مواردی از آسیب کبدی منتج به نارسایی کبدی, پیوند کبد و حتی مرگ در پی مصرف پروپیل تیواوراسیل گزارش شده است.
تست‌های بیوشیمیایی کبد ( بیلی روبین و الکالن فسفاتاز) و تست های کبدی ALT وAST قابلیت تشخیص زودهنگام این عارضه را ندارند چراکه عوارض کبدی دارو سریع و ناگهانی شروع شده و غیرقابل پیش بینی است.
