میرابگرون برای درمان علائم بیماری های ادراری نظیر تکرر ادرار ناتوانی در کنترل ادرار و شب ادراری به کار می رود. تکرر ادرار زمانی پدید می آید که احساس دفع ادرار به طور ناگهانی به فرد دست می دهد. در صورتی که قبل از رسیدن به توالت ادرار قطره قطره خارج شود به آن عدم کنترل ادرار گفته می شود. این دارو با کاهش احساس ادرار و کاهش تکرر ادرار عمل می کند. میرابگرون در زمانی تجویز می گردد که سایر داروها جواب ندهند و یا برای بیمار مناسب نباشند. میرابگرون با آرام سازی عضلات دور مثانه عمل می کند. این باعث افزایش حجم ادراری می شود که مثانه می تواند نگه دارد بنابراین میزان تکرر ادرار را کاهش می دهد.
پیش از مصرف میرابگرون
اولین گام در درمان پرکاری مثانه شامل استراتژی های رفتاری مانند آموزش مثانه، استراتژی های کنترل مثانه، آموزش عضله کف لگن و مدیریت مایعات است. یک استراتژی، برنامه آموزشی مثانه است که شامل ادرار بر اساس یک برنامه زمان بندی معین است. سایر تکنیک ها شامل اندازه گیری میزان مایعات، محدود کردن کافئین و تقویت عضلات مثانه از طریق تمرینات کف لگن (تمرینات کگل) است. در صورت عدم موفقیت این تکنیک ها، پزشک مصرف دارو را تجویز خواهد کرد. این کار معمولا با یک دارو شروع می شود تا تاثیر آن بر کاهش علائم بررسی شود. در صورتی که پس از مصرف یک دارو، مقداری بهبودی حاصل شود اما همچنان علائم آزاردهنده وجود داشته باشد، ممکن است پزشک توصیه به افزودن میربتریک یا وزیکر، دیتروپان، توویاز یا سنکتورا به برنامه درمانی کند. در صورت مصرف هرگونه دارو، مکمل و ویتامین، به پزشک خود اطلاع دهید. با وجود اینکه گاهی برخی داروها باعث بر هم کنش های جزئی می شوند، ممکن است مصرف سایر داروها به همراه میرابگرون ممانعت داشته باشد. پزشک در مورد خطرات و مزایای مصرف میربتریک با بیمار گفتگو خواهد کرد.
موارد منع مصرف داروی میرابگرون
به تاریخ انقضای داروی میرابگرون توجه کنید و اگر دارویی که در دستتان است تاریخ انقضای آن تمام شده است،از آن مصرف نکنید. هرگز دارو را به کس دیگری حتی با علائم مشابه خودتان تجویز نکنید. داروی میرابگرون را بیش از دوز تجویز شده توسط پزشک، مصرف نکنید. تداخل دارویی میرابگرون را چک کنید و حتماً به پزشکتان، اطلاع دهید که در حال مصرف چه داروی دیگری هستید. در صورت ابتلا به عارضه های جسمی به خصوص، مصرف میربتریک خطرناک خواهد بود. پزشک در مورد نامناسب بودن میرابگرون برای فرد یا لزوم تحت نظر قرار دادن عارضه در زمان مصرف میربتریک تصمیم خواهد گرفت. برخی ممانعت ها در زمان مصرف میربتریک عبارت اند از:
حساسیت به میربتریک
در صورت داشتن حساسیت نسبت به میرابگرون یا هریک از محتویات غیر فعال آن، شامل پلی اتیلن اکساید، پلی اتیلن گلایکول، هیدروکسی پروپیل سلولز، بوتیلیتد هیدروکسی تولوئن، منیزیم استئارات، هایپروملوز، فریک اکساید زرد و فریک اکساید، نباید از میرابگرون استفاده شود.
انسداد خروجی مثانه
در برخی موارد، بیماران مبتلا به انسداد خروجی مثانه، در زمان مصرف میربتریک دچار احتباس ادراری می شوند. اگرچه، مطالعه ای بر روی 200 مرد مبتلا به انسداد خروجی مثانه نشان می دهد که پس از 12 هفته درمان با میرابگرون، این دارو ارتباطی با احتباس ادراری حاد نداشته است. در صورت ابتلا به انسداد خروجی مثانه، پزشک، با احتیاط اقدام به تجویز میرابگرون کرده و عارضه را تحت نظر خواهد گرفت.
پرفشاری کنترل نشده و عارضه های کلیوی
در صورت ابتلا به پرفشاری شدید و کنترل نشده، میربتریک توصیه نمی شود، زیرا یکی از اثرات جانبی آن، افزایش فشار خون است. در صورت بالاتر بودن فشار سیستولیک از 180 میلی متر جیوه یا برابر بودن با آن یا بالاتر بودن فشار دیاستولیک از 110 میلی متر جیوه یا برابر بودن با آن، پزشک، درمان دیگری را تجویز خواهد کرد. در صورت ابتلا به بیماری کلیوی مرحله آخر یا نیاز به همودیالیز، میربتریک توصیه نمی شود. بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی شدید نباید در روز بیش از 25 میلی گرم میرابگرون مصرف کنند.
مشکلات کبدی
میربتریک نباید در صورت ابتلا به نارسایی کبدی مصرف شود. بیماران مبتلا به نارسایی کبدی متوسط نباید روزانه بیش از 25 میلی گرم میربتریک مصرف کنند. پیش از مصرف میربتریک، لازم است بارداری، تصمیم به بارداری یا شیردهی به اطلاع پزشک رسانده شود. برخی داده های حاصل از مطالعات حیوانی نشان می دهد در موش های مادری که در معرض مواد سمی قرار گرفته بودند، کاهش وزن جنین و افزایش مرگ و میر جنین مشاهده شده است. اگرچه، اطلاعاتی در مورد ریسک عیوب مادرزادی و سقط جنین در انسان ها وجود ندارد زیرا چنین تحقیقاتی روی انسان ها انجام نشده است.
تداخل دارویی میرابگرون
تداخل دارویی ممکن است عملکرد داروها را تغییر و خطر ابتلا به عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. یک لیست از تمام داروهایی (ازجمله داروهای با نسخه / بدون نسخه و داروهای گیاهی) که استفاده می کنید تهیه کرده و آن را با دکتر و داروساز خود به اشتراک بگذارید. دوز دارو مصرفی خود را بدون مشورت با دکتر خود تغییر نداده و یا مصرف دارو را ترک نکنید.داروی میرابگرون می تواند سرعت حذف برخی داروها از بدن را کاهش و عملکرد آن ها را تحت تاثیر قرار دهد. نمونه های ی از داروهای تحت تأثیر ، عبارت اند از: داروهای ضد آریتمی (مانند پروپافنون، فلکاینید)، داروهای ضد روان پریشی (مانند تیوریدازین).
هشدارها میرابگرون
ممکن است موجب افزایش فشارخون شود. فشارخون را به صورت دوره ای، مخصوصا در بیماران فشارخونی بررسی کنید. در بیماران با فشارخون بالای شدید کنترل نشده توصیه نمی شود (طبق تعریف فشارخون سیستولیک 180 میلی متر جیوه به بالا و یا فشارخون دیاستولیک 110 میلی متر جیوه به بالا).احتباس ادراری ممکن است با انسداد خروجی مثانه یا با درمان همزمان آنتی موسکارینیک ها رخ دهد، در این بیماران با احتیاط تجویز شود .آنژیوادم صورت، لب، زبان و یا حنجره گزارش شده است.ممکن است بعد از اولین دوز یا چند دوز رخ دهد.فورا دارو را قطع کنید و اقدامات مناسب درمانی را برای اطمینان از باز بودن مجاری هوایی بیمار آغاز کنید. تحت نظر گرفتن مناسب و تنظیم دوز برای سوبستراهای CYP2D6 با پنجره درمانی باریک توصیه می شود.
- تجویز همزمان 0.25 میلی گرم دیگوکسین با ترکیب از 5 میلی گرم سولیفناسین و 50 میلی گرم میرابگرون باعث افزایش سطح زیر منحنی دیگوکسین و حداکثر غلظت پلاسمایی در حدود 10 درصد و 14 درصد می شود. برای بیماران که ترکیبی از میرابگرون و دیگوکسین را آغاز میکنند، ابتدا کمترین دوز برای دیگوکسین را در نظر بگیرید؛ برغلظت سرمی دیگوکسین نظارت کنید سپس دوز دیگوکسین را برای به دست آوردن اثر بالینی دلخواه افزایش دهید
- • در مطالعات انجام شده، کتوكونازول موجب افزایش 45 درصدی حداکثر غلظت پلاسمایی میرابگرون و افزایش 80 درصدی سطح زیرمنحنی آن بعد از تجویز چندین دوز 400 میلی گرمی كتوكونازول به مدت 9 روز قبل از تجویز تک دوز 100 میلی گرمی میرابگرون در 23 مرد و زن سالم گردید.
میزان و نحوه مصرف میرابگرون
