پریمیدون یک داروی ضد تشنج از دسته باربیتورات ها است که برای مدیریت تشنج بزرگ (گرند مال)، صرع سایکوموتور و تشنج فوکال استفاده می شود.
موارد منع مصرف داروی پریمیدون
- به تاریخ انقضای داروی پریمیدون (Primidone) توجه کنید و اگر دارویی که در دستتان است تاریخ انقضای آن تمام شده است، از مصرف آن خودداری کنید.
- هرگز داروی پریمیدون را به فرد دیگری حتی با علائم مشابه خودتان تجویز نکنید.
چنانچه شرایط یا بیماری خاصی دارید، قبل از تجویز این دارو، پزشک را مطلع سازید. به ویژه اگر شرایط زیر را دارید:
- حساسیت به این دارو یا دیگر داروها و مواد
- بارداری یا قصد باردار شدن
- شیردهی
- اختلالات خلقی یا روحی (مانند افسردگی، افکار خودکشی)
- مشکلات ریوی (مانند آپنه خواب، بیماری انسداد مزمن ریوی (COPD))
- مشکلات کبدی
- مشکلات کلیوی
- برخی مشکلات هورمونی (بیماری آدرنال مانند بیماری آدیسون)
- سابقه شخصی یا خانوادگی پورفیری
- کمبود برخی ویتامین های بدن (ویتامین K، اسید فولیک)
- سابقه شخصی یا خانوادگی اختلال مصرف مواد (مانند استفاده بیش از حد یا اعتیاد به مواد مخدر یا الکل)
موارد هشدار و احتیاطات ویژه حین مصرف داروی پریمیدون
- نکات ایمنی در مواجهه با حملات تشنج را از پزشکتان بیاموزید.
- سالمندان و کودکان نسبت به عوارض جانبی این دارو حساس تر هستند.
- اگر در مدت درمان با این دارو باردار شدید، در اسرع وقت به پزشک مراجعه نمایید.
- چنانچه جراحی در پیش دارید، پزشک را در جریان مصرف داروی پریمیدون قرار دهید.
- در مدت درمان با این دارو، از تغییر وضعیت ناگهانی (برخاستن از حالت نشسته یا خوابیده) بپرهیزید.
- در مدت درمان با داروی پریمیدون از مصرف الکل بپرهیزید.
- این دارو ممکن است باعث سرگیجه یا خواب آلودگی شود لذا برای انجام کارهایی که به هوشیاری کامل نیاز دارند، احتیاط کنید.
- در مورد اینکه آیا مجاز به رانندگی هستید یا نه، با پزشکتان مشورت نمایید.
تداخلات دارویی پریمیدون
تداخلات دارویی ممکن است عملکرد و تأثیر داروها را تغییر دهد یا باعث افزایش ریسک بروز عوارض جانبی آنها شود. بنابراین برای مصرف این دارو، لیست تمام داروهایی که مصرف می کنید اعم از داروهای تجویزی و غیرتجویزی (گیاهی، مکمل و …) را با پزشکتان در میان بگذارید.از جمله داروهایی که با داروی پریمیدون تداخل دارند، عبارتند از:
- آنتی هیستامین ها (مانند ستیریزین، دیفن هیدرامین)
- داروهای خواب و یا اضطراب (مانند آلپرازولام، دیازپام، زولپیدم)
- شل کننده های عضلانی (مانند سیکلوبنزاپرین)
- داروهای ضد درد و مسکن (مانند کدئین)
- داروهای حاوی فنوباربیتال
- برخی مسدود کننده های کانال کلسیم (مانند فلودیپین، نیمودیپین)
- ارلیستات
- داروناویر
- اتراویرین
- ریلپیویرین
- مخمر سنت جان
- آرتمتر
- لومفانترین
- آسوناپروویر
- آتازاناویر
- بوسپرویر
- کوبیسیستات
- لورازیدون
- رانولازین
- سوفوسبوویر
- سورافنیب
- وریکونازول
عوارض جانبی پیریمیدون
- سیستم اعصاب مرکزی: آتاکسی، خواب آلودگی، اختلال عاطفی، خستگی، تحریک پذیری شدید، میل به خودکشی، سرگیجه
- پوستی: راش شبیه به دانه های سرخک و سرخچه
- گوارشی: بی اشتهایی، تهوع، استفراغ
- ادراری تناسلی: ضعف جنسی
- هماتولوژی و انکولوژی: آگرانولوسیتوز، گرانولوسیتوپنی، آنمی مگالوبلاستیک( ایدیوسنکراتیک)، آپلازی خالص گلبول قرمز، هایپوپلازی گلبول قرمز
- چشمی: دوبینی، نیستاگموس (حرکت غیرارادی چشم)
توصیه های دارویی پیریمیدون
- از قطع ناگهاني مصرف دارو بايد پرهيز شود. قطع مصرف اين دارو بايد به تدريج و طي چند ماه انجام شود.
- در طول مصرف اين دارو، از مصرف داروهاي الكل و ساير داروهاي مضعف CNS بايد خودداري شود.
- هنگام رانندگي يا كار با ماشين آلاتي كه نياز به هوشياري دارند، بايد احتياط نمود.
- هنگام برخاستن ناگهاني از حالت نشسته يا خوابيده بايد احتياط نمود.
- دوره درمان با دارو بايد كامل شود.
- در صورت فراموش كردن يك نوبت مصرف دارو، به محض به ياد آوردن، آن نوبت بايد مصرف شود. مگر اينكه تا زمان مصرف نوبت بعدي كمتر از يكساعت باقي مانده باشد. از دو برابر كردن مقدار مصرف بعدي نيز بايد خودداري شود.
میزان، تاثیرات و مکانیزم اثر پریمیدون
