داروی پریمیدون متعلق به دسته ای از داروهاست که با عنوان داروهای ضد تشنج باربیتورات شناخته می شوند و به تنهایی یا همراه با سایر داروها برای کنترل تشنج استفاده می شود. داروی پریمیدون با کنترل فعالیت الکتریکی غیر طبیعی در مغز که در هنگام تشنج رخ می دهد، اثر خود را اعمال می کند.
میزان مصرف داروی پریمیدون
- قبل از شروع درمان با داروی پریمیدون (Primidone) بروشور دارویی داخل بسته را به دقت مطالعه کنید. این بروشور به شما کمک می کند تا اطلاعات جامعی را راجع به دارو به دست آورده و از عوارض جانبی احتمالی آن مطلع شوید. همچنین اگر در رابطه با مصرف آن با سؤالاتی روبرو هستید با پزشک خود مشورت نمایید.
- دوز مصرف پریمیدون از فردی به فرد دیگر متفاوت است. لذا دارو را دقیقاً همانطور که پزشک مغز و اعصاب برایتان تجویز کرده است، استفاده نموده و از کم یا زیاد کردن خودسرانه مقدار و مدت زمان مصرف اجتناب نمایید.
- در صورت فراموش کردن یک نوبت مصرف داروی پریمیدون، به محض به یاد آوردن، آن نوبت را مصرف کنید. مگر اینکه تا زمان مصرف بعدی کمتر از یک ساعت باقی مانده باشد. هیچ گاه مقدار مصرف در یک نوبت را دو برابر نکنید.
- این دارو را به طور منظم و در ساعات مشخصی از روز مصرف نمایید.
- پزشک ممکن است درمان با داروی پریمیدون را با دوز کم شروع کرده و به تدریج آن را افزایش دهد.
- دوره درمان با این دارو را کامل کنید.
- از قطع ناگهانی مصرف داروی پریمیدون خودداری کنید. قطع مصرف این دارو (از جمله قطع مصرف شربت لیسکانتین) باید زیر نظر پزشک و به تدریج باشد.
- در صورت بدتر شدن شرایطتان (مانند افزایش تعداد حملات) به پزشک خود اطلاع دهید.
- داروی پریمیدون را می توانید همراه با غذا یا بدون آن مصرف کنید اما در صورت بروز ناراحتی معده، آن را با غذا یا شیر میل نمایید.
مکانیسم اثر داروی پریمیدون
پیریمیدون یک آگونیست گیرنده گابا است. مکانیسم اثر ضد تشنجی پریمیدون ناشناخته است. باور بر این است که اثر آناز طریق کانال های سدیمی وابسته به ولتاژ و جلوگیری از پتانسیل عمل های تکرار شونده با فرکانس بالا میباشد. متابولیت اصلی این دارو فنوباربیتال نیز به نوبه خود اثر ضدتشنجی قدرتمندی داشته و به پریمیدون در مهار بسیاری از گونه های تشنج کمک میکند .
فارماکودینامیک داروی پریمیدون
پریمیدون یک باربیتورات با اثرات ضد تشنجی میباشد. پیریمیدون به تنهایی یا همراه با سایر ضد تشنج ها در کنترل صرع بزرگ, سایکوموتور و تشنج های فوکال به کار میرود. این دارو میتواند در کنترل صرع های بزرگ مقاوم به سایر درمان ها به کار رود.
پریمیدون باعث افزایش آستانه الکترو یا کموشوک مدل های حیوانی در آزمایشگاه میگردد. پریمیدون به خودی خود و همراه با دو متابولیت آن فنوباربیتال و فنیل اتیل مالونامید (PEMA) اثر ضد تشنجی دارد .
فارماکوکینتیک داروی پریمیدون
پریمیدون به خوبی جذب می شود. متابولیسم آن کبدی و به دو متابولیت فنوباربیتال و فنیل اتیل مالونامید است. دفع آن از طریق ادرار میباشد که 15 تا 65 درصد آن به صورت داروی تغییر نیافته و بقیه به صورت پمای غیر کونژوگه، فنوباربیتال و متابولیت هایش است .
نیمه عمر حذف متغیر است .
- پریمیدون : 5 تا 16 ساعت
- پما : 16 تا 50 ساعت
- فنوباربیتال : 50 تا 150 ساعت
هشدار ها در مورد پیریمیدون
- پایش سطح سرمی پریمیدون و متابولیت فعال آن(فنوباربیتال)
- وضعیت نورولوژیک بیمار و بررسی پاسخ درمانی ( بررسی نوع تشنج، دفعات، شدت و فاصله حملات )
- پایش CBC، سرم کراتینین و پانل متابولیک بیمار در ابتدای درمان و سپس هر 6 ماه یکبار
- پایش سطح سرمی فولات به ویژه در زمان بارداری و تجویز مکمل فولیک اسید در سه ماهه اول بارداری
- بررسی از نظر امکان کاهش ویتامین K و نیاز به تجویز مکمل ویتامین K به مادر و نوزاد.
- پایش از نظر وجود علائم افسردگی، افکار خودکشی و تغییرات خلقی
- هنگام قطع درمان، دوز دارو به تدریج کاهش داده شود.
موارد منع مصرف و تداخل دارویی پرگابالین
