ایزوپروترنول در درمان علامتی آسم برنشیال، اسپاسم نایژه ای برگشت پذیر همراه التهاب نایژه ها، آمفیزم ریوی، برونشیکتازی و سایر بیماری های انسدادی ریوی به کار برده می شود.
موارد مصرف ایزوپروترنول
- گشادکننده برونش در برونکواسپاسم حین بیهوشی
- محرک قلبی در آریتمی
- داروی کمکی در درمان سندرم هیپوپرفوزیون
- درمان بلوک کامل قلبی بعد از بسته شدن VSD
- درمان برونکواسپاسم در طی حملات حاد و خفیف آسم
- درمان برونکواسپاسم در COPD
- کنترل موقت برادی کاردی مقاوم به آتروپین
موارد منع مصرف ایزوپروترنول
- آنژین صدری , آریتمی بطنی , ازدیاد حساسیت به این دارو , تاکی آریتمی , تاکی کاردی و بلوک قلبی به دنبال مسمومیت با دیگوکسین
- آریتمی بطنی که نیاز به مصرف داروهای اینوتروپیک می باشد .
تداخلات دارویی ایزوپروترنول
مصرف همزمان ترکیبات هیدروکربنه هوشبر استنشاقی با ایزوپروترنول، موجب افزایش خطربروز آریتمی بطنی شدید می شود. تجویز همزمان ضد افسردگی های سه حلقه ای با تقویت اثرات قلبی- عروقی ایزوپروترنول موجب بروز آریتمی، تاکیکاردی، زیادی فشار خون و یا افزایش درجه حرارت بدن می گردد. تجویز ترکیبات مسدد گیرنده بتا آدرنرژیک و از جمله فراورده های چشمی همزمان با این دارو، موجب مهار متقابل اثرات درمانی دو دارو می گردد. در ضمن اثر گشاد کنندگی نایژه با تحریک گیرنده بتا دو توسط ایزوپروترنول را عوارض ناخواسته مثل تحریک پذیری،بیخوابی، تشنج و آریتمی قلبی را به دنبال خواهد داشت. تجویز همزمان گلیکوزیدهای قلبی و یا لوودوپا با دارو، موجب افزایش خطر آریتمی قلبی می شود. ایزوپروترنول همچنین اثرات ضد آنژین نیترات ها را کاهش می دهد. مصرف توام ریتودرین و این دارو، موجب تشدید اثرات درمانی هر دو گروه دارویی را تشدیدمی کند. تجویز دارو به همراه ترکیبات گزانتین مانند آمیوفیلین، علاوه بر افزایش تحریک CNS، آثار سمی اضافی تولید می نماید. مصرف همراه ایزوپروترنول با تئوفیلین ممکن است باعث افزایش سمیت قلبی دارو شود.
عوارض جانبی ایزوپروترنول
درد یا ناراحتی قفسه سینه، احساس سرما، تب، تشنج، اغتشاش شعور، افزایش حاد فشار خون، ضربانات نامنظم قلب، تاکیکاردی افزایش خطر بروز آریتمی بطنی، تغییرات خلق و خو، گرفتگی های عضلانی، تهوع و استفراغ، اشکال در تنفس، آهسته شدن ضربانات قلب، رعشه، اضطراب غیر عادی، عصبانیت یا بیقراری، بزرگ شدن غیر طبیعی مردمک چشم، تاری دید، سردرد و رنگ پریده شدن پوست، ضعف، برافروختگی یا قرمزی صورت یا پوست از عوارض جانبی مهم دارو هستند.
هشدارها در مورد ایزوپروترنول
- تزریق ایزوپروترنول با افزایش نیاز به اکسیژن عضله قلب و کاهش پرفوزیون موثر کرونری ممکن است اثرات نامطلوبی بر روی قلب نارسا داشته باشد. در بسیاری از مطالعات توصیه به عدم استفاده از داروی ایزوپروترنول به عنوان خط اول درمان در شوک قلبی ناشی از آنفارکتوس میوکارد می کنند. هرچند در صورتی که افت فشار خون شریانی توسط سایر عوامل افزایش داده شود تزریق این دارو ممکن است اثرات همودینامیک و متابولیک مطلوبی به دنبال داشته باشد.
- تجویز ایزوپروترنول را با پایین ترین دوز توصیه شده شروع کنید و به آهستگی و با پایش وضعیت همودینامیک دوز را افزایش دهید.
- در بیماران مبتلا به صرع، بیماری های کلیوی، کرونری، دیابت، هایپرتیروئیدی، پرفشاری خون و افراد مسن با احتیاط تجویز شود.
- ممکن است در افراد هایپرتیروئیدی منجر به طوفان تیروئیدی شود.
- ایزوپروترنول ممکن است موقتا سطح گلوکز خون را افزایش دهد.
میزان، تاثیرات و مکانیزم اثر ایزوپروترنول
