شل کننده‌های عضلانی، داروهایی هستند که برای درمان اسپاسم عضلانی استفاده می‌شوند. اسپاسم یا گرفتگی عضلانی انقباضات ناگهانی و غیرارادی یک عضله یا گروهی از عضلات است. آنها می‌توانند در اثر فشار بیش از حد عضلانی ایجاد شده و منجر به درد شوند. اسپاسم عضلانی با شرایطی مانند کمردرد، گردن درد و فیبرومیالژیا مرتبط هستند. از سوی دیگر یک اسپاسم مداوم عضلانی است می‌تواند در راه رفتن، صحبت کردن یا حرکت طبیعی اختلال ایجاد کند. اسپاستیسیته عضلانی در اثر آسیب به بخش‌هایی از مغز یا نخاع درگیر با حرکت ایجاد میشود. شرایطی که می‌توانند باعث اسپاسم عضلانی شوند عبارتند از مولتیپل اسکلروزیس (MS)، فلج مغزی و اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS). داروهای تجویزی می‌توانند به تسکین درد و ناراحتی ناشی از اسپاسم عضلانی کمک کنند. علاوه بر این، برخی از داروهای بدون نسخه ممکن است برای درمان دردها و دردهای مرتبط با اسپاسم عضلانی استفاده شوند.
اطفال بالای 12 سال: خوراکی 800 میلی گرم 3 یا 4 بار در روز
بزرگسالان: خوراکی 800 میلی گرم 3 یا 4 بار در روز
مکانیسم اصلی متاکسالون مشخص نیست. اثر بالینی آن ممکن است با سرکوب کلی سیستم عصبی همراه باشد. اما با توجه به اثرات آن بر روی سیستم اعصاب مرکزی، اثرات آرامبخش برروی دردهای استخوانی عضلانی می‌گذارد و اثر مستقیمی بر روی مکانیسم انقباضی ماهیچه های مخطط، فیبر عصبی یا صفحه حرکتی انتهایی ندارد.
شروع اثر: معمولا ظرف 1 ساعت
طول اثر: حدود 4 تا6 ساعت
تاثیر غذا: غذای پر چرب زمان رسیدن به اوج غلظت پلاسمایی را حدود 1 تا 2 ساعت به تاخیر می اندازد، اوج غلظت پلاسما یی را 178–194% افزایش میدهد و میزان جذب (AUC) را حدود 115–142% افزایش میدهد.
توزیع: عبور متاکسالون از جفت ویا انتشار در شیر مشخص نیست.
متابولیسم: در کبد متابولیزه میشود.
دفع: از طریق کلیه و به صورت متابولیت ناشناخته صورت می‌پذیرد.
نیمه عمر: حدود 2 تا 4 ساعت در شرایط تغذیه و 8تا 9 ساعت در شرایط عدم تغذیه (روزه داری)
قرص متاکسالون با معده‌ی خالی مصرف شود. تصمیم به مصرف این دارو در سه‌ماهه‌ی اول بارداری با ارزیابی نسبت خطر به منفعتی که برای مادر و جنین دارد، گرفته شود. مطالعات انسانی برای ارزیابی خطر، کافی نیست.
