روماتیسم مفصلی به زبان انگلیسی (rheumatoid arthritis) یا آرتریت روماتوئید به عنوان یک بیماری خود ایمنی شناخته می‌شود. یعنی سیستم ایمنی که سیستم دفاعی طبیعی بدن است، به اشتباه به بافت‌های سالم بدن حمله می‌کند و باعث التهاب و دیگر علائم می‌شود. آرتریت روماتوئید حدود بیش از 400 هزار نفر از افراد 16 سال و بالای این آن را در آمریکا درگیر کرده است. این عارضه برای هر کسی در هر سنی می‌تواند رخ دهد و به‌سرعت پیشرفت داشته باشد. بنابراین تشخیص زودهنگام بیماری و شروع درمان اهمیت دارد. هر چه درمان را زودتر شروع کنید موثرتر است.
اسب: 20 تا 50 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن معادل 20 تا 60 میلی‌لیتر
گاو: 20 تا 40 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن معادل 15 تا 40 میلی‌لیتر
سگ: 20 تا 50 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن معادل 1 تا 5 میلی‌لیتر
متامیزول (دی پیرون) یکی از قویترین ضد دردهای غیر اپیوئیدی است که دارای اثرات همزمان ضد تب و ضد درد است. مکانیسم ضد درد دارو پیچیده است و احتمالا بر اساس مهار سیکلوکسیژناز مرکزی 3(مشتق سیکلوکسیژناز 1 که عمدتاً در مغز یافت می‌شود) و فعالسازی سیستم اپیوئیدی و کانابینوئیدی می باشد. متامیزول می تواند مسیرهای تب ایجاد شده بوسیله لیپوپلی ساکارید را (هم وابسته به پروستاگلندین و هم غیر وابسته به پروستاگلندین) مهار کند که این امر نشان می دهد که فعالیت ضد تب این دارو با داروهای NSAID تفاوت دارد. مکانیسم ضد اسپاسم متامیزول ناشی از کاهش سنتز اینوزیتول فسفات است که منجر به مهار آزادسازی کلسیم داخل سلولی می‌شود. مشتقات متامیزول می توانند به آسانی از سد مغزی خونی عبور کنند که میزان غلظت آنها در مایع مغزی نخاعی برای ایجاد اثرات درمانی کافی است. متامیزول عمدتاً در درمان درد با علت های مختلف، شرایط اسپاسم بخصوص در دستگاه گوارش و تب برگشت کننده با سایر درمان ها به کار برده می شود.
متامیزول پتانسیل سمیت مرتبط با خون (دیسکرازی خونی) دارد، اما نسبت به داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) سمیت کمتری برای کلیه، قلبی عروقی و دستگاه گوارش ایجاد می‌کند. مانند NSAIDها، می‌تواند باعث برونکواسپاسم یا آنافیلاکسی شود، به ویژه در مبتلایان به آسم.
