وقتی کودکان لج می کنند و به قول معروف هیچ جوره حرف بزرگ ترها در گوش شان نمی رود خیلی از ما عاجز می شویم که واقعا چگونه باید با آنها رفتار کرد.
این مشکل زمانی شدت بیشتری پیدا می کند که بچه ها در میان جمع باشند و والدین هم برای آرام کردن فرزندانشان دچار استرس و اضطراب بیشتری شوند. فراموش نکنیم همان قدر که با مزه گی و شیطنت های کودکان شیرین و دلنشین است اذیت، لجبازی و نافرمانی هایشان نیز می تواند آزاردهنده و حتی کلافه کننده باشد؛ خصوصا وقتی در جمع یا مهمانی هستند و علاوه بر سلب آرامش از والدینشان، دیگران را هم کلافه می کنند.
فعالیت های جسمی یا همان جنب جوش کودکان در سنین مختلف به علل متفاوتی ممکن است روی دهد. این علل معمولا با ژنتیک، نوع رفتار والدین، تغذیه، استرس یا عدم اعتماد به نفس ارتباط تنگاتنگی دارد؛ مثلاً اگر والدین به کودکان خود در یک مهمانی بگویند: «چه قدر بازیگوشی!»، «چه قدر اذیت میکنی!» یا بگویند «دیگر از شیطنت های تو خسته شدم!»، این عبارات نه تنها کودک را آرام نمی کند بلکه هیچ گونه تاثیری روی آرامش آنها ندارد و ممکن است باعث تقویت آن رفتار در کودکان شود؛ چیزی که مطلوب والدین نیست.
چرا کودک برای خواسته هایش گریه میکند؟
والدین باید سعی کنند در زمینه لجبازی بیشتر از پیشگیری استفاده کنند تا از بروز بدرفتاری کودک در جمع جلوگیری کنند.
چرا کودک با خودش حرف می زند؟نحوه برخورد با کودک لجباز و نافرمان در جمع و مهمانی
- به جای تمرکز بر قضاوت های دیگران به رفتار واقعی فرزندتان توجه کنید. فکر کنید که اگر این موقعیت در فضای خصوصی خانه تان رخ می داد، چطور آن را کنترل می کردید و به همان صورت واکنش نشان دهید.
- اجازه ندهید این وضعیت به صحنه جنگ تبدیل شود. فورا فرزندتان را به کناری ببرید و به او بگویید که عصبانی هستید و این رفتارش مورد قبول شما نیست و بعد وقتی فرصتی برای آرامش یافتید تصمیمی منطقی بگیرید. توجه کنید که رفتار او تا چه حد واقعا زشت بوده و مجازات مناسب با آن را بیابید.
- از این موقعیت درس بگیرید. دلیل بد رفتاری فرزندتان را بیابید. به صورت خصوصی او را موأخذه کنید یا در مورد مسئله صحبت کنید.
- بار دیگر قبل از رفتن به جایی به فرزندتان قوانین و رفتاری را که از او توقع دارید تذکر دهید. به کودک بگویید که چه مدتی آنجا می مانید و چه کاری انجام می دهید. هر چه بیشتر بتوانید توقعات خود را از قبل مشخص کنید احتمال بیشتری دارد که فرزندتان بر اساس خواسته های تان عمل کند.
- در توقعات خود واقع گرا باشید. سطح توقع خود را متناسب با سن کودک نمایید تا او نیز به بهترین نحو ممکن رفتار کند. توقع زیادی است که از یک کودک 3 ساله بخواهیم هنگامی که ساعت ها صرف خرید کرده ایم رفتار مناسبی داشته باشد.
- قبل از ترک خانه 3 ژتون به کودک بدهید و به او بگویید با هر بد رفتاری یک ژتون از او می گیرید و وقتی به خانه برگشتید می تواند ژتون ها را برای تماشای فیلمی خاص یا انجام دادن یک بازی با شما استفاده کند. اگر هیچ ژتونی نداشت هیچ یک از این مزایا را نخواهد داشت. به او بگویید بحث در مورد از دست دادن یک ژتون باعث می شود تا ژتون دیگری را به خاطر بحث کردن از دست بدهد.
- برای اینکه فرزندتان در خارج از خانه رفتاری مناسب داشته باشد باید در خانه نیز رفتاری درست داشته باشد. گاهی اوقات همین رفتارها در خانه نیز بروز می کند اما شما توجهی به آن ها ندارید زیرا تماشاگری وجود ندارد.
