پوستتان خشک است و گاهی پوسته پوسته می شود و آزارتان می دهد؟ از این وضعیت خسته شده اید و به دنبال راه چاره اید؟ خشکی پوست یک مشکل پوستی رایج است و در تمام سنین رخ می دهد. این مشکل خیلی جدی نیست، اما گاهی درمان آن سخت است. خشکی پوست ممکن است به بیماری های دیگر پوستی یا بیماری هایی مانند دیابت، کم کاری یا پرکاری تیروئید، سندرم شوگرن و سوء تغذیه مربوط باشد.
در این مشکل، پوست، ظاهری خشک و بی آب، پوسته پوسته، تحریک شده و ملتهب دارد. اگر پوستتان خشک است، احساس زبری و گاهی درد و خارش را تجربه می کنید. البته، در حالت شدیدتر، پوست دچار قرمزی و خارش شدید می شود. در نتیجه، ترک های عمیقی روی پوست ایجاد می شوند که ممکن است خونریزی کنند. همه ی اینها از نشانه های خشکی شدید پوست است.
پوست از بدن ما در برابر عوامل بیرونی و محیطی محافظت می کند. پوست ما سه لایه دارد. لایه ی زیرین، «هیپودرم» است که از بافت چربی، رگ و عصب تشکیل شده است.لایه ی میانی پوست «درم» نام دارد. این لایه از بافت های همبند و الیاف کلاژن، فیبرهای الاستین، رگ های خونی، غدد چربی، فولیکول های مو و غدد عرقی تشکیل شده است. لایه ی رویی «اپیدرم» است که از کراتینوسیت تشکیل شده است.
نحوه مدارا با پوست خشک
افرادی که پوست چرب دارند همیشه بر این باورند که بدترین نوع، پوست چرب است در این مورد افرادی که پوست خشک دارند مخالف این طرز فکر هستند. برای آن دسته از افرادی که پوست خشک دارند، منافذ بسته نمی تواند جای زبری و خشکی پوست آن ها را بگیرد.اگر شما هم دائماً مرطوب کننده های مختلف استفاده می کنید و بعد از اتمام آن کرم ها مجدداً دچار مشکل خشکی پوست می شوید، به راهنمایی های زیر توجه کنید.
آن چه باعث ایجاد پوست خشک می شود؟
ژنتیک مهم ترین نقش را در تعیین نوع پوست ما ایفا می کند. مانند رنگ چشم و رنگ مو، داشتن یا نداشتن رطوبت در پوست از همین طریق تعریف و تعیین می شوند. اگر یکی یا هردوی والدین شما پوست خشک داشته باشند، شما نیز قطعاً پوستی خشک خواهید داشت.
مشکل اصلی در پوست های خشک این است که چربی طبیعی پوست به نام سبوم را ندارند. برخلاف پوست چرب، که بیش ازحد این چربی را تولید می کند، پوست های خشک دچار کمبود این چربی هستند. علاوه بر این پوست های خشک، به نسبت انواع دیگر پوست توانایی کمتری در حفظ رطوبت طبیعی خود را دارد. بنابراین لایه بیرونی پوست دچار اختلال یا به عبارتی فاقد “چربی” لازم برای حفظ رطوبت می شود. درواقع، پوست های خشک تحت هر شرایطی فاقد چربی های موردنیاز هستند که باعث از بین رفتن حالت ارتجاعی پوست می شود.
عوامل تاثیر گذار در نرمی بافت پوست
نرمی بافت پوست به میزان ذخیره ی آب آن بستگی دارد. هوای خشک (با رطوبت پایین) احتمالاً یکی از متداول ترین علت های خشکی پوست است. در خشکی پوست ذخیره ی آب پوست به طور مشهودی کاهش می یابد. به علاوه، خشکی پوست هنگامی رخ می دهد که لیپیدها تخلیه می شوند و آب کافی در لایه ی شاخی پوست برای عملکرد مناسب آن وجود نداشته باشد.
درماتیت آتوپیک یا اگزما، یک حالت خشکی پوست شایع در کودکان است. در اگزما سطح لیپید در لایه ی شاخی پوست کاهش می یابد. در نتیجه، کمبود جدی آب در آن رخ می دهد.
پوست بسیار خشک ممکن است، ناشی از اختلالات ارثی به نام ایکتیوز (ماهیاک) باشد. ویژگی این بیماری پوسته پوسته شدن پوست است. این عارضه بیشتر در قسمت پاها و در ماه های نخست تولد بروز می کند. به علاوه، خشکی پوست ممکن است نشانه ی یک بیماری پوستی دیگر مانند اگزمای غیر چرب (استئاتوتیک)، بیماری لیکن پلان و پسوریازیس باشد.