سیری در آگورای باستانی آتن و زیبایی های آن!

آگورای رومی (Roman Agora) در مقایسه با آگورای باستان آتن، قدمت کمتری دارد. این آگورا بین سال‌های 11 تا 19 پیش از میلاد بنا نهاده شده است. آگورای رومی به نسبت همتای کهن خود از اهمیت کمتری برخوردار بود؛ اما پس از حمله سال 257 به آتن، به یک مرکز بازرگانی و حکومتی بدل شد. در این دوران، با احاطه شهر توسط دیوارهای رومی، وسعت شهر بسیار کمتر شد. همچون آگورای باستان، آگورای رومی نیز به اشتباه به‌عنوان یک فروم یا میدان رومی نیز شناخته می‌شود که بعدها با ساخت صدها ساختمان تازه، ضمیمه قلمرو امپراتوری روم شرقی و عثمانی شد. هرچند بسیاری از بناهای این محوطه باستانی ویران شدند؛ اما بناهایی دیدنی در این محدوده برجای مانده‌‌اند. یکی از این بناها دروازه‌ آتنا آرکجتیس است که ورودی آگورا محسوب می‌شود و هم‌اکنون در بخش غربی این محوطه در جای خود باقی مانده است. دروازه آتنا آرکجتیس درست به مانند یک معبد یونانی با چهار ستون سنگی و سقفی شیب‌دار ساخته شده است. در نقاشی‌های کهن می‌توان این دروازه باستانی را در میان خیابان‌هایی با خانه‌های بسیار مشاهده کرد. این خانه‌ها بعدها برای حفظ میراث باستانی شهر تخریب شدند. در آگورا رومی مسجد فتحیه نیز وجود دارد که در قرن هفدهم میلادی، هنگام سلطه عثمانیان در آتن ساخته شد. این مسجد را در سال 2017 پس از مرمت و بازسازی، به روی عموم بازگشایی کردند. در محل مسجد فتحیه به‌صورت منظم نمایشگاه‌های فرهنگ-هنری برگزاری می‌شود.

یکی از قوانین مشهور یونان باستان که محل انجام آن در آگورای شهرها بود، قانون استراسیزم یا تبعید بود. به موجب این قانون از مردم در مورد تبعید یا نفی بلد اشخاص (معمولاً اشخاص مقتدر و متشخص) رأی گیری به عمل می‌آمد و مردم برای رأی دادن می‌بایستی رأی خود را بر روی تکه‌ای صدف یا گوش ماهی یا سفال بنویسند، و آن را برای انداختن به صندوق مخصوص به آگورا بیاورند. البته قبل از انداختن رأی، مأموران خاصی که در آگورا حاضر بودند، اقدام به شمارش تعداد مردم حاضر در آگورا می‌کردند، تا اگر تعداد این مردم از شش هزار نفر کمتر بود، موضوع نفی بلد منتفی اعلام گردد.

انجام امور اقتصادی و تجارتی در آگورا، از اعتبار و رسمیت بیشتری نسبت به انجام چنین اموری در سایر نقاط شهر برخوردار بود و چنانچه در جریان داد و ستد و فعالیت‌های اقتصادی در آگورا، اختلافی میان افراد بروز می‌کرد، مدعی العموم و متصدیان رسیدگی به دعاوی، پرداختن به چنین اختلافی را نسبت به سایر اختلافات، در اولویت بیشتری قرار می‌دادند و جهت رسیدگی بدان، قوانین خاص داشتند.

به نظر می‌رسد که محوطهٔ آگوراها در یونان باستان، از نوعی حرمت و قداست نیز برخوردار بوده‌اند. چراکه متهمین و کسانی که مرتکب جرم یا جنایتی می‌شدند، تا روز شروع محاکمه‌شان از اماکن مقدسه دور نگاه داشته می‌شدند و در عین حال قانون اجازه نمی‌داد که این افراد حتی به محوطهٔ میدان آگورا نیز وارد شوند.