به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، فعالیت ماینینگ در سال ۲۰۰۹ به عنوان چیزی که تقریبا هرکسی می توانست انجام دهد پدیدار شد. تنها ابزار لازم برای شروع کار تنها یک دستگاه رایانه ی معمولی بود که به وسیله ی آن می توانستید چیزی در حدود ۵ دلار در روز سود داشته باشید. همانطور که فعالیت ماینینگ پیچیده تر و رقابتی تر می شد، کم کم سخت افزار های پردازش مرکزی(همان پردازنده ی رایانه یا CPU) جای خود را به قطعات پردازش گرافیکی(کارت گرافیک یا GPU) دادند، چونکه این سخت افزارها از هسته های پردازشی بیشتری برخوردار بودند. پس از کارت های گرافیک نوبت به میکروچیپ های ویزه رسید که به Gate Array های قابل برنامه ریزی(FPGAs) یا مدار های مجتمع با کاربرد خاص(ASIC) معروف بودند. وجود رقابت و افزایش چشمگیر سختی شبکه های ماینینگ باعث افزایش نیاز شبکه به منبع تغذیه و نیروی برق شد، تا جایی که پس از مدت کوتاهی درآمد ماینر های معمولی با میزان هزینه ی آن ها برابر شد. در حقیقت شرکت تحقیقاتی Fundstrat اخیرا پیش بینی کرده است که قیمت بیت کوین به ۱٫۰X خواهد رسید، یعنی پاداش و سود حاصل از استخراج ۱ بیت کوین معادل با تمام هزینه های آن خواهد بود و عملا هیچ سودی وجود نخواهد داشت.
پس از افزایش سختی شبکه، برای افزایش شانس و قدرت حل الگوریتم های ماینینگ، ماینرها به استخر های ماینینگ(Mining pools) روی آوردند، جایی که آن ها منابع، سخت افزار و درآمد حاصل از فعالیت خود را به اشتراک می گذاشتند. با وجود این کار نیز درآمد و سود حاصل از ماینینگ بازهم نامعلوم و نامنظم بود، زیرا نوسانات رمزارز همیشه باعث غیرقابل پیش بینی شدن این بازار می شد. از بین تمام استخر های موجود، سه استخر ماینینگ AntPool، BTC.com و Slush از آن زمان تاکنون به عنوان بزرگ ترین استخر های ماینینگ در این کسب و کار شناخته می شوند.
یکی دیگر از مواردی که ماینر ها برای کاهش هزینه ها مورد استفاده قرار می دهند، ماینینگ ابری یا Cloud Mining است؛ در این روش شما می توانید سخت افزار یا قدرت هش مورد نیاز خود را از یک شرکت به صورت موقت و از راه دور اجاره کنید(در این روش شرکت های مورد نظر به جای شما فعالیت استخراج را انجام می دهند به همین دلیل هزینه های جانبی از جمله برق مصرفی و نگهداری حذف می شود). البته به یاد داشته باشید که هرگز نمی توان مطمئن بود که این شرکت ها از پول های شما به درستی استفاده می کنند و به نظر می رسد که ۹۹ درصد اینگونه شرکت ها قلابی و اسکم هستند؛ حتی شرکت هایی مانند HashFlare(این شرکت اقدام به کرایه ی قدرت هش به صورت مدت دار می کند) که به عنوان موارد معتبر شناخته می شوند نیز سود آور محسوب نمی شوند، زیرا شما مجبور به پرداخت هزینه های زیادی به شرکت هستید و میزان سود دریافتی نیز بسیار متغیر و نامشخص است. به علت وجود این مشکلات و دلایل ذکر شده، ماینینگ ابری یکی از روش هایی است که از محبوبیت زیادی برخوردار نیست.
از سوی دیگر ساخت مزارع مانینگ صنعتی که بتوانند سود مشخصی را به کاربران ارائه کنند نیز به شکل غیر طبیعی گران و پر هزینه است. شاید اصلی ترین دلیل این امر این باشد که اینگونه مزارع معمولا مراکز داده ی عظیمی هستند که برای ساخت آن ها نیاز است تا علاوه بر ده ها یا صد ها پردازنده که در فضای کم و در نزدیکی یکدیگر فعالیت می کنند و گاها به ده ها مگاوات برق نیاز دارند، فن های بزرگ، بلاک های آب یا هیت سینک به عنوان تهویه و خنک کننده و دیگر تجهیزات مورد نیاز باشد. درضمن احتیاجات گفته شده بدون محاسبه ی هزینه ی نگهداری، دست مزد پرسنل، ارتقاء و خرید سخت افزار های جدید تر به شکل مداوم است که به دلیل کاهش طول عمر سخت افزار های در حال استفاده، افزایش سختی شبکه و افزایش رقابت، مورد نیاز است.
پیدایش شرکت هایی همچون Genesis Mining که هر روز تماما به استخراج و ماینینگ بیت کوین مشغول هستند، معمولا در کشور هایی همچون چین و ونزوئلا رخ می دهد، زیرا در این کشور ها هزینه های مصرف انرژی بسیار پایین یا عملا رایگان است و این کار به شکل قابل توجهی هزینه های این شرکت ها را کاهش می دهد.
Genesis mining گزارش داده است که در سال ۲۰۱۶ برای استخراج هر بیت کوین ۲۰۰ دلار هزینه صرف کرده است، درحالی که بیت کوین در آن زمان تنها ۶۹۰ دلار قیمت داشت.
از سوی دیگر، این کمپانی برای قرارداد ماینینگ بیت کوین با قدرت ۲۵۰۰ گیگاهش بر ثانیه، چیزی در حدود ۳۵۰ دلار به علاوه ی هزینه ی کمی بابت انرژی دریافت می کند؛ این امر باعث می شود که استخراج بیت کوین تنها برای ماینتر های خورده پا سود آور باشد.(گیگاهش برثانیه نرخ هش یا قدرت هش هر ماینر محسوب می شود و هرچه بالاتر باشد میزان استخراج رمزارز و در نتیجه سود شما بیشتر خواهد بود).
بسیاری از این شرکت های ماینینگ به ارزهای ثانویه ای همچون اتریوم، دش، لایت کوین، مونرو و زی کش روی آورده اند. نسبت به کشور هایی که این شرکت ها در آن واقع شده اند می توانند در برابر محدودیت های دولتی و قانونگذاری آسیب پذیر باشند.
