گاهی شدت پسوریازیس آنقدر خفیف است که بیمار اصلاً از ابتلا به آن آگاه نیست. از سوی دیگر گاهی این بیماری آنقدر شدید میشود که نواحی گستردهای از بدن را میپوشاند. خوشبختانه امروزه حتی شدیدترین موارد پسوریازیس را نیز می توان تحت کنترل درآورد.
بیماری پسوریازیس با تجویز برخی داروها و تمهیدات پیشگیرانه قابل کنترل است اما قابل ریشه کنی و درمان کامل نیست. بر اساس شدت و وسعت پسوریازیس، درمان های متعددی ازجمله داروهای خوراکی، پمادهای موضعی و روش هایی مانند نوردرمانی برای پیشگیری از پیشرفت این بیماری تجویز می شود. اما هیچ یک از این روش ها بیماری را ریشه کن نمی کند بلکه تنها آن را کنترل می کند.
پسوریازیس بیماری با زمینه ژنتیکی است که تاکنون هیچ روش درمانی برای آن شناسایی نشده و فقط می توان با مراقبت های پزشکی آن را کنترل کرد. با استفاده از یک شیوه زندگی سالم، نه تنها علائم جسمی بیماری پسوریازیس را کنترل می کنید، بلکه می توانید احساس بهتری داشته باشید.راه های کمک به خارش و تسکین درد در افراد مبتلا به پسوریازیس عبارتند از:
آغشته نگه داشتن پوست:
این اولین گام در کنترل خارش است به دلیل آن که قرمزی و خارش را کاهش می دهد و کمک می کند تا پوست التیام بخشد. متخصصین پوست توصیه به استفاده از کرم و پماد غلیظ برای نگهداشتن آب در پوست می کنند.
به حداقل رساندن مقیاس پوسته پوسته ها:
استفاده از محصول نرم کننده (کراتولیتیک) برای کاهش پوست اضافی و جلوگیری از پلاک پسوریازیس از ترک خوردگی و پوسته پوسته شدن.
دوش آب سرد و کمپرس سرد:
از حمام کردن در آب بسیار گرم خودداری کنید و سعی کنید به محدود کردن دوش گرفتن به ۱۰ دقیقه یا کمتر. آب گرم می تواند باعث تحریکات پوستی شود و خشکی را تشدید کند. استفاده از لوسیون پس از شستشو برای نگهداشتن رطوبت توصیه می شود. قرار دادن لوسیون خنک کننده در یخچال و فریزر قبل از استفاده می تواند کمک به افزایش تسکین خارش کند.
درباره پوست چرب چه می دانید؟
هیدروکسی زین
هیدروکسی به عنوان آرام بخش در درمان اضطراب و تنش استفاده می شود. هیدروکسی همچنین برای درمان واکنش های آلرژیک پوستی از قبیل کهیر یا درماتیت تماسی استفاده می شود.با توجه به عوارض درمان طولانی مدت با برخی از داروها از جمله کورتیکواستروئیدها، همچنین کم اثر و عارضه دار بودن اغلب آنتی هیستامینهای نسل اول و کاربردهای جدیدی که داروی داکسپین در درمان پسوریازیس دارد، بر آن شدیم تا میزان اثربخشی و ایجاد عوارض جانبی سه داروی ستریزین، هیدروکسی زین و داکسپین را بررسی کرده، با یکدیگر مقایسه نماییم.
۱۸ بیمار در گروه هیدروکسی زین، ۱۴ بیمار در گروه داکسپین و ۶ بیمار در گروه ستریزین دچار خواب آلودگی ناشی از درمان شدند. در نهایت، هیدروکسی زین در مقایسه با داکسپین تأثیر تقریباً مساوی داشته (۰۵/۰< p )، هر دو کاهش معنی داری در نمره ی خارش و VAS بیماران ایجاد کردند (۰۵/۰> p )، در حالی که ستریزین نیز علیرغم کاهش قابل ملاحظه در معیار فوق (۰۵/۰ >p ) نسبت به دو داروی قبل تأثیر کمتری داشت.
با توجه به اثر بخشی بهتر هیدروکسی زین و داکسپین در درمان پسوریازیس بیماران در این مطالعه و با توجه به عوارض جانبی بیشتری که در گروه مصرف کنندگان هیدروکسی زین دیده شد، به نظر می رسد در بین سه داروی فوق، داکسپین تأثیر بهتری در کاهش خارش مزمن داشته باشد.
طریقه مصرف در پسوریازیس:
توجه کنید بیماری پسوریازیس پس از مدتی از مصرف داروهای مختلف در بعضی موارد از نوع پسوریازیس خارج شده و به کهیر و یا اگزما تبدیل می شود و به همین دلیل هر درمانی پاسخ نمی دهد و شب هنگام قبل از خواب با مصرف یک عدد هیدروکسی زین ۱۰ پس از چند روز ضایعات پسوریازیس به شدت کاهشی می شوند.
