به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، شاید بتوان احساس کسی را که دچار بیماری چند شخصیتی است با کسی مقایسه کرد که به هنگام کار کردن برای لحظه ای از خود بی خود و غرق رؤیا می شود. این احساس برای بیشتر ما چندان غریبه نیست، بنابراین بیشتر ما تجربهٔ خفیفی از این اختلال داریم. تجربهٔ ما محدود به چنین حالاتی می شود. اما بیماری چند شخصیتی، در مراحل پیشرفته تر و شدیدتر سازوکار ذهنی را تحت تأثیر قرار می دهد. این بیماری باعث گسستگی، یا از بین رفتن ارتباط میان افکار، خاطرات، احساسات و رفتارها می شود.
به باور روان شناسان، ترکیبی از چند عامل مختلف باعث بروز اختلال دو شخصیتی یا چند شخصیتی می شود. یکی از این عوامل، احتمالا به آسیب ها یا ضربه های روحی دوران کودکی مربوط می شود. گسستگی از شخصیت اصلی یا متوسل شدن به شخصیت های دیگر در واقع رویکردی است که شخص مبتلا به این اختلال، برای کنار آمدن با شرایطش در پیش می گیرد. به بیان بهتر، این شخص تجربه ای به شدت خشونت آمیز یا دردناک را از سر گذرانده است که قادر به پذیرفتن آن به صورت خودآگاه نیست و تلاش می کند تا از آن فاصله بگیرد.
علائم
- بارزترین نشانه بیماري چند شخصیتی نمایان شدن دو یا چند شخصیت یا هویت متمایز در وجود یک شخص است. شخصیت یا هویتی که بر روي افکار و رفتار تأثیرگذار و بر آن ها تسلط داشته باشد.
- فراموشی اثرگذار و گسترده اطلاعات کلیدي شخصی، نشانه دیگر این اختلال است.
- کسی که به اختلال چند شخصیتی مبتلاست، براي هریک از شخصیت هایی که در او نمایان می شود، خاطراتی منحصر به فرد دارد که متمایز از خاطرات دیگر شخصی تهایش است. سن، جنسیت یا نژاد هر کدام از این شخصیت ها متفاوت از دیگري است و رفتار، حالت و شیوه صحبت کردن، با نمایان شدن
هریک از شخصیت ها، متفاوت خواهد بود. این شخصیت ها گاهی شکل افراد خیالی و گاهی شکل حیوانات را به خود می گیرند (به این معنا که « تعویض شخصیت » نام گرفته است).
- نمایان شدن هر شخصیت و تسلط آن بر رفتار و افکار، به اصطلاح شخصیتی جاي خود را به شخصیت دیگري بدهد). بعضی افراد چند ثانیه یا چند دقیقه یک بار دچار تعویض شخصیت می شوند و بعضی دیگر، چند روز یک بار. روان درمانگر ممکن است بتواند با هیپنوتیزم کردن بیمار، شخصیت هاي مختلف او را به خواسته هایش پاسخگو کند.
- فرد مبتلا به بیماري چند شخصیتی، ممکن است در کنار نشانه هاي یاد شده دچار اختلالات روانی دیگري هم باشد. نشانه هاي رایج این اختلالات عبارت اند از : افسردگی، نوسان خلقی، تمایلات خودکشی، اختلال هاي مربوط به خواب، اضطراب، فوبیا، نشانه هایی شبیه به نشانه هاي روا نپریشی (مثل توهم هاي دیداري و شنیداري،و...)
- از دیگر نشانه هاي احتمالی اختلال چند شخصیتی میتوان به فراموشی، نداشتن درك از زمان، خلسه و تجربه هاي خارج از بدن اشاره کرد. بعضی از افراد مبتلا به این اختلال متمایل به رفتارهاي خود آزارانه، خود ویرانگرانه و حتی خشونت آمیز می شوند. (هم خشونت در قبال خود و هم خشونت در قبال دیگران). براي نمونه، کسی که از بیماري چند شخصیتی رنج می برد، ممکن است تن به کارهایی بدهد که در حالت عادي انجام نمی دهد؛ کارهایی چون رانندگی با سرعت زیاد یا دزدیدن پول از دوست یا
کارفرما و این در حالی است که انگار نیرویی غیر از خودشان آنها را وادار به انجام این کارها می کند.
درمان
روان درمانی در افراد مبتلا به اختلال چند شخصیتی، جهت افزایش آگاهی و مدیریت احساسات و سازگاري بیشتر فرد براي تحمل هیجانات منفی در مواجهه با عوامل استرس زا، اثر بخش است. هدف از درمان، انسجام پیدا کردن شخصیت هاي از هم گسیخته است. بخش اصلی درمان متکی بر رویکردهاي روان شناختی با استفاده از فنون روانکاوي و هیپنوتیزم خواهد بود. درمان اختلالات همزمان دیگر نظیر افسردگی یا اثرات ناشی از مصرف مواد یا داروهاي بخصوص، در بهبود وضعیت عمومی بیمار نقش اساسی دارد.
نشانه هاي اختلال چند شخصیتی، اغلب با نشانه هاي اختلالات دیگري چون اضطراب و افسردگی شباهت دارد، به همین خاطر در طول دوره درمان این اختلال و در کنار رویکردهاي یاد شده، معمولا داروهایی هم به منظور درمان اختلالات دیگر تجویز می شوند.
